Ποίημα του Γεωργίου Γαλανού Αξιωματικού ε.α.

Τέμπη: Eχθές, Σήμερα, Αύριο!

Τα δάκρυα αστείρευτα
ζητούν δικαιοσύνη
μνημόσυνο αιώνιο
για ανθρώπινη ευθύνη.

Γονείς με αξιοπρέπεια
και γονική ευθύνη
παλεύουν με τα θαλασσοκύματα
να βρουν δικαιοσύνη.

Γονείς  που κήδευσαν παιδιά
και άλλοι που τα "ψάχνουν"
ένα μας λένε κάθε φορά
τα  Τέμπη μας φωνάζουν.

Το έγκλημα ήταν φρικτό
ήταν δολοφονία
κανείς δεν το απέτρεψε
καμία τιμωρία.

Διοίκηση και σύμβουλοι
κοιτούσαν τα μισθά τους
και όλα τ΄΄΄ αλλα δυστυχώς
χαμένα  στα χαρτιά τους.

Τα έργα δεν γινόντουσαν
περνάγανε τα χρόνια
και έτσι φτάσαμε ως εδώ
φύγαν τα χελιδόνια.

 Φύγαν  εκεί ψηλά
 πετάξαν στα ουράνια
 Άγγελοι ντυμένοι στα λευκά
 γέμισε  πόνο  η  καρδιά.

Δεν ήταν δυστύχημα απλό
ήταν δολοφονία
που δυστυχώς  το ζήσαμε
με εγκληματική αδιαφορία.

Τα σχέδια υπήρχανε
τα έργα για να γίνουν
η συμφορά τους πρόλαβε
τον έναν τον άλλον δίνουν....!

Θα πέσει το φως το άπλετο
θα ζητηθούν ευθύνες
ο πόνος είναι αβάσταχτος
ας όψονται οι κηφήνες.

Τα δάκρυα αστείρευτα
πονάμε και αγανακτούμε
για τα παιδιά που "φύγανε"
θα κλαίμε και θα θρηνούμε.

Το έγκλημα που έγινε
μας έχει συγκλονίσει
είναι μια τραγωδία στυγερή
κανείς να μην σιωπήσει...!

Οι δικαστές που θα κληθούν
στις δίκες να δικάσουν
ένα να ξέρουν να σκεφτούν
πρωτίστως μην διχάσουν.

Το δίκαιο αποδίδεται
με φόβο Θεού και γνώση
με  ευχή και κατευόδιο
 και όχι ανθρώπων πτώση !
 

Γαλανός Γεώργιος
Αξκος ε.α.

28/2/24