Η συγκινητική ιστορία του Γκόρντον, ενός 11 ετών Σίμπα Ίνου, που χτυπήθηκε στην Ταϊβάν και υιοθετήθηκε στις ΗΠΑ.

Η Γουέντι Γουίκερσμαν εντόπισε για πρώτη φορά τον Γκόρντον το 2015 μέσω μιας ανάρτησης στο Facebook για την ιστορία διάσωσης του σκύλου.

Αφού επέζησε από τροχαίο, στο οποίο μετά τον εγκατέλειψαν κιόλας, στην Ταϊβάν κι απέμεινε παράλυτος στην άκρη του δρόμου, το Σίμπα Ίνου σώθηκε από έναν καλό Σαμαρείτη, ανέφερε η ανάρτηση, και πλέον έψαχνε σπίτι στις ΗΠΑ.

«Διαβάζω αυτή τη θλιβερή ιστορία και μετά υπήρχε μια φωτογραφία του και είχε το μεγαλύτερο, πιο χαζοχαρούμενο χαμόγελο», λέει η 47χρονη, με αφορμή τον διαγωνισμό World's Cutest Rescue Dog Contest 2022 του περιοδικού People.

Επειδή δεν ήθελε να υιοθετήσει κατοικίδιο εκείνη την εποχή, προχώρησε παρακάτω. Ωστόσο, λίγες μέρες αργότερα, «χάζευα στο Facebook και το πρόσωπό του εμφανίστηκε ξανά», λέει η Γουίκερσμαν, η οποία εργάζεται στον χώρο της οινοποιίας, για τη δεύτερη φορά που είδε τον Γκόρντον.

Μη μπορώντας να τον αγνοήσει ξανά, με τον σύζυγό της, Τζιμ Λάρσον, αποφάσισαν να ξεκινήσουν τη διαδικασία υιοθεσίας. Επί μήνες, συνεργάστηκαν με το Love and Second Chances, μια οργάνωση διάσωσης με έδρα την Καλιφόρνια, για να προετοιμάσουν την άφιξη του Γκόρντον από την Ταϊβάν.

Προσέλαβαν επίσης εκπαιδευτή σκύλων για να προετοιμάσουν τον άλλο σκύλο σκύλο τους, Yuki (που πέθανε τον Απρίλιο) για την αλλαγή, έκαναν το σπίτι τους προσβάσιμο στο αναπηρικό αμαξίδιο του Γκόρντον και έμαθαν πώς να φροντίζουν ένα παράλυτο κατοικίδιο.

«Έπρεπε να είμαστε 100 τοις εκατό αφοσιωμένοι», θυμάται η 47χρονη.

Αφού έκανε αίτηση για να υιοθετήσει τον σκύλο τον Ιούλιο του 2015, ο Γκόρντον έφτασε στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο. Η νέα του οικογένεια τον συνάντησε στο αεροδρόμιο και τον πήρε σπίτι.

«Δεν ξέρω ποιος φοβόταν περισσότερο, εγώ ή αυτός», λέει η Γουίκερσμαν για την πρώτη προσωπική συνάντηση με τον Γκόρντον. Τις επόμενες εβδομάδες, το Σίμπα Ινού άρχισε να μεταμορφώνεται και από ένα «φοβισμένο» σκυλί στο κελί του, πλέον ανυπομονούσε να παίξει με την μπάλα του και «ήθελε συνέχεια να τον κρατάνε αγκαλιά».

«Το βασικό ήταν να τον αφήσουμε να καταλάβει ότι είναι ασφαλής και ότι αυτό είναι το σπίτι του», λέει η 47χρονη.