Γράφει ο Γιάννης Γουργιώτης...
Α. Η πρώτη εκλογική αναμέτρηση στις 21/5/2023.
Ύστερα από μια ταραχώδη προεκλογική περίοδο, η προσφυγή στις κάλπες την 21η του Μάη με το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, έδωσε τη σντριπτική νίκη στη Νέα Δημοκρατία υπό τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, επαναφέροντας την ηρεμία στην κοινωνική ζωή και στη συνηθισμένη καθημερινότητα. Η μη εκπλήρωση της επιθυμητής αυτοδυναμίας, οδήγησε στον ορισμό επαναληπτικής ψηφοφορίας ένα μήνα αργότερα, στι25 Ιουνίου, με το σύστημα την ενισχυμένης αναλογικής.
Στις εκλογές του Μάη, εκτός από τις γνωστές πολιτικές παρατάξεις, εμφανίστηκε ένας συρφετός κομματικών γκρουπούσκουλων με το σύνθημα: «να σώσουμε την πατρίδα μέσα από τη Βουλή.των Ελλήνων»!.
Το να εκδηλώνεις πατριωτικά αισθήματα, αποβλέποντας όμως στα υλικά οφέλη που παρέχονται εκεί, δηλαδή με τα χρήματα του φορολογούμενου έλληνα πολίτη, αυτό δεν είναι αγάπη για τη χώρα σου, αλλά πρόκειται για προσδοκία υλικής απόλαυσης που θα φέρει η τυχόν επιτυχία σου να εισέλθεις στο ιερό καθίδρυμα της Δημοκρατίας μας.
Οι εραστές της ελληνικής Βουλής, αυτής της πολύφερνης νύφης για πολλούς οπαδούς της ραστώνης, θα συνωστίζονται πολυπληθέστεροι τώρα στο περιστύλιο του ναού του Κοινοβουλίου. Το θετικό στοιχείο είναι η ακώλυτη συνέχιση της προγραμματικής δουλειάς που είχε καταρτίσει από πριν η κυβερνώσα παράταξη.
Είναι αναγκαίο να γνωρίζουν οι εκλεγμένοι με σταυροδοσία, ότι οι καιροί είναι δύσκολοι και οι πολιτικές συνθήκες στην παγκόσμια σκηνή είναι υπέρ της απληστίας και του συμφέροντος, που τείνουν να ανατρέψουν ολοσχερώς τις σταθερέ αξίες, που για τη χώρα μας ήταν ο πυλώνας μας και συνάμα το ανάχωμα στις επικίνδυνες μεταναστευτικές ροές, που στην ουσία είναι μια προσπάθεια κατάλυσης της εθνικής μας κυριαρχίας και εκτοπισμού του γηγενούς στοιχείου. Το πολιτικό χρέος κάθε εκλεγμένου στη Βουλή, είναι αυτονόητο. Είναι ρυθμιστής της πολιτικής συμπεριφοράς και του πολιτικού ήθους.
Β. Η Νεα Βουλη.
Αν και η πορεία της πολιτικής αναμέτρησης στις 25/6/2023 ήταν προδιαγεγραμμένη, λόγω της μεγάλης διαφοράς στις ψήφους μεταξύ Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη κάλπη(21-5-23), εντούτοις, υπήρχε μια κρυφή ελπίδα της αντιπολίτευσης, όχι βέβαια για υπέρβαση ή νίκη με ολική αντιστροφή της κατάστασης, τουλάχιστον όμως για μείωση της διαφοράς στο μικρότερο ποσοστό. Τελικά η διαφορά των ψήφων διατηρήθηκε και πάλι στο διπλάσιο. Τώρα η επιδίωξη ήταν η κατάληψη της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αυτό το απρόβλεπτο αποτέλεσμα θα μπορούσε να το αποδώσει κανείς σε πολλά αίτια. Χωρίς να επεκταθώ σε πολιτικές αναλύσεις, που ήδη έχουν κάνει άλλοι αρμοδιότεροι εμού, θα εστιάσω σε κάποια από τα αίτια αυτού του ασυνήθιστου πολιτικού παραδόξου, και αυτό όχι μόνον στα καθ’ημάς, αλλά και ευρύτερα, στον ευρωπαϊκό χώρο. Ένα π.χ ουσιαστικό στοιχείο είναι αυτό που θα χαρακτήριζα ο ίδιος ως ψυχο-πολιτκό κριτήριο. Τι σημαίνει αυτό; Εξηγώ: Στις εκλογικές διαδικασίες τα πράγματα παίρνουν ντε φάκτο μια οξυμένη διάσταση. Η υπέρβαση και η εκτός ορίων αμετροέπεια εγγίζουν σε πολλούς την παραφροσύνη και τη χύδην συμπεριφορά, αλλοιώνουν τη μορφή και το χαρακτήρα της ορθολογικής χρήσης της πολιτικής αντιπαλότητας, με αποτέλεσμα τον εκχυδαϊσμό, την εκβαρβάρωση και τα σχετικά ανάλογα, στοιχεία εκμαυλισμού και φαυλότητας, στα οποία περιπίπτουν αυτοί που καταλαμβάνονται από στερητικό σύνδρομο, δηλαδή οι παραμένοντες εκτός πολιτικού παιγνίου. Πριν από τη δεύτερη κάλπη, η προσπάθεια της αξιωματικής Αντιπολίτευσης να αυξήσει την επιρροή της και να βελτιώσει την εκλογική της παρουσία, την οδήγησε στην κατάχρηση του πολιτικού λόγου, με στοιχεία υπερβολής και μισαλλοδοξίας, με κύριο εκφραστή τον Αλέξη ΤΣΊΠΡΑ, τον Πρόεδρό της, που χρησιμοποιούσε συνεχώς έναν έντονο, διχαστικό και υβριστικό κατά του πρωθυπουργού λόγο, που τελικά κατέληξε μπούμεραγκ εις βάρος του.
Σε πλήρη αντίστιξη, η ηρεμία και η σύνεση του Κυριάκου Μητσοτάκη προσείλκυσε και μη οπαδούς του με τελική κατάληξη τη βέβαιη και ορθολογική απόφαση της πλειοψηφία των ελλήνων εκλογέων, ώστε με την ετυμηγορία τους να επιβραβεύσουν τη σωφροσύνη, το κύρος και την ουσία της πολιτικής πράξης, που μεταφράζεται σε ανωτερότητα της ορθολογικής σκέψης που διαμορφώνει τη φόρμα και τη μορφή του οντολογικού συνειδέναι, της συλλογικής συνείδησης. Τα συμπεράσματα της λεκτικής αντιπαράθεσης και του πολιτικού ήθους των πρωταγωνιστών της πολιτικής αντιμαχίας, είναι μια καλή εμπειρία, ένα διαρκές και χρήσιμο μάθημα για όλες και όλους τους έλληνες πολίτες. Σε τελευταία ανάλυση, για τη διακυβέρνηση της Χώρας, μια δυνατή αντιπολίτευση είναι ζωτικό στοιχείο της Κοινοβουλευτικής ζωής και της ομαλής λειτουργία του πολιτεύματος.
