Κύριε δήμαρχε, ωιμέ! 'Εναν σκουπιδοτενεκέ!

Καιρός κι αυτός που ζούμε, ε; Ένας ψυχοπαθής στο Ισραήλ δολοφονεί ένα ολόκληρο έθνος με την σφραγίδα και την υπογραφή ενός κοινωνιοπαθούς ναρκισιστή πλανητάρχη. Μετά δεν του φτάνει αυτό, αλλά επεκτείνεται και στον επιπλέον βομβαρδισμό άλλου κράτους. Η Βουλή των Ελλήνων χρησιμοποιεί την καρέκλα της πλειοψηφίας για να αποφύγουν οι παρόντες υπεύθυνοι (αλλά και άλλοι πριν από αυτούς) την ανάληψη των πολιτικών τους ευθυνών απέναντι όχι μόνο σε 57 οικογένειες που έχασαν τους ανθρώπους τους, αλλά και σε εκατομμύρια άλλες που βάζουν κάθε μέρα τα παιδιά και τους συγγενείς και τους δικούς τους ανθρώπους μέσα σε αυτό το πράμα που ονομάζουν Hellenic Train. Η Ελλαδίτσα μας τρώει στο κεφάλι το προστιματάκι των 415 εκατομμυρίων ευρώ για τις μαϊμουδιές του ΟΠΕΚΕΠΕ και άλλων τόσων υπευθύνων και σία που έφαγαν με χρυσά κουτάλια, ενώ υπάρχουν οικογένειες που ο αριθμός 415 αντιπροσωπεύει το μηνιαίο εισόδημα του νοικοκυριού τους σε ευρώ.

Και μέσα σ' αυτούς τους τρελούς, έρχεται κι άλλη μία και κάθεται και γράφει (άλλο) ένα κείμενο-διαμαρτυρία για την έλλειψη ενός σκουπιδοτενεκέ, σε ένα στενάκι που έχουν παρατήσει άπαντες, μέσα σε μία πόλη που αργοπεθαίνει. Έναν δρόμο (για να μην πω ένα ολόκληρο κέντρο πόλης) που μία στο τόσο οι εκάστοτε υπεύθυνοι θα κάνουν μισό βήμα εμπρός και δύο βήματα πίσω.

Κύριε δήμαρχε,
θα μπορούσαμε να έχουμε την τιμή της ακριβοθώρητης προσοχής σας εδώ, στην οδό Ανδρούτσου, και να σας παρακαλέσουμε για την τοποθέτηση ενός καλάθου αχρήστων που δεν υπάρχει πουθενά καθ' όλο το μήκος του εδώ και 15 ημέρες περίπου;
"Μα ποιός ξήλωσε το καλαθάκι;" (υπάλληλος στο αρμόδιο γραφείο καθαριότητος μετά από πρώτο μου τηλεφώνημα, 10 ημέρες πριν)
"Δεν περνάνε οι καθαρίστριες να καθαρίσουν το πρωί;" (ο ίδιος υπάλληλος στο αρμόδιο γραφείο καθαριότητος μετά από πρώτο μου τηλεφώνημα, 10 ημέρες πριν)
"Το σημειώνω κυρία μου" (ξανά ο ίδιος υπάλληλος στο αρμόδιο γραφείο καθαριότητος μετά από πρώτο μου τηλεφώνημα, 10 ημέρες πριν)
"Όχι δεν είχα ενημέρωση για την περίπτωση αυτή" (άλλος υπάλληλος στο ίδιο αρμόδιο γραφείο καθαριότητος μετά από δεύτερο τηλεφώνημα, μία εβδομάδα μετά το πρώτο)
"Δεν νομίζω να έχουμε άλλα διπλά καλαθάκια σκουπιδιών" (ο ίδιος υπάλληλος)
"Όταν λέτε πετάτε ψιλολόγια στο καλάθι των αχρήστων τί εννοείτε; Γιατί μπορώ να σας στείλω φωτογραφίες από την Όθωνος που πάνε και στοιβάζουν ολόκληρες σακούλες από τα σπίτια τους μέσα σε αυτά τα καλάθια" (και ξανά, ο ίδιος υπάλληλος).

Το να μπω στην διαδικασία της απάντησης των παραπάνω ερωτημάτων, το θεωρώ γελοίο. Αλλά επειδή αυτή η λέξη μας έχει γίνει πολύ οικεία και γνώριμη πλέον, θα το προσπαθήσω. Το καλαθάκι το ξήλωσαν πολύ πιθανόν οι ίδιοι που μου είχαν ανοίξει το μαγαζί μου πριν από τρία χρόνια σε τούτο το στενάκι. Από αυτό γλύτωσα. Έβαλα συναγερμό. Στο μαγαζί μου. Στα δικά σας τα καλαθάκια δεν μπορώ να βάλω. Υπεύθυνοι είστε εσείς. Για την εγκατάστασή τους, για την αντικατάστασή τους και για την απεγκατάστασή τους. Πάει αυτό. Οι καθαρίστριες βεβαίως και περνάνε να καθαρίσουν. Όχι έξω από το μαγαζί μου, μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας, αλλά μία γύρα στο στενό την κάνουν τα κορίτσια. Θα περάσουν και όταν ο περαστικός που έχει πάρει την τυρόπιτά του ή το σουβλάκι του μέσα στο μεσημέρι ή μέσα στη μαύρη νύχτα, έχει μείνει με ένα λιγδιασμένο χαρτί στο χέρι το οποίο ψάχνει να βρει πού στην ευχή να το πετάξει; Ή μήπως θα πρέπει να εξηγώ στους αρμόδιους υπαλλήλους τί είδους χρήση θα κάνω εγώ η ίδια στο καλαθάκι και τελικώς να ακούω τα παράπονα του υπαλλήλου του δήμου στον οποίον παίρνω τηλέφωνο να εκφράσω τα δικά μου παράπονα; Μήπως αναστήθηκε ο David Lynch κι έπιασε δουλειά στο δήμο Λαμιέων και δεν το έχω πάρει χαμπάρι;

Έξω από την Εθνική τράπεζα στην πλατεία Πάρκου, στη γωνία Κολοκοτρώνη και Καποδιστρίου υπάρχουν τρεις, επαναλαμβάνω, τρεις σκουπιδοτενεκέδες, ο ένας τσιμεντένιος σταθερός και σε απόσταση λιγότερη από δέκα μέτρα εκατέρωθεν αυτού, υπάρχουν άλλα δύο διπλά καλαθάκια αχρήστων. Τρία σημεία ρίψης απορριμάτων σε λιγότερο από 20 μέτρα. Να πάρω το θάρρος να προτείνω στον υπάλληλό σας να μεταφέρει το ένα διπλό καλάθι εξ' αυτών, εδώ στο στενάκι της Ψωροκώσταινας, αφού ο άνθρωπος μου είπε ότι σας τελείωσαν τα καλαθάκια;

Ντρέπομαι που για ένα τόσο μικρό ζήτημα, σε μία εποχή που τα προβλήματα είναι πολλά και απίστευτα σημαντικά, να υποχρεώνομαι να γράφω αυτό το κείμενο για ένα τόσο μικροσκοπικό γεγονός όπως η αντικατάσταση ενός καλαθιού απορριμάτων στο κέντρο της Λαμίας, αλλά και για ένα ίσως όχι τόσο μικρό, όπως είναι η απραξία των δημοτικών υπαλλήλων κατόπιν διπλής προσπάθειας μου για ενημέρωση.

Ντρέπομαι ειλικρινά, αλλά δεν μετανιώνω. Γιατί αν η μισή ντροπή είναι δική μου, η άλλη μισή είναι δική σας.
Edit (4 ημέρες μετά την αρχική κοινοποίηση / Δευτέρα 23/6/2025): το πεθαμένο πουλί βρίσκεται σε κοινή θέα, μπροστά από ένα άδειο μαγαζί, στον πεζόδρομο της οδού Ανδρούτσου. Σήμερα είναι η 4η ημέρα που είναι εκεί. Σκέφτηκα να το μαζέψω, αλλά αν υποθέσουμε ότι το μάζευα, να το πήγαινα πού; Ούτε καλάθια αχρήστων, ούτε καθαρίστριες.

Εύη Τσιντζέλη