Ο Ηλίας Κυρμανίδης αφού κατέθεσε το ψηφοδέλτιο ως επικεφαλής του συνδυασμού του "ΞΑΝΑ ΨΗΛΑ", πρόφτασε ήδη και πραγματοποίησε την πρώτη σύσκεψη με τη δημοτική του ομάδα.
Σήμερα καταθέτει στο LamiaReport τις πρώτες σκέψεις του λίγο πριν την επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου. Αναφέρεται στη σύνθεση του ψηφοδελτίου, στον αξιακό χαρακτήρα των επερχόμενων εκλογών και σε άλλα ζητήματα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
«Είμαι γοητευμένος και ενθουσιασμένος με την ομάδα μου! Σαν ηλικίες, σαν γεωγραφική κατανομή, σαν χαρακτήρες, σε ότι αφορά τις δεξιότητές τους, τα προσόντα τους και τα πεπραγμένα στη ζωή τους. Από όποια παράμετρο κι αν αξιολογηθεί αυτή η ομάδα, κυριολεκτικά δίνει ελπίδα και αποτελεί εγγύηση για την επόμενη μέρα στη διοίκηση και στη διαχείριση των δημοτικών μας υποθέσεων!», δηλώνει στο LamiaReport και προσθέτει:
«Δεν είμαι απλά αισιόδοξος! Είμαι βέβαιος! Η κοινωνία μας αντέδρασε! Οι συνδημότες μας δεν ελπίζουν απλά, αλλά πιστεύουν ότι, όλο αυτό μπορεί να αλλάξει. Αφήνουμε πίσω μας την αδράνεια και περνάμε στη δράση. Πατάμε γερά στη γη μας και σηκώνουμε Ξανά Ψηλά τον ευλογημένο τόπο μας!»
Συνέντευξη:
LR: Στην πρόσφατη συνάντηση – σύσκεψη με τα μέλη της δημοτικής σας παράταξης, κάνατε ειδική αναφορά στη διαδικασία κατάρτισης του ψηφοδελτίου. Ακόμα κι αυτή κρύβει μηνύματα;
ΑΠ: Περισσότερα απ όσα κάποιος μπορεί να φανταστεί.
Δυστυχώς στις μέρες μας όλο και λιγότεροι ικανοί και αξιόλογοι άνθρωποι καταδέχονται να ασχοληθούν με τα δημόσια πράγματα. Όσο όμως η στάθμη ποιότητας υποχωρεί, άλλο τόσο υπονομεύεται η προοπτική να έχουμε καλά αποτελέσματα κατά τη διακυβέρνηση. Κι όπως είπα και προχθές: Είναι αμείλικτη η αλήθεια της σοφής Σαρακατσάνικης ρήσης «Αυτή η στάνη τέτοιο τυρί βγάζει».
Γι’ αυτό και επί μήνες κυριολεκτικά πάλεψα για να ανατρέψω αυτή την παθογένεια, της αδράνειας, της αποχής και της μη συμμετοχής. Nα εμπνεύσω και να πείσω τους καλύτερους.
LR: Τα καταφέρατε; Τι θα μας φανερώσει σε λίγες ημέρες η ανακήρυξη του Πρωτοδικείου σε ότι αφορά το ψηφοδέλτιό σας;
ΑΠ: Μαζευτήκαμε πολλοί! Και ζητώ συγνώμη για τα ισχυρά διλήμματα επιλογής που βάζω στους συνδημότες μας ψηφοφόρους…
Στα πιο σοβαρά τώρα. Η ποσοτική διάσταση, 131 υποψήφιοι (59 Γυναίκες & 72 Άνδρες) από μόνη της υποδηλώνει ένα ισχυρό ρεύμα της κοινωνίας, που κατ’ εμάς συμπυκνώνεται σε αυτό, που εσείς ως δημοσιογράφοι και οι εκλογικοί αναλυτές, ονομάζετε παράσταση νίκης!
LR: Ποιοτικά «κατακτήσατε» τους υποψηφίους που επιθυμούσατε;
ΑΠ: Δήλωσα και στους ίδιους ότι, είμαι γοητευμένος και ενθουσιασμένος με την ομάδα μου! Σαν ηλικίες, σαν γεωγραφική κατανομή, σαν χαρακτήρες, σε ότι αφορά τις δεξιότητές τους, τα προσόντα τους και τα πεπραγμένα στη ζωή τους. Από όποια παράμετρο κι αν αξιολογηθεί αυτή η ομάδα, κυριολεκτικά δίνει ελπίδα και αποτελεί εγγύηση για την επόμενη μέρα στη διοίκηση και στη διαχείριση των δημοτικών μας υποθέσεων!
LR: Κάπου δηλώσατε πρόσφατα ότι, οι επερχόμενες εκλογές θα έχουν και αξιακό χαρακτήρα. Ότι η διακύβευση θα ξεπερνά, ή μάλλον δεν θα έχει να κάνει μόνο με την καθημερινότητα και τις υποδομές, αλλά θα κριθούν πολλά περισσότερα. «Βαρύ» ακούγεται. Τι εννοείτε;
ΑΠ: Πρώτα, χωρίς διάθεση φιλοφρόνησης, ήμουν σίγουρος ότι το έχετε καταγράψει και «καραδοκούσατε στη γωνία»..
Κύριε Κωνσταντόπουλε, είναι ακριβώς έτσι. Ο Δήμος μας δεν έφτασε εδώ που έφτασε, επειδή απλά και μόνο όσοι τον διοίκησαν αυτά τα 9 έτη, δεν ήταν ικανοί (που δυστυχώς αποδείχθηκε ότι δεν ήταν).
Πίσω από τη βρωμιά, τις λακκούβες, τα χαλασμένα πεζοδρόμια, το νερό, που κάθε τρεις και λίγο κόβεται, κρύβονται παθογένειες, που όχι απλά επιδρούν και υπονομεύουν τον τόπο μας, αλλά έχουν ενσωματωθεί «στο πετσί μας» και δρουν σαν καρκινώματα. Γι’ αυτό και λυπάμαι που γίνομαι δυσάρεστος, δεν περιγράφω απλά το τέλμα, αλλά μιλώ για παρακμή..
Όταν λοιπόν, η πίκρα και ο θυμός για όλα αυτά που συμβαίνουν στον τόπο μας με ώθησαν να ξεκινήσω μια δημόσια διαβούλευση (και συνομίλησα εδώ και δυο χρόνια με εκατοντάδες συνδημότες μας) έθεσα μια αναγκαία προϋπόθεση – συνθήκη. Έψαξα να λύσω μια δύσκολη άσκηση: Υπάρχει ελπίδα; Μπορεί η πλειοψηφία της κοινωνίας να υποβληθεί σε ένα αναγκαίο σοκ; Να φύγουμε από την αδράνεια και να προχωρήσουμε σε δράση;
Συνάντησα συμπολίτες μας απογοητευμένους, σχεδόν παραιτημένους («δεν αλλάζει τίποτα, πάλι θα ψηφίσουν οι στρατευμένοι, οι βολεμένοι και οι εξαρτώμενοι») Άλλους αδιάφορους («Και τι με νοιάζει εμένα η τουριστική ανάπτυξη; Δεν έχω ούτε ξενοδοχείο ούτε καφετέρια ούτε ταβέρνα») Άλλους φοβισμένους («Καλά τα λες, αλλά πήραν το γιο μου με δίμηνη σύμβαση» Ή «Φέτος έβαλα το τρακτέρ στην πολιτική προστασία και πήρα δυο δραχμές» Ή «Μου υποσχέθηκαν ότι η κόρη μου θα πιάσει δουλειά στ.. …..») Και πολλά άλλα τέτοια, για τα οποία δεν ευθύνονται οι πολίτες. Αυτούς η ανάγκη τους κάνει. Όμηροι είναι. Μακάρι να μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Ντροπή σε εκείνους, που εκμεταλλεύονται την αγωνία και την ανάγκη και χειραγωγούν, εκμαυλίζουν και εκβιάζουν..
Συνάντησα όμως κι εκείνους που είπαν «Βγείτε μπροστά! Δώστε μας επιλογή! Δείξτε μας το δρόμο! Κι εμείς εδώ είμαστε!»
Σήμερα λοιπόν, μετά από δυο χρόνια ειλικρινούς διαλόγου και δημιουργικής ζύμωσης με τους συμπολίτες μας και τρεις μέρες κι ένα μήνα πριν από τις εκλογές, δεν είμαι απλά αισιόδοξος! Είμαι βέβαιος! Η κοινωνία μας αντέδρασε! Οι συνδημότες μας δεν ελπίζουν απλά, αλλά πιστεύουν ότι, όλο αυτό μπορεί να αλλάξει. Ότι παίρνουμε ενεργή και σαφή θέση. Αφήνουμε πίσω μας την αδράνεια και περνάμε στη δράση. Ότι αλλάζουμε το παρόν μας και καθορίζουμε το μέλλον μας. Ότι πατάμε γερά στη γη μας και σηκώνουμε Ξανά Ψηλά τον ευλογημένο τόπο μας!
