Το άρθρο που διαβάσαμε σήμερα στην Καθημερινή, «Η χαμένη υπεραξία του ελαιολάδου: Εξάγεται χύμα στην Ιταλία και πωλείται ακόμη σε τενεκέ», φέρνει και πάλι στο προσκήνιο την αδυναμία των Ελλήνων παραγωγών να τυποποιήσουν το ελαιόλαδό τους, αυτό το διατροφικό θησαυρό που αποσπά το ένα βραβείο μετά το άλλο στους διεθνείς διαγωνισμούς αλλά συνεχίζει να πωλείται στον τενεκέ.

Τα στοιχεία για τις εξαγωγές ελληνικού ελαιολάδου, που καταγράφονται  σε πρόσφατη έκθεση του Γραφείου Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων στο Μιλάνο είναι αποκαρδιωτικά: το 64,67% της αξίας των συνολικών εξαγωγών ελαιολάδου και το 75,88% του συνολικού όγκου της το 2021 κατευθύνθηκε στην ιταλική αγορά.

Όπως σημειώνει η Καθημερινή, η πλειονότητα των παραγωγών στην Ελλάδα επιλέγει να το εξάγει χύμα στην Ιταλία σε τιμές πολύ χαμηλές –χαμηλότερες μάλιστα από ό,τι το εξάγει σε άλλες χώρες–, να το τυποποιούν ιταλικές εταιρείες και να το πωλούν σε υπερδιπλάσια τιμή τόσο στην Ιταλία όσο και σε πολλές άλλες χώρες.

Κατά τ’ άλλα, στον περσινό διαγωνισμό ελαιολάδου NYIOOCC Olive Oil Competition, ο οποίος θεωρείται ο μεγαλύτερος διεθνής διαγωνισμός στην κατηγορία αυτή, τα ελληνικά ελαιόλαδα απέσπασαν 99 βραβεία, εκ των οποίων 45 χρυσά και 54 ασημένια.

Μπορεί να χαρακτηρίζουμε το εξαιρετικό αυτό προϊόν ως ένα διατροφικό θησαυρό, αλλά αυτό το "χρυσάφι" της ελληνικής γης, γλιστρά φαίνεται μέσα από τα χέρια μας. Δυστυχώς...