Βρέθηκα σήμερα (Σ.LR: τη Δευτέρα) στο Νοσοκομείο Λαμίας έξω από τα επείγοντα, με δικό μου άνθρωπο μέσα, που έχει χάσει τις αισθήσεις του και χωρίς να με αφήνουν να μπω ΩΣ συνοδός αλλά και ΟΥΤΕ να έχω καμία ενημέρωση για το πως είναι.

Από τις 11 το πρωί μέχρι το απόγευμα στις 17:00, χωρίς να έχω καμία ενημέρωση τονίζω, είχε το θράσος η νοσηλεύτρια στα επείγοντα να με ειρωνευτεί και να μου απαντήσει στην ερώτηση μου για το αν μπορώ να έχω πληροφορίες για το συγκεκριμένο πρόσωπο  «Μια χαρά θα ’ναι »Μπήκα στην διαδικασία να την παρακαλέσω (αν είναι δυνατόν) να ρωτήσει και να με ενημερώσει αν έχει τις αισθήσεις του έστω..

ΚΑΙ  η απάντηση ήταν «όχι δεν μπορώ» με απαξιωτικό τρόπο. ΜΠΡΑΒΟ! Να παίζετε με τις ψυχούλες των ανθρώπων που έχουν την αγωνία και την λαχτάρα να μάθουν αν είναι ζωντανός ο άνθρωπος τους ΧΩΡΙΣ καμία ενημέρωση τόσες ώρες! ΑΥΤΟΙ ΕΙΣΤΕ! Γι ‘αυτό πληρώνεστε. Ορκιστήκατε κιόλας οι περισσότεροι που θέλετε να λέγεστε ιατροί! ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΡΩΤΑ και ΝΑ σκέφτεστε τι αντιμετώπιση θα θέλατε ΝΑ ΕΙΧΑΤΕ αν ήταν ο δικός ΣΑΣ ανθρωπάκος μέσα!

Αναγνώστρια