Ένας ακόμη λόγος για να εγκαταλείψει κάποιος αυτή τη χώρα

Αυτά που θα περιγραφούν στη συνέχεια συνέβησαν σε πρώτο χρόνο σε επαρχιακή οδό της δυτικής Φθιώτιδας και σε δεύτερο στο πρωτοδικείο Λαμίας.

Σε πρώτο χρόνο:

Το 2017 και στην προαναφερόμενη οδό δύο γυναίκες βρισκόντουσαν στην άκρη του ενός ρεύματος κυκλοφορίας της και στο έρεισμα, στο όριο του πρανούς, μαζί με ένα κουτάβι εκτιμώμενης ηλικίας 8-9 μηνών, όταν από το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας είδαν έντρομες ένα μαύρο διπλοκάμπινο 4Χ4 ελαφρύ φορτηγό αυτοκίνητο, το οποίο κινούνταν προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή του ρεύματος που βρίσκονταν οι δύο γυναίκες να βγαίνει από την πορεία του και το ρεύμα κυκλοφορίας του, να εισέρχεται στο αντίθετο προς αυτό το ρεύμα κυκλοφορίας και να κατευθύνεται με μεγάλη ταχύτητα προς τα επάνω τους. Οι δύο γυναίκες εμπρός στο θέαμα του κινούμενου προς αυτές αυτοκινήτου και τρομοκρατημένες, πήδηξαν μέσα στα βάτα που βρίσκονταν στο πρανές ακριβώς δίπλα στο σημείο, προκειμένου να μην παρασυρθούν από το αυτοκίνητο, το οποίο ωστόσο κατάφερε και παρέσυρε σκοτώνοντας το κουτάβι και στη συνέχεια χωρίς να σταματήσει απομακρύνθηκε και έφυγε από το σημείο. Χάριν συντομίας δεν περιγράφω το τι επακριβώς επακολούθησε, παρά καταλήγω στα πλέον ουσιώδη: Μετά τις καταθέσεις τόσο του αστυνομικού που επελήφθη της υπόθεσης αλλά και του οδηγού του οχήματος, της μίας από τις δύο γυναίκες (η δεύτερη έδωσε κατάθεση αργότερα) αλλά και άλλης μίας μάρτυρος, το τοπικό αστυνομικό τμήμα σχημάτισε δικογραφία για «παράβαση του Άρθρου

290 Π.Κ. « Διατάραξη Ασφάλειας Συγκοινωνιών» πράξη που έλαβε χώρα την… και ώρα …… στην Επαρχιακή Οδό ….. εις βάρος της (αναφέρεται το όνομα της μίας εκ των δύο γυναικών)…». Δηλαδή, εκ των καταθέσεων που είχαν ληφθεί, η διαμορφωθείσα αντικειμενική κρίση του αστυνομικού που υπογράφει τη δικογραφία είναι ότι το τελεσθέν αδίκημα είναι αυτό που προαναφέρθηκε (από ποιο στοιχείο της δικογραφίας προέκυψε αυτό άραγε;) και τελέσθηκε από τη μία από τις δύο γυναίκες, που παραλίγο να πολτοποιηθούν από το προελαύνον φορτηγό. Λογικότατο άλλωστε και αναπόδραστα αναμενόμενη η συγκεκριμένη κρίση! Εννοείται βέβαια πως ο οδηγός του φορτηγού δεν φέρεται να ενεπλάκη σε κάποια αδικοπραξία! Αντίστοιχα ας σκεφθεί κάποιος πως, σε περίπτωση μαχαιρώματος ενός ατόμου από ένα άλλο, σαφέστατα προκύπτει βάσει της λογικής αυτής πως θα πρέπει να αποδοθεί κατηγορία στο θύμα, σχετικά με τη ρύπανση του περιβάλλοντος από την αιμορραγία του θύματος ενώ ο δράστης θα πρέπει να προστατευτεί, προκειμένου να συνεχίσει το κοινωφελές έργο του.

Αφού μεσολάβησε χρονικό διάστημα μερικών μηνών κατά το οποίο δόθηκαν δύο ακόμη καταθέσεις σχετικές με τις συνθήκες του συμβάντος, οι οποίες περιέγραφαν τα γεγονότα όπως αυτά είχαν αποτυπωθεί στην κατάθεση της μίας από τις δύο γυναίκες μάρτυρες, η εισαγγελία παρέπεμψε τελικά σε δίκη τον οδηγό του οχήματος, προσβάλλοντας όμως έτσι την υπέρχειλη αντικειμενικότητας κρίση των εμπλακέντων ανδρών της ΕΛ.ΑΣ και θέτοντας την άλλη δικογραφία στο αρχείο, αφήνοντας ασύδοτη την κατηγορηθείσα γυναίκα να συνεχίσει να διαταράσσει την κυκλοφορία ατιμωρητί!!!

Σε ενδιάμεσο χρόνο:

Από το φάκελο της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής ενδιαφέροντα:

Και οι δύο γυναίκες μαρτυρούν πως το αυτοκίνητο το οποίο κινούνταν προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή του ρεύματος που βρίσκονταν αυτές, βγήκε από την πορεία του και το ρεύμα κυκλοφορίας του και εισήλθε στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, κατευθυνόμενο προς τα επάνω τους. Και οι δύο γυναίκες τρομοκρατημένες πήδηξαν μέσα στα βάτα προκειμένου να σωθούν, το αυτοκίνητο σκότωσε το κουτάβι και έφυγε χωρίς να σταματήσει.

Ο αστυνομικός που επελήφθη του συμβάντος σε ένορκη κατάθεσή του ως μάρτυρας, αφού μπερδεύει τις ώρες που αυτό έγινε, όχι μόνο δεν αποδίδει κατ’ελάχιστον στον οδηγό το αδίκημα της εγκατάλειψης, παρά σε ευθύ και όχι πλάγιο λόγο, σαν να ήταν παρών, περιγράφει τις συνθήκες του συμβάντος και τις ζημιές του μπλέ, όπως λέει, αυτοκινήτου που είναι μπροστά και αριστερά. Σχετική λεπτομέρεια: το αυτοκίνητο είναι μαύρο και οι ζημιές που υποτίθεται πως υπέστη, κατά δήλωση του ιδιοκτήτη του, είναι μπροστά και δεξιά! Ωστόσο ο αστυνομικός τις είδε και το καταθέτει ένορκα. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί πως ο οδηγός έχει καταθέσει αγωγή προς τρεις μάρτυρες στην οποία ωστόσο, όντας κυμπάρης άντρας, δεν ζητάει αποζημίωση για τις ζημιές του αυτοκινήτου παρά μόνο για ηθική βλάβη (αναμενόμενος ο επιθετικός προσδιορισμός της βλάβης). Ας σημειωθεί ακόμη πως ο εν λόγω αστυνομικός ουσιαστικά, με την κατάθεσή του αλλά και με την παρουσία του στο δικαστήριο, αυτοανακυρήχθηκε υπερασπιστής της τρωθείσας τιμής του οδηγού και ανέλαβε φιλότιμα την με κοπιώδη προσπάθεια αποκατάσταση της αλήθειας, όπως θα φανεί και στη συνέχεια.

Σε δεύτερο χρόνο: Η δίκη στο ακροατήριο 5 χρόνια μετά - η αποθέωση της έννοιας δικαιοσύνη και η εδραίωση της πεποίθησης της εκ του κράτους παρεχόμενης ασφάλειας (ή αλλιώς «και τώρα αρχίζουν τα ωραία»)

Στη δίκη δηλώθηκε και έγινε δεκτή παράσταση για την υποστήριξη της κατηγορίας από φιλοζωικό σωματείο της Λαμίας (ΟΧΙ από τον Φιλοζωικό Σύλλογο Φθιώτιδας).

Η δίκη διεξήχθη με μάρτυρες τη μία από τις δύο γυναίκες, τον αστυνομικό και δύο επιπλέον μάρτυρες υπερασπίσεως που δηλώθηκαν στο ακροατήριο. Ο ένας από τους δύο νέους μάρτυρες είναι ο πατέρας του κατηγορουμένου, έτσι ώστε να διασφαλισθεί η αντικειμενικότητά της μαρτυρίας και η τυφλή προσήλωση του μάρτυρα στην αλήθεια. Ο άλλος νέος μάρτυρας, γνωστός ανθός της τοπικής κοινωνίας, μόνιμος πελάτης των αρχών και με εγνωσμένη αξιοπιστία και τιμιότητα, ο οποίος ζούσε το δράμα της ύπαρξης πιθανότητας να αμφισβητηθεί η ακεραιότητά του, λόγω και μόνο της απολύτως και μη σκοπούμενης σύμπτωσης της ελαφρούς συγγένειας που έχει με τον κατηγορούμενο (ξαδέρφια), ευτυχώς εισακούσθη από την έδρα και, παρά τη μία σειρά αντιφάσεων στις οποίες υπέπεσε κατά την εξέτασή του, τελικά από το αποτέλεσμα της δίκης δικαιώθηκε μαζί με τον κατηγορούμενο λίγο-συγγενή του. Σχετική λεπτομέρεια: ο ακέραιος αυτός μάρτυρας δήλωσε παρών στο συμβάν, θρασύτατα μάλωνε τη μία από τις δύο γυναίκες, οι οποίες ήταν σίγουρα παρούσες εκεί, γιατί δεν τον είδε, αλλά δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει την μόλις πενταετή καθυστέρησή του να εμφανιστεί και να μαρτυρήσει τα κρίσιμα που τόσο καιρό έκρυβε επιμελώς, παρά το έκανε ευσυνείδητα στο δικαστήριο την τελευταία ώρα. Ελέγχεται δε το ενδεχόμενο όλον αυτόν τον καιρό να ήταν εξαφανισμένος και προς αυτό έχει κατατεθεί σχετικό ερώτημα τόσο Στο Χαμόγελό του Παιδιού όσο και στο Amber Alert. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί το ότι, πριν την εκδίκαση της υπόθεσης στο ακροατήριο, στον προθάλαμο της αίθουσας ο μάρτυρας εθεάθη από εμένα να ακούει δείχνοντας δεκτικός μία σειρά προτάσεων από τον συνήγορο υπεράσπισης σχετικά με το τι είχε δει αυτός (ο μάρτυρας και όχι ο συνήγορος), γιατί υποθέτω πως ο μάρτυρας (πάλι) είχε ξεχάσει το τι ακριβώς είχε δει, αυτά που χρειάστηκε μετά από λίγη ώρα να μαρτυρήσει ενώπιον του δικαστηρίου με τόση σιγουριά!!!

Ο αστυνομικός, στις καταθέσεις του ισχυρίστηκε πως το ζώο μεταφέρθηκε με μέριμνα του οδηγού και συνοδεία του σε ιδιώτη κτηνίατρο στη Λαμία, το ίδιο δε ισχυρίστηκε και ο οδηγός, ωστόσο αυτό έγινε ΜΕΡΙΚΕΣ ΩΡΕΣ μετά το συμβάν, κάτι που βέβαια απαγορεύεται να γίνει αυθαίρετα, παρά μόνο με εισαγγελική εντολή, το όνομα του οποίου κτηνιάτρου ωστόσο δεν έχουν καταφέρει και οι δύο να συγκρατήσουν, προφανώς υποθέτω λόγω του ότι στη Λαμία δραστηριοποιούνται μερικές χιλιάδες από τέτοιους (κτηνιάτρους, όχι αστυνομικούς). Επί πλέον ο αστυνομικός, μέσα στα πλαίσια της υπερασπιστικής προσπάθειας που φιλότιμα, με ζήλο και αλυσιτελώς κατέβαλε (αν και αμφισβητείται, νομικά ή δεοντολογικά, η δυνατότητα της ταυτόχρονης ύπαρξης των δύο ιδιοτήτων στο ίδιο άτομο μάρτυρα υπαρασπίσεως – υπεύθυνου χειρισμού δικογραφίας) συνεισέφερε ακόμη με τη λεκτική επίθεση που εξαπέλυσε στη μάρτυρα – καταγγέλλουσα όντας καθήμενος στο ακροατήριο, με αποτέλεσμα τη βίαιη απομάκρυνσή του από την αίθουσα, όπως αυτή διατάχθηκε από τον πρόεδρο. Αυτό όμως που δεν ακούστηκε είναι το ότι, ο εν λόγω αστυνομικός στο στάδιο της προανάκρισης επανειλημμένα προσπάθησε να αποτρέψει τη μία αυτόπτη μάρτυρα από το να καταθέσει, λέγοντάς της πως αν το κάνει θα βρει μεγάλο μπελά, ενώ το ίδιο έκανε και σε άλλη μάρτυρα που κατάθεσε για την υπόθεση, προφανώς επιδεικνύοντας αγνό ενδιαφέρον για αυτές.

Όσο για τον κατηγορούμενο, η απολογία του ήρθε και τα ξεκαθάρισε όλα, κάτι που απεδείχθη καθοριστικό για το αθωωτικό αποτέλεσμα. Πέραν των ατράνταχτων επιχειρημάτων του, του τύπου «…καλά, κύριε πρόεδρε, πιστεύετε πως θα μπορούσα εγώ να σκοτώσω ένα σκύλο;», ήρθε και ξεκαθάρισε τα πράγματα τόσο σχετικά με την ταχύτητα με την οποία έτρεχε (η οποία τελικά κυμάνθηκε από 40 έως 70 χλμ/ώρα ανάλογα με το έγγραφο το οποίο αναγιγνώσκονταν, μιάς και αυτή διαφοροποιούνταν από κατάθεσή του σε κατάθεσή του) όσο σχετικά και με την εγκατάλειψη του ζώου, για την οποία ζήτησε και την ειλικρινή μαρτυρία του λίγο-εξαδέλφου του. Αυτός ο ισχυρισμός όμως βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τη μαρτυρία των δύο γυναικών οι οποίες ήταν σίγουρα παρούσες στο συμβάν, όπως παραδέχτηκε και ο οδηγός, και οι οποίες κατήγγειλαν την εγκατάλειψη από την πρώτη στιγμή, μιας ΚΑΙ αυτό είναι αδίκημα.

Και τώρα η (αδιαμφισβήτητη) κρίση του δικαστηρίου:

Το δικαστήριο αφού έλαβε υπ’όψιν:

Τη φιλότιμη προσπάθεια των ανδρών της ΕΛ.ΑΣ να αποδοθούν ευθύνες εκεί που πρέπει σχετικά με ότι παράνομο ετελέσθη στην προκειμένη περίπτωση, δηλαδή την παρακώλυση συγκοινωνιών, και όχι του πρόχειρα και αβασάνιστα χαρακτηριζόμενου ως προφανές, αυτού της προσπάθειας πρόκλησης σωματικής βλάβης ή και θανάτου ακόμα σε δύο γυναίκες, της θανάτωσης ενός σκύλου που επίσης προφανώς δεν πέθανε σε βαθειά γεράματα αλλά και της εγκατάλειψής του

Τη φιλότιμη και άκοπη προσπάθεια του μάρτυρα αστυνομικού να υπερασπιστεί την αλήθεια, αναγκαζόμενος να δικαιολογήσει τα όσα αντιφατικά και αυθαίρετα έχει γράψει και περιγράψει

Την αναξιόπιστη μαρτυρία των δύο αυτοπτών μαρτύρων - γυναικών σχετικά τόσο με τη δική τους περιπέτεια, όσο και με τη θανάτωση του κουταβιού

Την (σε αντίθεση) αξιόπιστη μαρτυρία του μάρτυρα λίγο-εξαδέλφου, ανάλογη με τη εικόνα ευθύτητας και ειλικρίνειας που εξέπεμπε η παρουσία του εμπρός στα έμπειρα, κατά τεκμήριο, μάτια των δικαστών οι οποίοι και διέβλεψαν τις αρετές του μάρτυρα, ο οποίος μάρτυρας ανιδιοτελώς εμφανίστηκε μερικά χρόνια μετά, προκειμένου να γυαλίσει και έτσι αυτή (η αλήθεια) να λάμψει

Την ανατριχιαστική ακρίβεια με την οποία αναφέρθηκαν οι ώρες των τέλεσης γεγονότων, οι ταχύτητες του οχήματος κατά το χρόνο του συμβάντος (που σε αντίθεση με τη φυσική επιστήμη και ότι θα περίμενε κανένας δεν ήταν μία) αλλά και σχετικά με την πλευρά του αυτοκινήτου προς την οποία επιτέθηκε ο σκύλος (από μαρτυρία του οδηγού: «…όταν εντελώς ξαφνικά και απροειδοποίητα μόλις πλησίασα περίπου στα 10 μ. στο σημείο που βρίσκονταν οι δύο γυναίκες εισήλθε αιφνιδιαστικά στο οδόστρωμα της παραπάνω οδού και στο ρεύμα πορείας μου ΚΑΙ ΕΚ ΔΕΞΙΩΝ ΜΟΥ και παρενεβλήθη της πορείας μου, βγαίνοντας τρέχοντας μέσα από χόρτα, θάμνους και πουρνάρια από παρακείμενο του δρόμου χωράφι ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΡΕΥΜΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ επιτιθέμενος προς το όχημά μου από την πλευρά του συνοδηγού ένας (1) σκύλος και έπεσε με σφοδρότητα επάνω στο όχημά μου ΧΤΥΠΩΝΤΑΣ ΜΕ ΣΤΟ ΕΜΠΡΟΣΘΙΟ ΔΕΞΙΟ ΚΑΙ ΜΕΣΟΝ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΟΧΗΜΑΤΟΣ ΜΟΥ προκαλώντας σε αυτό εκτεταμένες ζημιές…» σημείωση γράφοντα: όποιος απλά και μόνο αποδέχεται τη συγκεκριμένη περιγραφή, ας αναρωτηθεί πρώτον με ποιο χέρι κάνει το σταυρό του, αμέσως μετά ας κοιτάξει το αυτοκίνητό του για να δει σε ποια πλευρά βρίσκεται το κάθισμα του συνοδηγού σε αριστεροτίμονο αυτοκίνητο και τέλος ποια η σε κάθε περίπτωση χωροθέτηση του αντίθετου ρεύματος κυκλοφορίας)

και κατόπιν της περί αθώωσης πρότασης της Ισταμένης Αρχής (εισαγγελέως) της έδρας, που αυτή μόνο ιστάμενη δεν εξέφρασε, όπως άλλωστε και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας δεν εξέφρασε καμία απορία υπό τη μορφή ερωτήσεως προς τους εξεταζόμενους

Το δικαστήριο έφθασε στην αθωωτική κρίση του, αποδίδοντας δικαιοσύνη, παραβλέποντας το προφανές, το οποίο ενίοτε χαρακτηρίζεται και ως κοινό περί δικαίου αίσθημα, κάτι που σίγουρα δεν θα πρέπει να επηρεάζει την κρίση ενός δικαστηρίου οδηγώντας σε έκδοση λανθασμένων αποφάσεων, αλλά παράλληλα όντας σε ακολουθία με την κοινή περί της λογικής αντίληψη.

Τώρα, εσείς που μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε το παρόν, θεωρείτε δικαιολογημένη την απορία σχετικά με τη σκοπιμότητα της θέσπισης νομοθετικού πλαισίου για την υπεράσπιση των ζώων και δημιουργίας αντίστοιχης δέσμευσης των αρμόδιων φορέων για την εκτέλεση καθηκόντων, που στις περισσότερες των περιπτώσεων κρίνονται από αυτούς ως ευτελή, όταν αυτό το πλαίσιο εφαρμόζεται με τον τρόπο που περιγράφηκε, ή μήπως οι νομοθέτες θα πρέπει να αξιοποιήσουν με περισσότερο παραγωγικό τρόπο το χρόνο τους, πηγαίνοντας, για παράδειγμα, για ψάρεμα;

Γεώργιος Γ. Κοτσίλης