Ο νεαρός από τη Λαμία που μαγεύει με το κλαρίνο του…

Ο Κωνσταντίνος Μπριάνας είναι από τα παραδείγματα εκείνα νέων, που με τη σωστή καθοδήγηση ασχολήθηκαν με το ταλέντο τους και γενικότερα με το αντικείμενο που αγαπούν.

Κάπως έτσι οι Έλληνες μπορούν και μεγαλουργούν και εμείς βρισκόμαστε μπροστά σε ένα παιδί που μόλις έχει κλείσει τα 18 και όμως έχει κάνει τεράστια βήματα πάνω στη μεγάλη του αγάπη, τη μουσική.

Πρώτος σταθμός στη λαμπρή καριέρα που ανοίγεται μπροστά του, η επιτυχία του με την εισαγωγή του στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ).

Η ιστορία του όμως με τη μουσική αρχίζει πολύ νωρίτερα, όπως μας την αφηγήθηκε ο ίδιος, ξεκινώντας από το πρώτο του όργανο, που όπως μας αποκαλύπτει δεν ήταν το κλαρίνο, που όλοι γνωρίζουμε, αλλά το μπουζούκι:

«Ασχολούμαι με την μουσική από πολύ μικρή ηλικία. Συγκεκριμένα στην τρίτη δημοτικού ξεκίνησα μαθαίνοντας μπουζούκι», μας λέει ο Κωνσταντίνος και συνεχίζει την ιστορία του με τη συνάντησή του με τον Ανδρέα Ιωακείμ: «Μετά από κάποια χρόνια ξεκίνησα να παρακολουθώ μαθήματα βυζαντινής μουσικής με τον κύριο Ανδρέα Ιωακείμ ο οποίος με ενέπνευσε να ασχοληθώ με την βυζαντινή μουσική σε βάθος. Μάλιστα στην πρώτη τάξη του γυμνασίου είχα την τιμή να βρίσκομαι στο ψαλτήρι της Ιεράς Μητρόπολης Φθιώτιδος στην χορωδία του κυρίου Ιωακείμ που ήταν μία ξεχωριστή εμπειρία για μένα».

Το κλαρίνο και το Μουσικό Σχολείο

Εύλογη η απορία μας πότε το κλαρίνο μπήκε στη ζωή του και τόσο νέος έφτασε να συνοδεύει πολλούς δημοφιλείς καλλιτέχνες στο παραδοσιακό τραγούδι.

«Τα παιδικά μου ακούσματα σχετίζονταν με την δημοτική μας μουσική και η αγάπη μου για το παραδοσιακό κλαρίνο δεν άργησε να εκδηλωθεί. Έτσι ζήτησα από τους γονείς μου να με στείλουν στο ωδείο προκειμένου να μάθω κλαρίνο. Σιγά - σιγά ξεκίνησα να μαθαίνω λαϊκό και παραδοσιακό κλαρίνο στο ‘’ωδείο εν ωδαίς’’. Παράλληλα έκανα και παραδοσιακούς χορούς».

Όπως μας αποκαλύπτει ο Κωνσταντίνος, αν και μικρός συνειδητοποιούσε ότι δεν ήθελε να ασχολείται επιφανειακά με τη μουσική. Την αγαπούσε και ήθελε να αντλεί γνώσεις γύρω από αυτή και να ασχοληθεί ως επαγγελματίας. Με την ολοκλήρωση της Γ’ Γυμνασίου, οι καθηγητές του τον παρότρυναν να δώσει εξετάσεις για να εισαχθεί στο Μουσικό Σχολείο Λαμίας. Όπως κι έγινε…

«Μέσα από τα τρία χρόνια φοίτησης σε αυτό, είδα πως εκεί προάγεται ο πολιτισμός. Υπήρχε συνεννόηση και όλα τα παιδιά οποιασδήποτε ηλικίας στην ώρα του διαλείμματος γίνονταν μια μεγάλη παρέα και στις ώρες των συνόλων έπαιζαν όλοι μαζί μουσική. Μέσα από όλα αυτά αναπτυσσόταν το πνεύμα συνεργασίας και υποχώρησης προκειμένου να βγει ένα αποτέλεσμα από κοινού. Για το μουσικό σχολείο μπορεί κανείς να πει τόσα θετικά σε σημείο να γίνει κουραστικός...».

Ο ιεροψάλτης και δεξιοτέχνης στο κλαρίνο

«Την ιστορία μου λίγο πολύ στη συνέχεια τη γνωρίζετε αφού συμμετείχα και συμμετέχω σε πολλά σχήματα συνεχίζοντας πλέον με το κλαρίνο και επαγγελματικά. Ειλικρινά όμως δεν επαναπαύθηκα σε αυτό. Έτσι πήρα και το πτυχίο του ιεροψάλτη από την σχολή της βυζαντινής μουσικής. Τελείωσα το υποχρεωτικό αρμονίας και στη συνέχεια μέσω των Πανελλαδικών Εξετάσεων που έδωσα φέτος στα γενικά μαθήματα, καθώς και σε δύο ειδικά, κατάφερα να περάσω στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το τμήμα μουσικών σπουδών ήταν και η πρώτη επιλογή μου...».

Στην παρατήρησή μας ότι για έναν νέο είναι πολύ σημαντικό οι στόχοι που βάζει να κατακτώνται, ωστόσο είναι απαραίτητο να κοιτάμε και τη συνέχεια, με ωριμότητα ενήλικα μας διαβεβαίωσε ότι θα συνεχίσει «με την ίδια αγάπη και ταπεινή προσήλωση» σε αυτό που κάνει: «υπηρετώ έναν μουσικό κλάδο που αντιπροσωπεύει την ιστορία μας. Η παραδοσιακή μουσική με γοήτευσε διότι μέσα από αυτήν ζωντανεύουν τα ήθη και τα έθιμα του κάθε λαού και μέσω αυτής διασώζονται τραγούδια ανεκτίμητης αξίας που μας μεταφέρουν στοιχεία για την ζωή των προγόνων μας. Τραγούδια που μιλούν για τις κακουχίες του πολέμου, της φτώχειας και της ξενιτιάς αλλά και για χαρές όπως ο γάμος».

Και για τη σύγχρονη μουσική;

«...μου αρέσουν όλα τα είδη της μουσικής. Πιστεύω πως ένας μουσικός έχει χρέος να εντρυφήσει σε πολλά είδη. Πάνω από όλα θα πρέπει όμως να τιμούμε τις παραδόσεις μας μέσα από τα τραγούδια, μέσα από τους χορούς και προπάντων να θυμόμαστε ότι αυτά βρήκαμε από τους ‘’παλιούς’’, αυτά πρέπει να διατηρήσουμε και να περάσουμε στις επόμενες γενιές».

Κλείνοντας αυτή την ευχάριστη συνάντηση, ο Κωνσταντίνος Μπριάνας μόνο ευχαριστώ είχε να μοιράσει, καθώς όπως λέει υπήρξαν αρκετοί που στάθηκαν δίπλα του και τον βοήθησαν.

«Οφείλω πολλά ευχαριστώ σε αυτούς που με στήριξαν. Σε όλους τους καθηγητές, στους γονείς μου, που με την βοήθεια τους και την βοήθεια του Θεού κατάφερα να πετύχω τον πρώτο στόχο μου…».

Ευχή του LamiaReport Κωσνταντίνε να πετύχεις και τους επόμενους στόχους που θα βάλεις στη ζωή σου… Καλή σταδιοδρομία!