Οι συγγραφείς της μελέτης προειδοποιούν ότι ενώ η περίπτωση αυτή καταδεικνύει ότι ο υπερ-εμβολιασμός δεν οδήγησε σε ανεπιθύμητα συμβάντα, δεν θα πρέπει να ερμηνευθεί ως έγκριση του υπερ-εμβολιασμού.

Σε μια πρωτοφανή και ενδιαφέρουσα ιατρική περίπτωση, ένας 62χρονος Γερμανός ξεκίνησε ένα αξιοσημείωτο ταξίδι με 217 εμβολιασμούς COVID-19 σε διάστημα 29 μηνών, επικαλούμενος «ιδιωτικούς λόγους». Η περίπτωση αυτή, η οποία έχει καταγραφεί σχολαστικά σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο The Lancet Infectious Diseases, προσφέρει μια μοναδική προοπτική για τις επιπτώσεις του υπερβολικού εμβολιασμού, ιδίως στο πλαίσιο της πανδημίας COVID-19.

Το εκτεταμένο ιστορικό εμβολιασμού του ατόμου, το οποίο περιελάμβανε οκτώ διαφορετικά σκευάσματα εμβολίων, συμπεριλαμβανομένων των επικαιροποιημένων ενισχυτικών εμβολίων, δεν οδήγησε σε καμία αναφερόμενη ανεπιθύμητη ενέργεια ή σημαντική ανωμαλία στις κλινικές δοκιμές. Το αποτέλεσμα αυτό αμφισβητεί άμεσα τις ανησυχίες που διατυπώνονται από ορισμένους εμπειρογνώμονες σχετικά με το ενδεχόμενο η υπερβολική έκθεση σε εμβόλια να προκαλέσει ασθενέστερες ανοσολογικές αποκρίσεις λόγω «ανοσολογικής ανοχής». Μια τέτοια ανοχή, που χαρακτηρίζεται από κόπωση των Τ-κυττάρων και επακόλουθη μείωση των προφλεγμονωδών αγγελιοφόρων, θεωρητικά θα μπορούσε να μειώσει την ικανότητα του οργανισμού να καταπολεμά αποτελεσματικά τα παθογόνα.

Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον συν-συγγραφέα Kilian Schober του Ινστιτούτου Μικροβιολογίας - Κλινικής Μικροβιολογίας, Ανοσολογίας και Υγιεινής, ενδιαφέρθηκε για την περίπτωση του άνδρα μετά από δημοσιεύματα στις ειδήσεις και μια επακόλουθη έρευνα για απάτη, η οποία αποκάλυψε τον εκπληκτικό αριθμό εμβολιασμών του. Ο άνδρας συμμετείχε εθελοντικά σε μια σειρά εξετάσεων που επέτρεψαν στους ερευνητές να συγκρίνουν τις ανοσολογικές του αντιδράσεις με εκείνες μιας ομάδας ελέγχου που αποτελούνταν από 29 άτομα που έλαβαν μια τυπική σειρά εμβολίων τριών δόσεων.

Αντίθετα με ό,τι θα μπορούσε να αναμένεται από μια τόσο ασυνήθιστη περίπτωση, τα ευρήματα αποκάλυψαν ότι ενώ ορισμένες πτυχές της ανοσολογικής προστασίας του άνδρα ήταν ενισχυμένες, η συνολική ανοσολογική του απόκριση ήταν λειτουργικά παρόμοια με εκείνη της ομάδας ελέγχου. Τα δείγματα αίματος και σάλιου του έδειξαν ότι τα επίπεδα αντισωμάτων αυξάνονταν μετά από κάθε νέα δόση, αλλά τελικά άρχισαν να μειώνονται, αντικατοπτρίζοντας το μοτίβο που παρατηρήθηκε στους ανθρώπους που συμμετείχαν στην έρευνα.

Είναι αξιοσημείωτο ότι οι εκτεταμένες δοκιμές επιβεβαίωσαν ότι ο άνδρας δεν είχε ποτέ μολυνθεί από τον ιό SARS-CoV-2, αν και οι ερευνητές υποδεικνύουν ότι αυτό θα μπορούσε επίσης να αποδοθεί σε άλλα προληπτικά μέτρα που μπορεί να είχε λάβει παράλληλα με την πορεία εμβολιασμού του.

Οι συγγραφείς της μελέτης προειδοποιούν ότι ενώ η περίπτωση αυτή καταδεικνύει ότι ο υπερ-εμβολιασμός δεν οδήγησε σε ανεπιθύμητα συμβάντα ή δεν άλλαξε σημαντικά την ποιότητα των προσαρμοστικών ανοσολογικών αποκρίσεων, δεν θα πρέπει να ερμηνευθεί ως έγκριση του υπερ-εμβολιασμού ως στρατηγικής για την ενίσχυση της ανοσίας.