Φθιώτιδος Συμεών: «Τὸ μήνυμά Του νὰ νοηματοδοτήσει τὰ προσωπικά μας Χριστούγεννα»

Πολυσέβαστοι Συλλειτουργοί μου Ἅγιοι Πατέρες Ὁσιώτατοι Μοναχοὶ καὶ Ὁσιώτατες Μοναχὲς

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ ἐν Χριστῷ Πολυαγαπημένα μου πνευματικὰ παιδιὰ

«Θεός ὢν εἰρήνης, Πατὴρ οἰκτιρμῶν, τῆς μεγάλης Βουλῆς σου τὸν Ἄγγελον, εἰρήνην παρεχόμενον, ἀπέστειλας ἡμῖν· ὅθεν θεογνωσίας, πρὸς φῶς ὁδηγηθέντες,  ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζοντες, δοξολογοῦμέν σε Φιλάνθρωπε»[1].

Μὲ αὐτὴν τὴν ὑπέροχη πέμπτη ᾠδὴ τῶν πεζῶν Καταβασιῶν τῶν Χριστουγέννων, τὶς ὁποῖες ἤδη ψέλνουμε προεορτίως ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, ὁ ἱερὸς τῆς Ἐκκλησίας ὑμνογράφος, μᾶς εἰσαγάγει εὐκρινέστατα στὴν προοπτικὴ τῆς εἰρήνης καὶ τῆς καταλλαγῆς, ἡ ὁποία μᾶς προσφέρεται μέσα ἀπὸ τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως, μέσα ἀπὸ τὸ Μυστήριο τῶν Χριστουγέννων.

Ἐνσωματώνοντας μέσα στὶς λίγες φράσεις αὐτῆς τῆς ᾠδῆς διδαχές καὶ ρήσεις ἀπὸ τὴν Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη^[2] ὁ ποιητὴς τῆς Ἐκκλησίας, μᾶς δίνει τὴν δυνατότητα νὰ ἀπευθυνθοῦμε στὸν Θεὸ Πατέρα καὶ εὐγνωμόνως νὰ ψάλλουμε: «Κύριε, ὡς Θεὸς τῆς εἰρήνης καὶ φιλεύσπλαχνος Πατέρας ποὺ εἶσαι, μᾶς ἔστειλες τὸν Ἄγγελο τῆς Μεγάλης σου Βουλῆς, γιὰ νὰ μᾶς παρέχει τὴν εἰρήνη. Γι᾽  αὐτό κι ἐμεῖς, Φιλάνθρωπε, ποὺ ὁδηγηθήκαμε στὸ φῶς τῆς Θεογνωσίας, ξυπνώντας τὴ νύχτα  πολύ πρωί, σὲ δοξολογοῦμε».

Ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων δὲν εἶναι ἁπλῶς μιᾶ κατ᾽ ἔτος ἀνάμνηση τοῦ ἀδιαμφισβήτητου γιὰ ἐμᾶς ἱστορικοῦ γεγονότος τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως, ἀλλὰ ἡ δυνατότητα, ὁ «Ἄρχων τῆς Εἰρήνης», νὰ γίνει τὸ δικό μας προσωπικό βίωμα, τὸ μήνυμά Του νὰ νοηματοδοτήσει τὰ προσωπικά μας Χριστούγεννα.

Διότι τὸ μήνυμα ποὺ ἀντηχεῖ ἀπὸ τὴν φάτνη τῆς Βηθλεέμ, ἀπὸ τὸν νήπιο Ἄγγελο τῆς Μεγάλης Βουλῆς, εἶναι διαχρονικὸ καὶ ἐπίκαιρο, ἰδιαίτερα σὲ περιόδους, ποὺ οἱ σχέσεις μας πάσχουν ἀπὸ δοκιμασίες, ἀναταραχὲς καὶ περιστατικὰ πολυποίκιλης βίας μὲ χειρότερη ἴσως ἔκφραση αὐτῆς, τὴν ἐσωτερικὴ βία, τὴν βία ποὺ ἀσκεῖ ἡ ἴδια ἡ ἰοβόλος ἁμαρτία μέσα μας.

Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ κορυφαῖο γεγονός τῆς θείας καταλλαγῆς - τῆς συμφιλίωσης τοῦ πεσμένου ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό. Ὁ Θεός ἔσκυψε στὴ δική μας ἀνθρώπινη κατάσταση, ὄχι γιὰ νὰ μᾶς καταδικάσει, ἀλλὰ γιὰ νὰ μᾶς προσφέρει τὴν χάρη τῆς ἄφεσης καὶ τῆς εἰρήνης.

Αὐτὸ τὸ ὑπέρτατο δῶρο τῆς συμφιλίωσης ἀποτελεῖ ταυτόχρονα καὶ μία πρόσκληση, μία ἐπιταγὴ πρὸς ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους: νὰ συμφιλιωθοῦμε μεταξύ μας, νὰ συγχωρήσουμε καὶ νὰ ζητήσουμε συγχώρεση.

Ἡ Ἁγία Γραφὴ, ἄλλωστε, θεμελιώνει τὴν εἰρήνη καὶ τὴν καταλλαγή, ὡς κεντρικὲς ἀξίες τῆς πίστης μας καὶ τὶς συνδέει ἄρρηκτα μὲ τὴν Γέννηση τοῦ Κυρίου.

Οἱ Ἄγγελοι ἔψαλαν κατὰ τὴν Γέννηση τοῦ Κυρίου:

«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία»[3]. Αὐτὸς ὁ ὕμνος καθορίζει τὴν ἀποστολὴ τοῦ Χριστοῦ, ὡς φορέα συμφιλίωσης μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀνθρώπων μεταξύ μας.

Ἡ εἰρήνη αὐτή, γιὰ τὴν ὁποία προσεύχεται ἀδιάλειπτα ἡ Ἐκκλησία μας[4] δὲν εἶναι ἁπλὰ ἡ ἀπουσία πολέμου, ἀλλὰ μία κατάσταση πληρό- τητας καὶ δικαιοσύνης στὴν καθημερινότητα τῶν σχέσεών μας. Δὲν μπορεῖ ἄλλωστε νὰ ὑπάρξει εἰρήνη στὸν κόσμο, ἐὰν δὲν ὑπάρχει εἰρήνη μέσα μας.

Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος θέτει τὴν εἰρήνη ὡς προϋπόθεση τῆς σχέσεώς μας μὲ τὸν Θεό:

«Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται».[5] Δὲν μποροῦμε νὰ εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, ἐὰν δὲν ἔχουμε εἰρήνη.

Καὶ ὁ Προφήτης Δαυὶδ μᾶς καλεῖ ἐνεργὰ καὶ μὲ ἅγιο πάθος νὰ ἐπιδιώκουμε αὐτὴν τὴν κατάσταση τῆς εἰρήνης: «Ζήτησον εἰρήνην καὶ δίωξον αὐτήν».[6]

Ἡ ἐπιδίωξη τῆς εἰρήνης ὄχι μόνο μὲ τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν πλησίον, ἡ συγχώρεση μὲ τὸν ἀδελφό, δὲν εἶναι προαιρετικὴ γιὰ τὸν χριστιανό. Εἶναι προϋπόθεση γιὰ τὴν σωτηρία μας, ὅπως τονίζει ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας στὴν Κυριακὴ Προσευχή: «Ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν».[7]

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἀντιμετώπισαν τὴν ἀπουσία συγχώρεσης, τὴν μνησικακία, ὡς ἕνα πνευματικὸ δηλητήριο, ὡς ἀσθένεια τῆς ψυχῆς, ποὺ ἐμποδίζει τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ λειτουργήσει μέσα μας.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στὸ Ὑπόμνημά του στὸ Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο εἶναι ἀπόλυτα σαφής: «Ἐὰν δὲν συγχωρήσεις τὸν ἀδελφό σου, οὔτε ὁ Θεὸς θὰ σὲ συγχωρήσει»[8].

Ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου, μᾶς καλεῖ σὲ μετάνοια καὶ σὲ μία ριζικὴ ἀλλαγὴ στάσης ζωῆς, ὥστε νὰ γίνουμε διάκονοι τῆς καταλλαγῆς.

Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος ἐκφράζει μὲ σαφήνεια αὐτήν τὴν θεμελιώδη ἀλήθεια:

«Τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ τοῦ καταλλάξαντος ἡμᾶς ἑαυτῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς».[9]

Λάβαμε τὴν χάρη τῆς συμφιλίωσης ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ μᾶς δόθηκε ἡ «διακονία», τὸ ἔργο, ἡ ἀποστολή, νὰ μεταδώσουμε μὲ κάθε τρόπο αὐτὸ τὸ μήνυμα καὶ στοὺς ἀδελφούς μας, στὴν κοινωνία στὴν ὁποία ζοῦμε καὶ στὸ περιβάλλον μας, ὥστε κατὰ τὸ μέτρο τῶν δυνάμεών μας νὰ γίνει ἡ καταλλαγὴ πραγματικότητα στὴ ζωή μας.

Τὸ μήνυμα τῆς Βηθλεέμ, λοιπὸν, εἶναι ἕνα κάλεσμα νὰ γίνουμε φορεῖς εἰρήνης καὶ καταλλαγῆς. Γιὰ τὸν λόγο αὐτό:

1. Ἄς γεφυρώσουμε χάσματα καὶ ἀποστάσεις. Ἀκόμη κι ἂν μᾶς ἀδίκησαν καὶ μᾶς πλήγωσαν, ἄς κάνουμε ἐμεῖς τὸ πρῶτο βῆμα πρὸς ἀποκατάσταση τῶν σχέσεών μας.
2. Ἄς ἐγκαταλείψουμε τὰ πάθη καὶ τὰ μίση. Ἡ μνησικακία βαραίνει τελικὰ τὴν δική μας ψυχή, ὄχι τοῦ ἄλλου.
3. Ἄς μιμηθοῦμε τὸν Χριστό. Ἀπὸ τὴν φάτνη, ποὺ ταπεινὰ γεννήθηκε ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλη τὴν ἐπὶ γῆς πορεία Του, μέχρι τὸν Γολγοθᾶ καὶ τὴν Ἀνάσταση καὶ τὴν Ἀνάληψή Του, προσέφερε ἀγάπη, συγχώρεση καὶ καταλλαγὴ σὲ ὅλους.

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ !

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΤΑΛΛΑΓΗΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ !

Μὲ πολλὴ πατρικὴ ἀγάπη

† ὁ Φθιώτιδος Συμεών

[1] Eἰρμὸς Ε΄ ᾨδῆς πεζῶν Καταβασιῶν Χριστουγέννων

[2] Μέσα στὸ σύντομο αὐτό κείμενο τῆς Ε΄ ᾨδῆς τῶν Καταβασιῶν συμπεριλαμβάνονται φράσεις ἀπὸ τὴν πρὸς Ἐβραίους καὶ ἀπὸ τὴν πρὸς Φιλιππησίους Ἐπιστολὲς τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου καὶ ἀπὸ τοὺς Προφῆτες Ἡσαΐα καὶ Ἀββακούμ.

[3] Κατὰ Λουκᾶν 2, 14.

[4] Δὲν ὑπάρχει Λατρευτικὴ Σύναξη χωρὶς τὰ «Εἰρηνικά», αἰτήσεις δηλαδὴ προσευχῆς γιὰ κάθε μορφὴ εἰρήνης («Ὑπὲρ τῆς ἄνωθεν εἰρήνης…» κ.ο.κ.).

[5] Κατὰ Ματθαῖον 5, 9.

[6] Ψαλτήριον, Ψαλμὸς 33, 15.

[7] Κατὰ Ματθαῖον 6, 12.

[8] Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, Ὁμιλία 61 εἰς τὸ κεφ. 18 τοῦ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγελίου.

[9] Πρὸς Κορινθίους Β´ 5, 18.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ Παραμένουν στο μπλόκο της Νίκαιας οι αγρότες - Συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις και μετά τις γιορτές