Σκληρή γλώσσα από Φάνη Σπανό για όσους υπονομεύουν τον αγώνα για την ίδρυση του Πανεπιστημίου Στερεάς

Απάντηση σε όσους αγωνιούν μόνο για την ύπαρξη τους, αδιαφορώντας για την ανάπτυξη της περιοχής που τους φιλοξενεί και τους υποστηρίζει…

Αυστηρή απάντηση σε όσους βλέπουν το Πανεπιστήμιο σα μαγαζί τους και απαξιούν την απαίτηση της κοινωνίας της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας για ένα Ανώτατο Ίδρυμα που θα δίνει πολλές περισσότερες ευκαιρίες στη νεολαία της και θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες για καταρτισμένους επαγγελματίες και επιστήμονες στους τομείς που έχει ανάγκη για την ανάπτυξη της, έδωσε ο Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας Φάνης Σπανός.

Αν και δεν αναφέρεται συγκεκριμένα σε κάποιο πρόσωπο, η προτροπή του, σε όσες φωνές αγωνιούν μόνο για την ύπαρξη τους στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση («να βγούμε όλοι από τις μικρές ατομικές φυλακές της ιδιοτέλειάς μας», λέει χαρακτηριστικά) είναι «να κοιτάξουν γύρω τους, μήπως γνωρίσουν και αγαπήσουν τον τόπο και την κοινωνία που τους φιλοξενεί». Και ας μην είναι ικανοί να φορούν βαριά φανέλα, θα προσθέσουμε εμείς…

Η ανάρτηση του Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας:

«Ως Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος έχουμε επανειλημμένα αποδείξει - με δημόσιο λόγο, αλλά κυρίως με έργα - το πολύ ουσιαστικό και έμπρακτο ενδιαφέρον της Περιφερειακής αρχής για την ανάπτυξη των πανεπιστημιακών τμημάτων, που ήδη εδρεύουν στη Στερεά Ελλάδα. Και κάθε προσωπική μου δημόσια τοποθέτησή περί πανεπιστημίων ξεκινά με σχετική μνεία στα τμήματα αυτά.

Ωστόσο, η πανεπιστημιακή εκπαίδευση έχει ανάγκη από φωτισμένους δασκάλους, που ζητούν πλουραλισμό και ευκαιρίες για τα παιδιά μας. Όχι από πανεπιστημιακούς με λογική κακού μαγαζάτορα που τρέχουν να κατηγορήσουν το «γειτονικό μαγαζί» πριν καν αυτό ανοίξει.

Και αν στη συνείδηση κάποιων εξ αυτών, η Στερεά Ελλάδα είναι η «ομάδα βόλεϊ της Κάτω Παναγιάς» (sic), τους καλούμε να προσγειωθούν στην πραγματικότητα, να κοιτάξουν γύρω τους, μήπως γνωρίσουν και αγαπήσουν τον τόπο και την κοινωνία που τους φιλοξενεί.

Η προσπάθεια για τη δημιουργία ενός Πανεπιστημίου Στερεάς Ελλάδας πρέπει και οφείλει να μας ενώνει. Και οι εμπειρίες και οι γνώσεις των πανεπιστημιακών δασκάλων μας είναι όχι απλά ευπρόσδεκτες, αλλά απαραίτητες.

Αλλά για να έχει ελπίδες, προϋποθέτει να βγούμε όλοι από τις μικρές ατομικές φυλακές της ιδιοτέλειάς μας και να συνεργαστούμε για να πετύχουμε κάτι μεγάλο που θα προσφέρουμε στις επόμενες γενιές Στερεοελλαδιτών._»