Ο πρώτος Έλληνας που πατά στα 7.027 του Πακιστάν…

Το έκανε το θαύμα του και πάλι ο Ευρυτάνας ορειβάτης Φώτης Θεοχάρης και ως αρχηγός 4μελούς αποστολής, πάτησε στην κορυφή Spantik του Πακιστάν στα 7.027 μέτρα.

Τέλη Ιουλίου ο Φώτης Θεοχάρης πέταξε από Αθήνα για Ισλαμαμπάντ, με υποστηρικτές την Αθλητική Ένωση Αστυνομικών Ελλάδος και τον ΕΟΣ Καρπενησιου, σε μια αποστολή αφιερωμένη στο έργο του «Το Χαμόγελο του Παιδιού».

Στις 5 Αυγούστου με το φίλο του Δημήτρη, το 2^ο Έλληνα της αποστολής, έφτασαν στο Arandu από όπου θα ξεκινούσαν την ανάβαση για τη «Χρυσή κορυφή».

Η περιγραφή

Διαβάστε πως περιγράφει ο ίδιος και ο Δημήτρης - που τελικά δεν κατάφερε να φτάσει στην κορυφή - τις τελευταίες προσπάθειες για την κορυφή.

«(Σύντομη αναδρομή)...και αφού είχαμε ολοκληρώσει την διαδικασία του εγκλιματισμού στο υψόμετρο, είχε έρθει η ώρα για την τελική εφόρμηση.

Στην εταιρεία που μας προμήθευε φαγητό στο BC, όπου ήμασταν συμμέτοχοι, εγώ και ο Δημήτρης,  υπήρχαν και  δύο Άγγλοι και ένας Γάλλος... Είμαστε οι μοναδικοί σε όλη την κατασκήνωση βάσης που θα επιχειρήσουμε με αλπικό στυλ (χωρίς χρήση σταθερών σχοινιών και χωρίς βαστάζους υψομέτρου). Το ρολόι δείχνει 02:00 στην κατασκήνωση  βάσης( BC), λίγα μέτρα πιο μακριά και ενώ ανηφορίζουμε ο Δημήτρης αισθάνεται αδυναμία, παρά την παρότρυνση μου, αποφασίζει να εγκαταλείψει την προσπάθεια, με βαριά καρδιά συνεχίζω μαζί με τους υπόλοιπους τρεις συνορειβάτες. Το σχέδιο ήταν να δεθούμε στο σχοινί όλοι μαζί και εγώ ως επικεφαλής και να περάσουμε τα δύσκολα σημεία μέχρι το Camp 2, την πρώτη μέρα της τελικής εφόρμησης. Την δεύτερη μέρα οδεύοντας προς το Camp 3, πήγα επικεφαλής όλη την διαδρομή δεμένος με τους υπόλοιπους τρεις σε σειρά. Φτάσαμε αισίως στο Camp 3, μείναμε τέσσερα άτομα σε μια σκηνή χωρίς να κλείσουμε μάτι! Και περί τις 00:15 (μεσάνυχτα) και αφού όλες οι υπόλοιπες ομάδες(εμπορικές αποστολές) ήδη είχαν αναχωρήσει, ξεκινούμε για κορυφή. Έχοντας ήδη προχωρήσει αρκετά μπροστά, προσπερνάμε όλους τους ορειβάτες ακόμη και την fixing team (αυτοί που βάζουν σχοινιά έτοιμα στο βουνό) και κατορθώνουμε να φτάσουμε στην πολυπόθητη κορυφή. Και ναι έχω οδηγήσει μέσα στο μαύρο σκοτάδι, ομίχλη και φοβερό κρύο την ομάδα, δεμένοι μαζί...στην Χρυσή Κορυφή 7027μ.

ΦΩΤΗΣ :

Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όσους στάθηκαν δίπλα μας (Φώτη+Δημήτρη) αλλά και προσωπικά,  είτε με τις ευχές τους είτε με την οικονομική - υλική ενίσχυση*(χορηγοί- υποστηρικτές).

Η ορειβατική αποστολή είναι αφιερωμένη στο έργο του  Το Χαμόγελο του Παιδιού - The Smile of the Child

Μεγάλο ευχαριστώ στο σχοινοσυντροφό Δημήτρη για την καθόλη υποστήριξη, χωρίς την εξαιρετική βοήθεια του τίποτα δεν θα είχε γίνει.

Κλείνοντας θέλω να πω ότι η μεγαλύτερη " κατάκτηση" για μένα σε αυτό το ταξίδι ήταν ότι κατάφερα να οδηγήσω με ασφάλεια στην κορφή και πίσω στην κατασκήνωση βάσης όλους μας.

-------------------------------

ΔΗΜΗΤΡΗΣ : Ξεκινήσαμε την προσπάθεια οι δύο μας, στην πορεία γίναμε πέντε μέσα σε κλίμα εξαιρετικής συνεργασίας και διάθεσης. Ολοκληρώνοντας την διαδικασία της μεταφοράς των υλικών στα παραπάνω camp και του εγκλιματισμού, ακολούθησε διήμερη ξεκούραση. Αποφασίσαμε την ημερομηνία ανάβασης αλλά στην εφαρμογή από την αρχή αισθάνθηκα δυσφορία. Είχα επιλογή ή να συνεχίσω και να είμαι δυνητικό πρόβλημα, ή να  ζητήσω από τους άλλους να επιστρέψουμε και να ξεκινήσουμε μια μέρα μετά, ή να ολοκληρώσω την προσπάθεια μου στο σημείο αυτό. Η δεύτερη επιλογή παρότι με κρατούσε στο παιχνίδι έθετε σε διακινδύνευση την προσπάθεια τεσσάρων ατόμων που ήταν έτοιμα για την ανάβαση, δεδομένου του περιορισμένου παράθυρου  λόγω των καιρικών συνθηκών. Μια τέτοια συνθήκη θα πλήγωνε πολύ περισσότερο τον εγωισμό μου από το να ολοκληρώσω την προσπάθεια μου στα 5900 μέτρα. Ευχαριστώ πολύ τον Φώτη για όλη του την στήριξη σε αυτό μας το ταξίδι. Χωρίς την δική του βοήθεια δεν θα είχα την ευκαιρία να είμαι εδώ.»