Η επίσπευση της προεδρικής εκλογής θέριεψε και πάλι τα σενάρια συνωμοσίας που κυριαρχούν στη χώρα τα τελευταία χρόνια παραβιάζοντας κάθε κανόνα κοινής λογικής και οικονομικού ρεαλισμού.

Το διεθνές τραπεζικό και τοκογλυφικό χρηματοπιστωτικό σύστημα σε συνεργασία με διεφθαρμένες πολιτικές ηγεσίες στην Ευρώπη έχουν βαλθεί να μετατρέψουν μια δημοκρατικά ανεξάρτητη χώρα σε υποζύγιο γι' αυτό και πολεμούν λυσσωδώς με κάθε δυνατό και πρόσφορο μέσο την προοπτική ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. «Που ακούστηκε ότι μια χώρα δεν μπορεί να κάνει μονομερείς ενέργειες» δήλωσε προχθές στους δημοσιογράφους τηλεοπτικής εκπομπής ο Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης και πιστεύω ότι αυτή η δήλωση ενός κοινοβουλευτικού εκπροσώπου είναι η επιτομή του λαϊκισμού και της δημαγωγίας στην Ελλάδα που οδηγεί και τις πολιτικές εξελίξεις στα άκρα αγνοώντας προκλητικά τους κινδύνους για την οικονομία, τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά.

Αυτό είναι και το μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα της χώρας την εποχή της κρίσης. Ότι διαθέτει ένα κομματικό και πολιτικό σύστημα κατώτερο των περιστάσεων, που στερείται της στοιχειώδους αυτογνωσίας και δεν διαθέτει τη δύναμη να παραμερίσει τα όποια συντεχνιακά, προσωπικά και κομματικά συμφέροντα και να προτάξει τα συμφέροντα της χώρας. Και αυτή η ρευστότητα στο πολιτικό σκηνικό είναι που προκαλεί την έλλειψη ρευστότητας στην αγορά και πυροδοτεί φόβους, ανασφάλειες και αβεβαιότητες για την επόμενη μέρα στην Ελλάδα. Η σκληρή και αδυσώπητη μάχη για την εξουσία είναι αυτή που άφησε ανοχύρωτη τη χώρα την ώρα που η διεθνής οικονομική κρίση είχε χτυπήσει για τα καλά την πόρτα της.

Αυτή η σκληρή και αδυσώπητη μάχη για την εξουσία και τη διατήρηση ενός χρεοκοπημένου κομματικού και πολιτικού κατεστημένου είναι που δεν επέτρεψε να γίνουν την δεκαετία 2000-2010 οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που έκαναν την  ελληνική οικονομία βιώσιμη, περισσότερο ανταγωνιστική και λιγότερο ελλειμματική και χρεωμένη. Αυτή η τυφλή σύγκρουση για την  διατήρηση και την κατάκτηση της εξουσίας είναι που εμπόδισε μια σοβαρή διαπραγμάτευση με τους δανειστές και την Τρόικα. Και αυτή η τυφλή σύγκρουση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης δεν μας επιτρέπει να στείλουμε τα σωστά μηνύματα στους ευρωπαίους εταίρους μας κερδίζοντας την εμπιστοσύνη τους και κατά συνέπεια την οικονομική τους στήριξη. 

Ιστορικά οι εκλογικοί κύκλοι στην Ελλάδα λειτούργησαν πάντοτε υπονομευτικά για τα συμφέροντα της οικονομίας. Είναι οι περίοδοι που αυξάνονται τα ελλείμματα και τα χρέη της χώρας εξαιτίας της παροχολογίας που κυριαρχεί. Τον κίνδυνο αυτό, όλα δείχνουν, ότι δεν θα τον αποφύγουμε ούτε τώρα γιατί οι πολιτικές δυνάμεις έχουν συνηθίσει να κάνουν πάντα τα αντίθετα από αυτά που έχει ανάγκη η ελληνική οικονομία. Την περίοδο της προσαρμογής στους κανόνες της ΟΝΕ (2000-2010) οι συντηρητικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις που κυβέρνησαν τη χώρα επέδειξαν έναν πρωτοφανή αρνητισμό απέναντι σε αλλαγές και μεταρυθμίσεις στο κράτος και τα δημόσια οικονομικά. Την περίοδο του μνημονίου (2010 - 2014) οι ίδιες δυνάμεις επέδειξαν μια πρωτοφανή άρνηση να εφαρμόσουν τις συμφωνίες με την Τρόικα προτιμώντας να ακολουθήσουν την εύκολη πολτική της αύξησης των φόρων ρίχνοντας την οικονομία στα βράχια.

Όλα αυτά τα χρόνια Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να συναγωνίζονται σε αντιμνημονιακή ρητορεία και λαϊκίστικες κορώνες τον ΣΥΡΙΖΑ γι' αυτό και φθάσαμε εδώ που φθάσαμε. Όσοι σήμερα από το χώρο της αντιπολίτευσης με ελαφρότητα μιλούν για συνωμοσίες των αγορών και των κερδοσκόπων σε βάρος της Ελλάδας, θα πρέπει να σκεφθούν ότι κινδυνεύουν να πάνε στράφι όλες οι θυσίες που έκαναν οι Έλληνες πολίτες τα τελευταία πέντε χρόνια. Δυστυχώς ή ευτυχώς σ' αυτόν τον κόσμο δεν είμαστε μόνοι μας. Παρακολουθούν τις κινήσεις μας και τις πρωτοβουλίες μας οι πάντες. Μας παρακολουθούν οι διεθνείς αγορές που αξιολογούν την φερεγγυοτητά μας με βάση την οποία κάποιοι επενδυτές αποφασίζουν εάν θα τοποθετήσουν ή όχι τα κεφαλαιά τους. Μας παρακολουθούν και μας κρίνουν οι ευρωπαϊκοί λαοί με τα κοινοβουλιά τους και τις κυβερνήσεις τους και με βάση πόση αξιοπιστία διαθέτουμε αποφασίζουν να μας δανείσουν ή όχι.

Μας παρακολουθούν τα Διεθνή Μέσα Ενημέρωσης που διαμορφώνουν θετικό ή αρνητικό κλίμα για τη χώρα μας. Όπως κανένας λογικός και σώφρων άνθρωπος δεν θα πάει να κάνει διακοπές με την οικογενειά του σε μια εμπόλεμη ζώνη, έτσι και κανένας επενδυτής δεν θα ρισκάρει  τα λεφτά του σε μια χώρα που αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της πολιτικής αποσταθεροποίησης. Όλα τα υπόλοιπα είναι φλυαρίες και  αστειότητες. Μοιάζουν με το ανέκδοτο που δύο λύκοι και ένα πρόβατο συζητούσαν τι θα φάνε το μεσημέρι.

Χρήστος Αλεξανδρής