Η τραγωδία της Ουκρανίας και οι αβέβαιες εξελίξεις

Δημοσιεύτηκε: Σάββατο, 05 Μαρτίου 2022 10:35 Η τραγωδία της Ουκρανίας και οι αβέβαιες εξελίξεις

Γράφει ο Γιάννης Γουργιώτης....

Την περίοδο του ψυχρού πολέμου μεταξύ Ανατολής ( Ρωσίας)και  Δύσης (ΗΠΑ), διάρκειας κάποιων δεκαετιών του 20ου αιώνα, διαδέχτηκε μια καχύποπτη έστω, αλλά σχετικά ειρηνική  συνύπαρξη   των μεγάλων αντιπάλων, συνακόλουθα δε ηρεμία για την παγκόσμια κοινότητα. Εντούτοις, δεν έπαψε να υπάρχει  συντηρούμενη με κρυψίνοια μια σπίθα αντγαγωνιστικής διαδικασίας, δίκην εκεχειρίας.  Στις παρυφές και στα πλαίσια αυτής της εκεχειρίας, σημειώθηκε μια εκπληκτική εξέλιξη σε επιστημονικούς και πρακτικούς τομείς στα περιθώρια της ειρηνικής αυτής ανάπαυλας. Τέχνες, γράμματα, επιστημονική παραγωγή, προώθηση των επιστημών με αντικείμενο την ανθρώπινη υπόσταση (π. χ  ιατρική, βιολογία κλπ), αλλά και του τεχνολογικού τομέα, με αναφορά στην πολεμική βιομηχανία, εδώ, όμως, με μια αντιφατική σημειολογία σε σχέση με τα προηγούμενα.

Το σοβαρότερο κίνητρο της απόφασης για  επικράτηση και  κυριαρχία, την υπεροχή σε υλική  δύναμη, ήτοι σε πλούτο και  εξοπλισμούς, ήταν και είναι το εφήμερο συμφέρον, που διεγείρει τα αντανακλαστικά, την ηγετική ένταση και ωθεί  στη χρήση μηχανισμών επικράτησης: χρήση όλης της υλικο-τεχνικής(πολεμικής ) υποδομής, εξαιρουμένης  της πυρηνικής δύναμης, εφαρμοζόμενης προς το παρόν  στην ειρηνική παραγωγή! Εμμονή στις ανωτέρω επιδιώξεις, με  εγκατάλειψη κάθε άλλης διάστασης στόχων: ανθρωπιστικών, πνευματικών, ηθικών, θρησκευτικών, οδηγεί στην εκδήλωση μιας απερίγραπτης εκβαρβάρωσης και εκείθεν στην εκμηδένιση του υπέρτατου αγαθού: της ανθρώπινης ζωής! Αυτό αναιρεί κάθε έννοια πολιτισμικής εξέλιξης και ηθικής τελείωσης του ανθρώπου, με τη φιλοσοφική και θρησκευτική έννοια, εξέλιξη που υποτίθεται ότι έχει ως αυταξία τον άνθρωπο, δημιούργημα του Θεού! 

Αναντίλεκτα, πρόκειται για έναν αποπροσανατολισμό που γίνεται αιτία της  ανθρώπινης μοίρας, της επίγειας οδύνης. Η αναταραχή που προκαλεί η παρούσα συγκυρία, με τη βίαιη  ανατροπή του status quo  μιας ελεύθερης κρατικής οντότητας, είναι συνέπεια μιας φανερής ιδεοληψίας  κάποιων ισχυρών, που οικοδομούν τον πολιτισμό τους πάνω στα θύματα της πολεμικής τους μηχανής, πιστεύοντας πως έτσι εδραιώνουν την εξουσία και τη δύναμή τους πάνω  στο αίμα αναίτιων θυμάτων, κυρίως παιδιών! Άκρατος αποτροπιασμός!

Β. Μεγάλη και ανεξάρτητη  επικράτεια, με πολιτική και οικονομική ισχύ η Ρωσία (στο βάθος δε σε ετοιμότητα και η Κίνα), είναι το αντίπαλο δέος της Δύσης, ιδιαίτερα  των ΗΠΑ,  εσχάτως δε με την προσθήκη και της Ευρώπης. Αυτή, λοιπόν, η πλούσια και δυνατή χώρα με ηγέτη τον Πούτιν,  μέλος αυτός της Κα- Γε- Μπε, μυστικής   υπηρεσίας  της Σοβιετικής Ένωσης, δεν αρκείται να είναι αυτή που είναι, κύρια και κάτοχος της μεγαλύτερης σε έκταση χώρας της Υφηλίου, θέλει να ενσωματώσει και άλλες γειτονικές της χώρες, όπως είναι η Ουκρανία. Η τελευταία ήταν μέλος της Σοβιετικής Ένωσης, έχοντας πολλά κοινά με τη Ρωσία: γλώσσα, θρησκεία, κουλτούρα. Με τη διάλυση   της Σοβ. Ένωσης (1991), η Ουκρανία ανακηρύχτηκε αυτόνομη επικράτεια, μια εξελισσόμενη δημοκρατική χώρα  όπως και οι βαλτικές χώρες(Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία)..

 Πώς προέκυψε η επιθυμία του Πούτιν  για ενσωμάτωση της  Ουκρανίας;

Ενσωμάτωση θα εσήμαινε  κατάλυση της αυτόνομης Δημοκρατίας μιας κυρίαρχης και ανεξάρτητης χώρας και υποταγή της σε μιαν άλλη μεγαλύτερη, γειτονική και ομόθρησκη χώρα, όπως η Ρωσία.  Η ξαφνική απόφαση του Πούτιν  για ενσωμάτωση προήλθε, κατά την άποψή μου, ως αντίδραση στο σχεδιασμό ένταξης της Ουκρανίας στη Βορειοατλαντική στρατιωτική Συμμαχία, το ΝΑΤΟ, χωρίς να αποκλείονται και άλλες δευτερεύουσες σκέψεις του. .

Στο σημείο αυτό παραγκωνίστηκε ο διάλογος μεταξύ των πρωταγωνιστών. Η διπλωματία κατέθεσε τα όπλα, ενώ θα μπορούσε να βρεθεί πιο συμφέρουσα λύση για το καλό όλων, κυρίως για τη διατήρηση της ειρήνης σε ευρύτερη κλίμακα, ήτοι εφαρμογή του κανόνα rebus sic stadibus, αντί της καταφυγής στον εφιαλτικό πόλεμο, πράγμα που τελικά δεν αποφεύχθηκε, μονομερώς, εις βάρος της Ουκρανίας.

. Ο Πούτιν, ως απόλυτος κυρίαρχος, οιηματίας και εγωκεντρικός, δε διδάχτηκε από το παρελθόν και από τη μοίρα των δικτατόρων που αγνόησαν  την τύχη των λαών και έσπειραν έτσι την ερήμωση και το χάος στην Ευρώπη, κυρίως. Αυτή την πεπατημένη ακολουθεί τώρα ο Πούτιν και καταστρέφει ανελέητα μια δημοκρατική Χώρα. Ο δυτικός κόσμος, με συμμετοχή και της χώρας μας, έλαβε αυστηρά οικονομικά μέτρα κατά της Ρωσίας. Απέκλεισε τις συναλλαγές της με τις ξένες τράπεζες, με το λεγόμενο οικονομικό σύστημα σουίφτ (swift), με προοπτική τη μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη στέρηση των πλούσιων εσόδων της που αποκόμισε έως τώρα από την εξαγωγή του ενεργειακού της πλούτου προς τις ευρωπαϊκές, κυρίως, χώρες, που δεν έχουν πηγές ενέργειας.

Έως σήμερα οι αντίπαλοι  τηρούν μια αυτοσυγκράτηση ως προς τη χρήση πυρηνικών μέσων. Ο Πούτιν, κυρίως, με την ασφυκτική πίεση που δέχεται ως υπεύθυνος του παρανοϊκού αυτού πολέμου, και όλων όσα θα συμβούν στη συνέχεια, αφού είναι αυτός που «ήρξατο χειρών αδίκων», επισείει εμμέσως, πλην σαφώς, την απειλή χρήσης των πυρηνικών όπλων! Προς το παρόν η Δύση διεξάγει οικονομικό πόλεμο  κατά της Ρωσίας του Πούτιν. Τις στιγμές αυτές, όμως, η Ουκρανία ισοπεδώνεται. Οι επιτιθέμενοι, στην ουσία κατακτητές, επιχειρούν την ολική καταστροφή των βασικών υποδομών αυτής της Χώρας. Βομβαρδίζουν ανηλεώς τα πάντα, χωρίς να λογαριάζουν τη ζωή των πολιτών- ακόμη και των μικρών παιδιών, αφού οι βομβαρδισμοί γενικά δεν κάνουν εξαιρέσεις,  Κατά χιλιάδες οι Ουκρανοί, μεταξύ τους και Έλληνες, παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς! Από τους δέκτες της T.V παρακολουθούμε ενεοί  σκηνές βαρβαρότητας. Βομβαρδισμός χωρίς έλεος! 

Ελπίδα μας: να πρυτανεύσει κάποτε η λογική και η χριστιανική συνείδηση των ορθόδοξων Ρώσων, σκεπτόμενοι ότι υπάρχει και θεία δικαιοσύνη!                       

 

Προσαρμοσμένη αναζήτηση