«Το οξυγόνο της Γης θα αρχίσει να εξαφανίζεται σε 10.000 χρόνια»: Επιστήμονες προειδοποιούν ότι η αυξανόμενη θερμότητα του Ήλιου θα οδηγήσει σε κατάρρευση της ατμόσφαιρας

Η έρευνα, με επικεφαλής από τη NASA και το πανεπιστήμιο του Toho στην Ιαπωνία, υποστηρίζει πως, η τελική κατάρρευση της ατμόσφαιράς μας, μπορεί να ξεκινήσει μέσα σε 10.000 χρόνια.

Η αποκάλυψη αυτή, μας ωθεί να αναθεωρήσουμε την μακρόχρονη σταθερότητα του περιβάλλοντος της Γης που υποστηρίζει τη ζωή στη Γη. Καθώς ο Ήλιος συνεχίζει να θερμαίνεται, μπορεί να προκαλέσει μια αλυσιδωτή αντίδραση που θα μειώσει δραστικά τα επίπεδα του οξυγόνου, μεταμορφώνοντας ριζικά την ατμόσφαιρα και καθιστώντας τον πλανήτη ακατάλληλο για τα περισσότερα είδη ζωής.

Η θερμότητα του Ήλιου μπορεί να πυροδοτήσει αλυσιδωτή αντίδραση

Η μελέτη, η οποία πραγματοποιήθηκε από τον Kazumi Ozaki, από το πανεπιστήμιο του Toho, εξετάζει πως θα μπορούσε να εξελιχθεί η ατμόσφαιρα της Γης υπό την επιρροή της σταδιακής αύξησης της φωτεινότητας του Ήλιου. Με την πάροδο του χρόνου, η θερμότερη ηλιακή ακτινοβολία θα επιταχύνει τη διάσπαση του διοξειδίου του άνθρακα.

Τα φυτά, που εξαρτώνται από το διοξείδιο του άνθρακα για τη φωτοσύνθεση, θα δυσκολευτούν να επιβιώσουν, με αποτέλεσμα τη δραστική μείωση της παραγωγής οξυγόνου. Η έλλειψη φυτών που παράγουν οξυγόνο θα οδηγήσει και στην απώλεια της στιβάδας του όζοντος, αφήνοντας τον πλανήτη εκτεθειμένο σε επικίνδυνη υπεριώδη ακτινοβολία.

Εκτός από την απώλεια του οξυγόνου, θα αυξηθούν τα επίπεδα μεθανίου, καθώς το αέριο θα συγκεντρώνεται στην ατμόσφαιρα, χωρίς την παρουσία του οξυγόνου να το κρατά σε ελεγχόμενη ποσότητα. Η μελέτη περιγράφει ένα σενάριο στο μέλλον όπου ο αέρας θα είναι γεμάτος από υψηλές συγκεντρώσεις μεθανίου, χαμηλά επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα και απώλεια του προστατευτικού στρώματος του όζοντος. Το σκηνικό αυτό σκιαγραφεί ένα δυσοίωνο μέλλον για τη Γη, όπου ο αέρας που αναπνέουμε θα μπορούσε να καταστεί ολοένα και πιο τοξικός για τα περισσότερα ζωντανά όντα.

Η περίπλοκη ζωή δεν θ’ αντέξει την αλλαγή

Οι επιπτώσεις της ατμοσφαιρικής αλλαγής, είναι ολέθριες για τις περίπλοκες μορφές ζωής.  Οι άνθρωποι, μαζί με άλλα είδη που εξαρτώνται από το οξυγόνο, θα είναι αδύνατον να επιβιώσουν σ’ ένα περιβάλλον όπου τα επίπεδα οξυγόνου θα έχουν μειωθεί τόσο δραστικά. Η μελέτη, υποδηλώνει πως, η συγκέντρωση οξυγόνου θα μπορούσε να μειωθεί έως και ένα εκατομμύριο φορές σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα, καθιστώντας τον αέρα ακατάλληλο για αναπνοή.

Σε αυτό το νέο ατμοσφαιρικό καθεστώς, μόνο αναερόβιοι μικροοργανισμοί -οι οποίοι ευδοκιμούν σε περιβάλλοντα χωρίς οξυγόνο- θα είχαν πιθανότητες επιβίωσης.  Το πιθανό αυτό μέλλον, δείχνει τις συνθήκες της πρώιμης Γης, πριν από το το Μεγάλο Οξειδωτικό Γεγονός, το οποίο αύξησε σημαντικά τα επίπεδα οξυγόνου στον πλανήτη.

Αν οι προβλέψεις αυτές επιβεβαιωθούν, η Γη θα επιστρέψει στο πρωτόγονο στάδιό της, όπου θα κυριαρχεί η μικροβιακή ζωή, αλλάζοντας θεμελιακά τη βιοποικιλότητα και τη δυναμική των οικοσυστημάτων που ορίζουν σήμερα τον πλανήτη μας.

Ένα χρονοδιάγραμμα που ξεκινά πιο νωρίς απ’ ό,τι πιστεύουμε

Ενώ η τελική κατάρρευση της πλούσιας σε οξυγόνο ατμόσφαιρας της Γης, προβλέπεται σε περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια, τα αρχικά στάδια της μείωσης, μπορεί να ξεκινήσουν πολύ πιο νωρίς. Οι ερευνητές εκτιμούν πως, μέσα σε περίπου 10.000 χρόνια, μπορεί ν’ ανιχνευθεί η πρώτη, μετρήσιμη μείωση σε επίπεδα οξυγόνου.

Αυτό το χρονοδιάγραμμα, είναι αμελητέο, αν το σκεφτούμε σε σχέση με την απεραντοσύνη του γεωλογικού χρόνου. Όταν ξεκινήσει η διεργασία αυτή, θα είναι αμετάκλητη, έχοντας βάλει τη Γη σε μια τροχιά σημαντικής ατμοσφαιρικής αλλαγής.

Η μελέτη, διασαφηνίζει πως, η εξέλιξη της ατμόσφαιρας αποτελεί τμήμα των φυσικών διεργασιών της Γης, και όχι το άμεσο αποτέλεσμα της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής. Τονίζει ωστόσο, τον προσωρινό χαρακτήρα των κατοικήσιμων συνθηκών σε οποιονδήποτε πλανήτη.

Ο Christopher Reinhard, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, από το τεχνολογικό ινστιτούτο της Τζόρτζια, επισημαίνει πως, το προσδόκιμο ζωής των ατμοσφαιρών που είναι πλούσιες σε οξυγόνο, μπορεί να είναι πιο σύντομο απ’ ό,τι εικάζαμε μέχρι πρότινος. Αυτό το στοιχείο θα μπορούσε να έχει βαθιές επιπτώσεις για την κατανόηση της διατήρησης της ζωής στον πλανήτη.

Η σημασία πέρα από τη Γη

Τα ευρήματα της μελέτης δεν περιορίζονται μόνο στη Γη, επηρεάζοντας την επιστημονική αναζήτηση της ζωής σε εξωπλανήτες.  Το οξυγόνο θεωρείται ως βασικό βιοσημάδι κατά την αξιολόγηση της κατοικησιμότητας μακρινών κόσμων.  Η μελέτη αυτή ωστόσο, δείχνει πως είναι δυνατόν ένας πλανήτης να έχει οξυγόνο για δισεκατομμύρια χρόνια και να το χάσει με το πέρασμα του χρόνου.

Έτσι, η ανίχνευση οξυγόνου στην ατμόσφαιρα ενός εξωπλανήτη, δεν εγγυάται μόνιμη δυνατότητα διατήρησης της ζωής.

Αν και η ενδεχόμενη απώλεια του οξυγόνου της Γης, δεν πρόκειται να επηρεάσει άμεσα την ανθρωπότητα, καθώς μάλλον το είδος μας δεν θα υπάρχει σε ένα δισεκατομμύρια χρόνια, αξίζει ώστε να θυμόμαστε την μεταβατική φύση των πλανητικών συστημάτων.

Η κατανόηση των αλλαγών που θα γίνουν στη Γη, θα μπορούσε να ενισχύσει την αναζήτηση ζωής στο σύμπαν και να μας κάνει να εκτιμήσουμε περισσότερο την εύθραυστη ισορροπία που στηρίζει τη ζωή στον δικό μας πλανήτη.

Καθώς συλλογιζόμαστε το μακροπρόθεσμο μέλλον της ατμόσφαιρας της Γης, γεννιούνται κρίσιμα ερωτήματα: ποιοι παράγοντες καθορίζουν την κατοικησιμότητα ενός πλανήτη; Πώς μπορεί αυτή η γνώση να επηρεάσει την εξερεύνηση άλλων κόσμων; Και τι μπορούμε να κάνουμε για να εξασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα του δικού μας περιβάλλοντος για τις μελλοντικές γενιές;

Πηγή: enikos.gr

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ Εκτόπισαν 10.000 κατοίκους για να φτιάξουν το μεγαλύτερο αεροδρόμιο στον κόσμο