Βαρύ πένθος στη Νέα Μαγνησία Λαμίας για τον χαμό του Γιάννη Ναξιώτη.

Πλήρης ημερών, σε ηλικία 95 ετών, έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Ναξιώτης που υπηρέτησε τον τόπο του με πάθος μέσα από την Αυτοδιοίκηση και τον Πολιτισμό.

Η κηδεία του θα γίνει σήμερα Τρίτη (04/04/2023) στις 4:00' το απόγευμα στον Ι.Ν. Αγίων Κων/νου και Ελένης, στη Νέα Μαγνησία Λαμίας.

Καλό ταξίδι Επίτιμε

«Έφτασε η δύσκολη ώρα του αποχαιρετισμού κυρ Γιάννη.
Μια ώρα τόσο δύσκολη όσο και η εποχή που σε έπλασε και σ' ανέθρεψε με τη μαγιά της προσφυγιάς σε τούτο εδώ το τόπο.
Σε τούτο τον τόπο το δύσκολο που το φως της γενιάς σου ομόρφυνε σιγά σιγά. Σε γέμισε με τη σοφία της ζωής και τη γνώση της αγάπης που απ' το περίσσευμα της απλόχερα μας χάριζες πολλά ακόμα μέχρι χθες.
Ο πολιτιστικός σύλλογος ή αλλιώς το σπίτι σου όπως πάντα συνήθιζες να αποκαλείς τον φορέα που υπηρέτησες και αγάπησες  σε αποχαιρετά σήμερα με σεβασμό, ευγνωμοσύνη και συγκίνηση λέγοντάς σου απλά  ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Καλό ταξίδι Επίτιμε....», γραφει σε ανάρτησή του Πολιτιστικός & Εξωραϊστικός Σύλλογος Νέας Μαγνησίας Λαμίας.

Διαβάστε τη συγκινητική ανάρτηση του Παναγιώτη Σωτηρίου για την απώλεια του Γιάννη Ναξιώτη

Η Νέα Μαγνησία με σφιγμένη την καρδιά αποχαιρετά τον Γιάννη Ναξιώτη. Τον κυρ Γιάννη της.

Από τους τελευταίους μίας γενιάς που δυστυχώς φεύγει και δεν αφήνει αντικαταστάτες, παρά μόνο «φτώχεια» και γλυκές αναμνήσεις.

Ο κυρ Γιάννης ασχολήθηκε ενεργά με την τοπική αυτοδιοίκηση και κυρίως τον τόπο του, τη Νέα Μαγνησία που λάτρευε.

Άνθρωπος με πηγαία αγάπη για τον άνθρωπο. Αγάπη για την ιστορία, αγάπη για τον πολιτισμό, τα παιδιά, τα καναρίνια και τα φυτά. Δεν υπήρξε άνθρωπος που τον επισκέφτηκε και δεν έφυγε αγκαλιά με δώρο μία γλάστρα από τα αγαπημένα του φυτά που με τόση φροντίδα διατηρούσε στην αυλή και το εργαστήρι του. Πολλά δέντρα σε παραλίες της Στυλίδας είναι δική του προσφορά προς τους λουόμενους που τα φρόντιζε για χρόνια.

«Όταν δίνεις γεμίζει η καρδιά σου» συνήθιζε να λέει, μα δεν ξέρω αν είχε αντιληφθεί σε όλο της το εύρος το μέγεθος της αγάπης που είχε προσφέρει και το πόσο είχε γεμίσει τις καρδιές όσων των συναναστρέφονταν.  

Η δοτικότητα αυτή που τον χαρακτήριζε ήταν αυθεντική και ίδιον παλαιών ανθρώπων με ευγενικές ψυχές.

Ανθρώπων που έζησαν στη Νέα Μαγνησία, τον συνοικισμό της Πρόνοιας, «το γκέτο», από τα πρώτα χρόνια της με τις παράγκες, τα δίχωρα σπίτια της αποκατάστασης των προσφύγων, τους χωματόδρομους, τον ξύλινο ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης με το πανηγύρι τους και την συνήθεια του πετάγματος κερμάτων στην ορχήστρα για παραγγελιές. Χρόνια σκληρά με καθημερινό αγώνα για επιβίωση, αλλά και προκοπή του συνοικισμού και των ανθρώπων της. Η πρώτη μου ερώτηση σε μία μας συνέντευξη ήταν πώς ήταν τα πρώτα χρόνια στη νέα Μαγνησία και η απάντηση που πήρα ήταν «δύσκολα πολύ αλλά και πολύ αγαπημένα». Χρόνια που πέρασαν και ο συνοικισμός άλλαξε. Με αγώνες απέκτησε δρόμους, αποχέτευση, τρεχούμενο νερό, πλατείες, λύκειο, δημοτικό σχολείο, βρεφικό σταθμό, νηπιαγωγείο, ιερό ναό.

Με το φευγιό του κυρ Γιάννη χάνεται μία ζωντανή, πλούσια λεπτομερειών και ανεπιτήδευτη αφήγηση του τόπου μας, χρυσάφι για κάθε ερευνητή της τοπικής ιστορίας και της προσφυγικής ζωής. Όταν κάποιος τον ρωτούσε για να μάθει την ιστορία της συνοικίας μας πάντοτε τον καλοδέχονταν στο σπίτι του. Ερευνητές, φοιτητές, τάξεις με μαθητές όλων των ηλικιών. Προσωπικά δεν πιστεύω να υπάρχει συνέντευξή του χωρίς να ακούγονται τα καναρίνια του.

Χάνεται όμως και ένα κομμάτι της αυθεντικής και εγκάρδιας καλοσύνης. Αυτή η καλοσύνη της γειτονιάς, της συνοικίας, που αν δεν είσαι γέννημα θρέμμα της δεν μπορείς να την αντιληφθείς και να την νιώσεις να σε πλημμυρίζει ανταμώνοντας τους ανθρώπους της στο δρόμο.

Στενάχωρο αυτό το πρωινό Τρίτης».

Στο βίντεο που ακολουθεί ο Γιάννης Ναξιώτης μιλάει για τον ξεριζωμό και τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και πως έφτασαν και εγκαταστάθηκαν στη Νέα Μαγνησία Λαμίας (Το βίντεο είναι από ερευνητική εργασία του 3ου ΕΠΑΛ Λαμίας).