Με θεατρικότητα, απλότητα και μουσική πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής «ΕΠΙ-γραφών» της πρώην προέδρου του Ομίλου Βασιλικής Νικοπούλου , τη Δευτέρα 27-3-2023, στην αίθουσα του Δημοτικού Ωδείου Λαμίας (οικία δημάρχου Λαμιέων, 1929-1934, Γεωργίου Πλατή), που διοργάνωσαν ο Όμιλος Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων, το Δημοτικό Ωδείο Λαμίας και οι Χρόνος Εκδόσεις υπό την αιγίδα του Δήμου Λαμιέων.

Η ποιήτρια με εκφραστικό τρόπο απήγγειλε αγαπημένα της ποιήματα που συνόδευσαν γνωστές μελωδίες που έπαιξε στο πιάνο η Ελένη Οικονόμου. Η ολιγόλεπτη και λιτή παρουσίαση χωρίς φιλολογικές εισηγήσεις και αναγνωστικές ματιές,
άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις στους παρόντες και παρούσες, αφού δεν ήταν παρά μία συνομιλία μεταξύ ποιητικού και μουσικού λόγου καθρεφτίζοντας πολλές σύγχρονες αντιλήψεις της κοινωνίας μας. Οι επιγραφές της καθημερινότητας εντάχθηκαν και μετουσιώθηκαν σε κομμάτια στίχων λειτουργώντας καταλυτικά στον ποιητικό λόγο της Βασιλικής Νικοπούλου.

Την εκδήλωση χαιρέτισαν :

Ο Πρόεδρος του Ομίλου Φθιωτών λογοτεχνών και Συγγραφέων Κώστας Τσιαλαφούτας, ο οποίος καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους και τόνισε μεταξύ άλλων τα εξής : «Η Βασιλική Νικοπούλου που είναι από τα ιδρυτικά μας μέλη και πρώην Πρόεδρος του Ομίλου, μας εκπλήσσει ευχάριστα με τις πρωτοπόρες ιδέες της στην ποιητική τέχνη και δημιουργία. Είναι ξεχωριστή η ικανότητά της να παίρνει εικόνες της καθημερινότητάς μας και να τις μετατρέπει σε ποίηση. Τέτοιες εικόνες είναι οι Επιγραφές που αποτελούν για την ίδια πηγή έμπνευσης, δημιουργίας και ταυτόχρονα λειτουργούν ως οδοδείκτες της ζωής, που άλλοτε οδηγούν σε επιτυχή προορισμό έχοντας αίσιο τέλος και άλλοτε σκαλώνουν σε δυσκολίες περιπλάνησης και αδιεξόδων. Είναι όμως οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος, που λέγεται ζωή».

Ο Εκπρόσωπος του Μητροπολίτη Φθιώτιδας κ. Συμεών, Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης και Πρωτοσύγκελος Ι. Μ. Φθ/δας π. Εφραίμ και η Εντεταλμένη Δημοτική Σύμβουλος Πολιτισμού του Δήμου Λαμιέων Ευμορφία Ρουποτιά, συνεχάρησαν την ποιήτρια και της ευχήθηκαν πάντα επιτυχίες και κάθε επιτυχία στο βιβλίο της.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με ευχαριστίες της ποιήτριας προς τους συντελεστές, τους διοργανωτές και τους συμπολίτες της, που την τίμησαν με την παρουσία και την αγάπη τους.

Το παρακάτω κείμενο ήταν στην είσοδο της αίθουσας προϊδεάζοντας και καλωσορίζοντας το κοινό.

'"ΕΠΙ-γραφών, της Βασιλικής Νικοπούλου
Υπάρχουν φορές  που κάποια λέξη, γυμνή, ρημαγμένη παρατημένη σ’ έναν τοίχο, σε ένα εργοτάξιο, σε έναν δρόμο, σε έναν σταθμό βιαστικών και ελαστικών συνειδήσεων, σηματοδοτεί και ντύνει συναισθήματα, πόνους, ελλείψεις, φωνές, δάκρυα. Υπάρχουν φορές που μια λέξη μικρή, απροστάτευτη, ασήμαντη μέσα στην πολυπλοκότητα του χάους, ξεπερνάει τη φύση της και γίνεται ρήγμα βαθύ, ωκεάνιο, γίνεται λάβα εκραγέντος ηφαιστείου, σφαίρα που διαπερνά τα μύχια, γίνεται θάλασσα, ουρανός  και μονοπάτι για να περπατήσεις και να χαθείς  ή να επιστρέψεις.

Κάπως έτσι συμβαίνει πάντα με τις λέξεις που αναλαμβάνουν ρόλο και γίνονται σκέψεις και καρφώνονται αδυσώπητα σε ένα χαρτί και αλλάζουν τον ορίζοντά μας, τον τρόπο που βλέπουμε και τελικά αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα. Σε τούτο το πόνημα, το "Επι-γραφών", το τελευταίο της δημιουργού, οι απλές, καθημερινές λέξεις συνηθισμένων επιγραφών που όλοι έχουμε συναντήσει, περιγράφουν και αναδεικνύουν μια πραγματικότητα αβυσσαλέα σκοτεινή, που πονά και πληγώνει. Που χαράζει και χαράζεται πάνω σε μάρμαρα κιτρινισμένα από τη χρήση και απαξιωμένα από τους καιρούς

Η πολιτεία των αδίστακτων, που εξαφανίζει τους αδύναμους και μεταμορφώνει την ουσία του ανθρώπινου είδους. Η παιδική εκμετάλλευση, η απουσία του συναισθήματος, οι πλασματικές μας ανάγκες, οι νοτισμένες από τα δάκρυα καρδιές μας, οι αξίες που απεκδύονται το φόρεμά τους. Η τεχνοκρατική αντίληψη για τη ζωή που γεννάει ανδρείκελα. Εδώ που όλα πουλιούνται και αγοράζονται με ακριβό, πανάκριβο τίμημα τη συντριβή των ονείρων. Η ερημιά, η μοναξιά και η προδοσία κυρίαρχες στη σκηνή... Οι γενιές που θα μεγαλώσουν χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, δίχως ελευθερία σκέψης. Οι μάσκες μας και οι αποστάσεις που πρέπει να τηρηθούν, η τεχνολογία με τα ενεργοποιημένα  κινητά και τα ακίνητα βλέμματα, με το παγωμένο συναίσθημα και την αθόρυβη δόνηση της ηχηρής σιωπής. Εμείς τελικά όλοι, που βουλιάζουμε στις αυταπάτες μας και χάνουμε την εξέγερση... Μικρές επιγραφές λοιπόν, που κρύβουν μεγάλες αλήθειες. Μικρές λέξεις που προβάλλουν τη σαθρότητα και την ασχήμια της εποχής μας. Σε καιρούς χαλεπούς χρειαζόμαστε αυτές τις λέξεις, χρειαζόμαστε αυτές τις σκέψεις μοναδικό αποκούμπι και ανάσα μας στο Φως"

Βικτώρια Κουσίδου, φιλόλογος

Δείτε φωτογραφίες: