«Έφυγε» μια Λαμιώτισσα με μεγάλη προσφορά στον πολιτισμό

Σε ηλικία 93 ετών, «έφυγε» για το μεγάλο ταξίδι η συγγραφέας, Μαρία Τζιβελέκη - Πολυμεροπούλου ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Γυναικών Λαμίας και Πρόεδρος του για πολλά χρόνια, μέλος επίσης του Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων και του Συνδέσμου Σαρακατσαναίων Φθιώτιδας.

Ξεχώρισε για την εθελοντική κοινωνική και πολιτιστική της προσφορά, βοηθώντας και στη δημιουργία του Λαογραφικού Μουσείου Φθιώτιδας. Το έργο της παρουσιάστηκε τιμητικά στην 1^η Γιορτή Φθιωτικού Βιβλίου στην αίθουσα της αρχαίας αγοράς της Δημοτικής Πινακοθήκης Λαμίας " ΑΛΕΚΟΣ ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ".

Η ίδια έγραφε για την καταγωγή της και τους ερεθισμούς που έλαβε και αποτύπωσε στα βιβλία της.

«Γεννήθηκα στο Λουπάκι της Οίτης στα κονάκια. Οι γονείς μου γνήσιοι Ρουμελιώτες, μ’ ένα μεγάλο περίγυρο. Ο πατέρας μου "χωριάτης" γεννημένος στα "Ριζά" της Οίτης κι έχοντας άμεση επαφή με τους αγρότες. Η μάνα μου Σαρακατσάνα, με μια φάρα από σαράντα πέντε πρώτα ξαδέλφια από τη μάνα της και καμιά δεκαπενταριά από τον πατέρα της, δεν ξέκοψε ποτέ από το σινάφι της.

Κάθε Άνοιξη, μόλις άκουγε τον κούκο και καταλάβαινε ότι οι βλάχοι θα αφήσουν τα χειμαδιά, δεν τη χώραγε ο τόπος, αναστέναζε και κοίταζε τα βουνά.

Μας έπαιρνε μια αρμάθα παιδιά και κοντά των Αγίων Αποστόλων, ανεβαίναμε στο βουνό, μέχρι το παζάρι της Υπάτης, στις 27 Σεπτεμβρίου.

Εκεί στο Λουπάκι, κάποια χρονιά, αποβραδύς των Αγίων Αποστόλων, γεννήθηκα εγώ το έβδομο και τελευταίο παιδί της οικογένειας, χωρίς γιατρό, χωρίς μαμμή, μια και η γερο - Χαραβίνα, που έκανε τη μαμμή, είχε πάει στο Κοτσίστι στην Εκκλησία.

Για να δικαιολογηθεί η μάνα μου, που άφησε την πόλη και πήρε τα βουνά έλεγε ότι: "Δεν περίμενε να κάνει κι άλλο παιδί κι έχασε τον καιρό της". Εγώ πιστεύω ότι την τράβαγε ο τόπος της, της έδινε σιγουριά.

Η συλλογή του υλικού είναι άμεση. Όσα γράφω, τα έζησα, τα άκουσα, τα είπα. Έχω προσωπικά βιώματα απ’ τη ζωή και τη γλώσσα, στο χωριό και στη στάνη. Μελέτησα όμως και ό,τι εύρισκα να αναφέρεται περισσότερο στη λαογραφία της περιοχής.

Τους γονείς μου, που δε μας ξέκοψαν απ' τις ρίζες τους και μας έδωσαν αυτή την αγάπη για τη φύση, τη γλώσσα, τα ήθη, τις παραδόσεις και που τα τηρούσαν οι ίδιοι μέχρι τα βαθειά τους γεράματα, τους ευγνωμονώ.

* Λουπάκι = Τοποθεσία της Οίτης σε υψόμετρο 1450 περίπου με λιβάδια. Εκεί ξεκαλοκαίριαζαν στάνες Σαρακατσαναίων. Στην απογραφή του 1896 είχε 116 κατοίκους.»

Το έργο της:

«Λαογραφικά της Φθιώτιδας» Λαμία 1997, Β Βραβείο Λαογραφικού Μουσείου Φθιώτιδας για το 1989.

«Παραδοσιακές Συνταγές της Ρούμελης», σε συνεργασία με Τούλα Πολυκανδριώτη και Ειρήνη Οικονόμου, Λαμία 1997, Α' Βραβείο Λαογραφικού Μουσείου Φθιώτιδας για το 1989.

«Σαϊπαίικα., Συνοικία Τρουμπέ Λαμίας», Αθήνα 1994.

«Φυσικές Πηγές Ενέργειας Υδροκίνηση στην Επαρχία Φθιώτιδας», σε συνεργασία ιιε Τούλα Πολυκανδριώτη και Ειρήνη Οικονόμου, 'Εκδοση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Φθιώτιδας, Λαμία. 1998.

«Με τους "δικούς" μας στα βουνά και τα Χειμαδιά», Λαμία 1999.

«Αγαπητοί μου Συμπολίτες», Λαμία 2003

Εργασίες της έχουν δημοσιευτεί στα λογοτεχνικά περιοδικά και τον Τύπο της Λαμίας.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ Προσωρινή αλλαγή του χώρου διεξαγωγής της λαϊκής Ραχών