Η παράδοση των πανηγυρισμών με… γάλα στο Indy 500 αντέχει εδώ και 90 χρόνια.

Υπάρχει ένα μεγάλο γεγονός μηχανοκίνητου αθλητισμού που ακολουθεί πιστά μια παράδοση 90 χρόνων. Το Indy 500 είναι ένας πολύ διάσημος αγώνας στην Αμερική τον οποίο ονειρεύεται κάθε οδηγός να κερδίσει έστω μια φορά στη ζωή του.

Τα τελευταία 90 χρόνια που πραγματοποιείται ο αγώνας έχουν γίνει πολλές και σημαντικές αλλαγές, ωστόσο υπάρχει μια παράδοση την οποία δεν έχει τολμήσει να αλλάξει κανείς. Αυτή η παράδοση είναι ο νικητής να πίνει γάλα στον τερματισμό και όχι κάποια ακριβή σαμπάνια, όπως συνηθίζουμε να βλέπουμε στα μεγάλα διεθνή πρωταθλήματα.

Η συγκεκριμένη παράδοση ξεκίνησε, όπως όλα, τυχαία. Πίσω στο μακρινό 1933, ο μεγάλος νικητής Λούις Μέγιερ τερμάτισε πρώτος το Indy 500 καταγράφοντας τη δεύτερη νίκη στην καριέρα του. Εξαντλημένος από την κούραση και την ζέστη μετά από 4 ώρες οδήγηση ο νικητής αυθόρμητα ζήτησε ένα ποτήρι γάλα το οποίο και ήπιες αμέσως.

Ο Μέγιερ, είχε συνηθίσει από τα παιδικά του χρόνια τις πολύ ζεστές μέρες να ανακουφίζει την κάψα του με γάλα, κάτι που αυθόρμητα του βγήκε και στο τέλος του αγώνα. Από εκείνη την ημέρα και έπειτα οι διοργανωτές ενίσχυσαν την ιδέα και αργότερα το 1956 την καθιέρωσαν, δίνοντας μάλιστα χρηματικό κίνητρο στους οδηγούς που θα έπιναν γάλα στο βάθρο των νικητών.

Η μοναδική φορά που από τότε έχει σπάσει η παράδοση ήταν το 1993 όταν ο τότε νικητής Έμερσον Φιτιπάλντι αρνήθηκε να πιει γάλα και προτίμησε να πιει χυμό με την πρόφαση ότι ήθελε να ενισχύσει τα προϊόντα της χώρας του. Φυσικά, ο Βραζιλιάνος κατακρίθηκε έντονα και ζητήθηκε από τους οδηγούς να μην επαναληφθεί μια τέτοια αντίδραση.