Απλές σκέψεις, φίλης αναγνώστριας, με έναυσμα την τελευταία δολοφονία γυναίκας.

Στο ίδιο έργο θεατές. Ακόμη μια δολοφονία γυναίκας, που πλέον φαντάζει ένα κοινό έγκλημα στην κοινωνία μας. Δυστυχώς δεν είναι όμως έτσι. Είναι πλέον, ή θα πρέπει να γίνει πλέον, μείζον ζήτημα προς διαβούλευση, προς συζήτηση, προς αναζήτηση λύσης και εξομάλυνσης της κατάστασης.

Και βλέπουμε έπειτα από την τραγική κατάληψη της κάθε γυναίκας, να βγαίνουν γείτονες, γνωστοί , συγγενείς και να ανοίγουν τα στόματα. Μετά γιατί; Τι νόημα έχει μετά να κάνετε δηλώσεις τύπου «ήταν γνωστό το πρόβλημα, αλλά κανείς δεν πίστευε ότι θα φτάσει μέχρι εκεί».

 Λοιπόν, πρέπει να καταλάβετε κάτι. Ο άνθρωπος που βιώνει μια κακοποιητική, χειριστική, τοξική σχέση επί σειρά ετών και δεν μπορεί να φύγει έχει ψυχολογικό πρόβλημα, το οποίο γνωρίζει και δεν μπορεί να ξεπεράσει. Φοβάται ακόμη και την ιδέα ότι μπορεί να φύγει από αυτή την τραγελαφική κατάσταση και συνεχίζει να υπομένει. Θέλει απλά βοήθεια αυτός ο άνθρωπός. Μην αμελείτε τις φωνές, τους τσακωμούς.  Πλησιάστε τον άνθρωπο αυτό, μπορεί να γίνεται εσείς το έναυσμα για την βοήθειά του και τη σωτηρία του. Μη σωπαίνετε. Δεν είναι λύση το «δεν ανακατεύομαι, γιατί να μπλέξω». Ελπίζω στην ανθρωπιά που μας έμεινε σαν όντα, γιατί έχουμε χάσει αξίες και ηθικούς φραγμούς μπροστά στο «Εγώ» μας.

Έχουμε όλοι μερίδιο ευθύνης. Η κοινωνία, η αστυνομία, οι συγγενείς. Όλοι γνωρίζουν. Το θύμα που δεν απομακρύνεται από τις πρώτες στιγμές άσχημης συμπεριφοράς και ο θύτης που είναι γνώστης των πράξεών του και δεν αποφεύγει τις καταστάσεις. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία στην αφαίρεση της ζωής κάποιου.

Και εμένα προσωπικά μου γεννάται ο φόβος των πράξεων της νέας γενιάς, βλέποντας όλα αυτά τα παραδείγματα. Οι ήδη και οι υποψήφιοι γονείς μεγαλώστε ανθρώπους με σεβασμό στον συνάνθρωπο. Μη μεγαλώνετε τέρατα. Ας μας μείνει λίγη ανθρωπιά σε αυτή τη χώρα.

Αναγνώστρια