Η λεκάνη (του Χρήστου Τσουράκη)

Η ΛΕΚΑΝΗ

Όπου κι αν πας κι όπου βρεθείς
Ρίχνεις τα μάτια καταγής
Να δεις δεν θες κανένα
Κι η γόπα σου στη φτέρνα.

Η καλημέρα πλαστική
Το γέλιο με μαρμαρυγή
Στα πρόσωπα ξινίλα
Και στα μυαλά σαπίλα.

Οι ρίμες πέφτουν στον καφέ
Για τα σουξέ του ΟΠΕΚΕΠΕ
Και μετρούν τα ποσοστά τους
Όσα και τα φάσκελά τους.

Ο κόσμος έφτασε στ’ αμήν
Στη χώρα χάθηκε το συν
Κάθε μέρα και γαμώτο
Και μακρύτερο καρότο.

Γίναν οι Έλληνες μοιχοί
Με των ταγών την ανοχή
Με τα λόγια τούς γλεντάμε
Κι ύστερα παρακαλάμε.

Κι εσύ με σιωπηλές κραυγές
Ξοφλάς πιστά τις οφειλές
Κι όμως δεν αλλάζει κάτι
Παρά μι’ αύξηση στ’ αλάτι.

Φυσάει αγέρας δυνατός
Σαράντα ρίχτερ ο σεισμός
Και δεν κουνιέται φύλλο
Κι ούτε πάει νερό στο μύλο.

Τα παιδιά του καραγκιόζη
Φιγουράρουν στον μπερντέ
Κι όλη η χώρα τώρα όζει
Σαν λεκάνη καμπινέ.

Στη Λιβύη οι φρεγάτες
Μας ψαρεύουνε πελάτες;

Λαμία 31/08/2025
Χ.Τ ο Βιτ’λιώτης

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ Η Ειδική Αγωγή στην Ελλάδα: μια ιστορία καλών προθέσεων και κακών εφαρμογών (του Γιώργου Καρανάσιου)