Η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας στοχεύει να εξαλείψει εντελώς τα ποντίκια μέχρι το 2050 από ολόκληρη τη χώρα. Πως θα υλοποιήσει το σχέδιό της.

Ένα σπάνιο πρόγραμμα θέτει σε εφαρμογή το Predator-Free Miramar στην περιοχή του Ουέλινγκτον, της πρωτεύουσας της Νέας Ζηλανδίας, απαλλάσσοντάς την από όλους τους αρουραίους που κυκλοφορούν στην πόλη, προκειμένου να προστατεύσει τα πτηνά που ζουν εκεί.

Η εξάλειψη των αρουραίων αποτελεί στόχο όχι μόνο για το Μιραμάρ αλλά για όλη τη Νέα Ζηλανδία. Η κυβέρνηση αναμένει ότι το έργο θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το 2050.

Πρόκειται για μια δύσκολη αποστολή. Το μεγαλύτερο νησί που έχει απομακρύνει όλους τους αρουραίους είναι η Νότια Γεωργία, μια περιοχή μήκους 170 χιλιομέτρων στον Νότιο Ατλαντικό. Οι Νεοζηλανδοί οικολόγοι εκτιμούν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί εν ευθέτω χρόνω σε μια περιοχή μεγαλύτερη από το Ηνωμένο Βασίλειο. Άλλοι επισημαίνουν πρακτικά και ηθικά προβλήματα.

Το μοναδικό οικολογικό περιβάλλον της Νέας Ζηλανδίας

Στο επίκεντρο του project αυτού βρίσκεται ένα μοναδικό οικολογικό περιβάλλον. Η Νέα Ζηλανδία αποσπάστηκε από μια αρχαία υπερήπειρο πριν από 85 εκατομμύρια χρόνια, πολύ πριν από την ανάδυση των θηλαστικών. Χωρίς χερσαίους θηρευτές, τα πουλιά μπορούσαν να φωλιάζουν στο έδαφος ή απλώς να μην πετούν.

Επιπλέον, η Νέα Ζηλανδία ήταν το τελευταίο μεγάλο χερσαίο κομμάτι γης που κατοικήθηκε από τον άνθρωπο. Τον 13ο αιώνα οι Πολυνήσιοι έφεραν ποντίκια και αρουραίους του Ειρηνικού. Έξι αιώνες αργότερα, οι Ευρωπαίοι εισήγαγαν μεγαλύτερα θηλαστικά που έτρωγαν ανυπεράσπιστα πουλιά. Σχεδόν το ένα τρίτο των ιθαγενών ειδών έχει εξαφανιστεί από την εποχή του ανθρώπινου εποικισμού.

Όπως σημειώνει το BBC, η παρατήρηση της άγριας ζωής άλλαξε με την έλευση των υπέρυθρων καμερών. Τον 20ό αιώνα τα πιο ορατά παράσιτα, και οι στόχοι των μαζικών σφαγών, ήταν τα μεγάλα φυτοφάγα ζώα, όπως τα ελάφια και οι κατσίκες. Αλλά από τη δεκαετία του 2000, οι λάτρεις της άγριας ζωής μπόρεσαν να δείξουν τι έκαναν τα μικρά θηλαστικά τη νύχτα.

Έτσι καταγράφηκαν μαζικά εικόνες αρουραίων που επιτίθενται σε αυγά και νεοσσούς. Ένας οικολόγος υπολόγιζε τότε ότι η Νέα Ζηλανδία έχανε 26 εκατομμύρια πουλιά ετησίως από τα τρωκτικά.

Το 2011 ένας διάσημος φυσικός, ο Sir Paul Callaghan, μίλησε για το όνειρο μιας χώρας χωρίς θηρευτές. Το 2016 νόμος χαρακτήρισε τους χειρότερους θηρευτές που χρειάζεται να εξαλιφθούν: τα τρία είδη αρουραίων (αρουραίος του Ειρηνικού, αρουραίος του πλοίου, αρουραίος της Νορβηγίας), τα μουστακοειδή (νυφίτσες, νυφίτσες, κουνάβια) και τα πόσουμ. Ως προθεσμία έμπνευσης επιλέχθηκαν τα μέσα του αιώνα.

Πώς παγιδεύονται τα ποντίκια

Η Predator Free 2050 Ltd, ένας δημόσιος φορέας, ιδρύθηκε για να διοχετεύσει κρατικά και ιδιωτικά χρήματα σε τοπικά έργα για τη δοκιμή στρατηγικών εξάλειψης.

Το πιο φιλόδοξο από αυτά είναι το Predator Free Wellington. Σε μια πόλη 200.000 κατοίκων, στοχεύει στην εξόντωση αρουραίων που ευδοκιμούν σε αστικά περιβάλλοντα.

Η 36μελής ομάδα του προγράμματος έχει προμηθεύσει τα μέλη της με αντιπηκτικό δηλητήριο, το οποίο είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από τις παγίδες, καθώς και με την εφαρμογή GPS που αποθηκεύει πληροφορίες από κάθε συσκευή σε πραγματικό χρόνο.

Έχουν εγκατασταθεί κάμερες στα hotspots. "Αν εμφανιστεί οποιοσδήποτε αρουραίος", λέει ο διευθυντής του Predator Free Wellington, James Willcox, "η ομάδα σχεδιασμού μου ξέρει πού θέλουν να βάλουν τις παγίδες τους".

Κάθε αρουραίος που βρίσκεται νεκρός αποστέλλεται στο εργαστήριο για αυτοψία. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας επειδή τα αντιπηκτικά, εκ κατασκευής, σκοτώνουν αργά. Οι αρουραίοι είναι ευφυή κοινωνικά ζώα και μαθαίνουν να αποφεύγουν πράγματα που προφανώς τους βλάπτουν.

Καθώς ένας δηλητηριασμένος αρουραίος πεθαίνει μακριά από το κουτί με το δόλωμα, το Predator Free Wellington χρειάζεται τις αυτοψίες για να παρακολουθεί την αποτελεσματικότητα.

"Τους τεμαχίζουμε για να δούμε αν έχουν σκοτωθεί από τις τοξίνες", εξηγεί ο Willcox. "Πρέπει επίσης να καταλάβουμε: είναι αρσενικό, είναι θηλυκό, έχει αναπαραχθεί πρόσφατα; Κυνηγάμε έναν αρουραίο ή μια οικογένεια αρουραίων;"