Γράφει ο Κώστας Θερμογιάννης.
Τι σημαίνει Ευρώπη; Τι σημαίνει Ένωση; Έχουμε άραγε αντιληφθεί τη μεγάλη σημασία των Ευρωεκλογών που βρίσκονται πια μια ανάσα χρόνου από τη διεξαγωγή τους στις 9 του Ιουνίου; Η εδραία, εδώ και πολλά χρόνια, σημαντικότητα του ισχυρότατου θεσμού της Ε.Ε. είναι αυταπόδεικτη. Ρυθμίζει εν πολλοίς τις οικονομίες των χωρών – μελών της, τις αρχές και τις κανονιστικές διατάξεις της λειτουργικότητας των κοινωνιών τους, συμβάλει δραστικά στη σχηματοποίηση της καθημερινότητας και αποτελεί τον σημαντικότερο ίσως παράγοντα με τον οποίο προσδιορίζεται η αυτοσυνειδησία των ευρωπαίων πολιτών. Ως αποφασιστικός ρυθμιστής τής εξέλιξης του πολιτισμού στη Γηραιά Ήπειρο, η Ε.Ε., χάρη στη δημοκρατική εξουσιοδότηση που της παρέχουν τα εκατομμύρια των κατοίκων της, διαθέτει ικανή πολιτική ισχύ για να διασφαλίσει διαχρονικά τόσο την ίδια της την ιστορική οντότητα όσο και το αύριο των πολιτών της με όρους θεσμοποιημένης ανθρωποκεντρικής διακονίας υπηρέτησης των αναγκών τους.
Στο κατώφλι των ευρωεκλογών όμως, για ακόμα μία φορά δυστυχώς, η προεκλογική ουσία στη χώρα μας είναι προκλητικά αδιάφορη μπροστά στα σημαντικά ευρωπαϊκά ζητήματα κι έχει αναχθεί σε μια ανούσια και εν πολλοίς αγελαία αψιμαχία πολιτικής ασυναρτησίας, προσαρμοσμένη κυρίως για χρήση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και για τη δημιουργία εφήμερων, ασήμαντων και ανόητων εντυπώσεων. Την εικόνα αυτή, του αποπροσανατολισμού δηλαδή από τα ουσιώδη, ενισχύει περαιτέρω η απουσία σοβαρών πολιτικών προτάσεων για την ευρωπαϊκή ατζέντα και η ανάλωση του δημόσιου πολιτικού λόγου σε υποσχέσεις αποκλειστικά για εγχώρια προεκλογική κατανάλωση. Την ίδια στιγμή, υποβαθμίζεται μεθοδικά η σημασία και ο σκοπός των Ευρωεκλογών, ως εκλογές δευτερεύουσας σημασίας ή ως βήμα έκφρασης δυσαρέσκειας προς την κυβέρνηση ή, ακόμα χειρότερα, ως βήμα αυτοπροβολής πολιτικών, κυρίως, προσώπων! Η ίδια ανώριμη τακτική, όπως είθισται εδώ και δεκαετίες κατά τις προεκλογικές περιόδους των ευρωεκλογών, φαίνεται πως ακολουθείται με μνημειώδη συνέπεια και τούτη τη φορά, υπονομεύοντας και υποβαθμίζοντας την ουσία του ευρωπαϊκού πολιτικού κεκτημένου σε ένα απλό, χρησιμοθηρικό εργαλείο εξυπηρέτησης κομματικών επιδιώξεων. Κι όσο αυτή η τακτική συνεχίζεται και διαιωνίζεται, τόσο οι πολίτες εθίζονται στην αδιαφορία απέναντι στο σημαντικό θεσμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αποστασιοποιούνται από αυτή, λόγω της επίκτητα επιβαλλόμενης άγνοιας, από το ουσιώδες υπαρκτικό νόημα της. Όμως, αυτή η τεχνηέντως μεθοδευμένα επικίνδυνη παγίδευση του Έλληνα πολίτη στη «χαλαρή» ψήφο, αποδεικνύεται τελικά ότι έχει προκαλέσει ανήκεστο βλάβη στη συνολικά εφαρμοζόμενη ευρωπαϊκή πολιτική πρακτική, τουλάχιστον κατά το μέρος που αφορά την Ελλάδα. Πρόδηλο αποτέλεσμα, είναι το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η Ευρώπη αποφασίζει ως επί το πλείστο με κριτήριο την άπληστη οικονομική ωμότητα και όχι σύμφωνα με το διαυγές πνεύμα και το δημοκρατικό όραμα των πρωτοπόρων γεννητόρων της.
Η ελληνική κοινωνία δικαιούται να προβάλλει γόνιμα τους στόχους της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να τους διεκδικήσει όχι τυπικά αλλά με συνέπεια και επάρκεια και να κατοχυρώσει το δικαίωμα τής ισότιμης συμμετοχής της στην ευρωπαϊκή πολιτική εμπειρία. Ούτε η ηλιθιότητα της «χαλαρής» ή τιμωρητικής ή κομματικής ψήφου χωρεί σε μια τόσο σημαντικά σοβαρή πολιτική υπόθεση ούτε βεβαίως η επιλογή υποψηφίων με βαρύνον κριτήριο επιλογής την αναγνωρισιμότητά τους. Είναι αναγκαίο να ξεφύγει πια η χώρα από τη μικρονοϊκή και απροσμέτρητα παιδαριώδη της διαστροφική αφέλεια ότι οι ευρωεκλογές είναι απλώς ένα πεδίο μικροκομματικής αντιπαράθεσης. Ότι είναι μια διαδικασία διαλογής προβεβλημένων από την τηλεόραση, το θέατρο, τον αθλητισμό κλπ. υποψηφίων, οι οποίοι ενδεχομένως να μη διαθέτουν καμία ουσιώδη πολιτική επάρκεια ή ευρωπαϊκή παιδεία για να λειτουργήσουν ως φορείς μεταρρύθμισης και συνέχειας της ευρωπαϊκής πολιτικής, και όχι μόνο, ιστορίας. Ευρώπη σημαίνει Ένωση και Ένωση σημαίνει Ευρώπη και μέσα σ’ αυτή βιώνει ο Έλληνας, ως ευρωπαίος πολίτης, την ύπαρξη, την καθημερινότητα αλλά και τα όνειρά του. Στο πλαίσιο αυτό, το μέλλον της Ελλάδας δεν είναι πολιτικά ασήμαντο για να εργαλειοποιείται ωφελιμιστικά από οποιονδήποτε κομματικό μηχανισμό. Κρίσιμο λοιπόν είναι να μετέχει το εκλογικό σώμα ενσυνείδητα και με τη χρήση της λογικής του στην πραγμάτωση του ευρωπαϊκού οράματος, αποτάσσοντας από πάνω του την, επιβαλλόμενη από τα κομματικά επιτελεία, αποπροσανατολιστική αδιαφορία για το ευρωπαϊκό πολιτικό γίγνεσθαι. Η Ευρώπη άλλωστε δεν είναι απλώς μια αναγκαιότητα, είναι ίσως το σημαντικότερο θεσμικό πολιτικό εργαλείο των πολιτών της προς την ουσιαστική διασφάλιση της ελευθερίας τους και τη διαρκή υλοποίηση της αληθούς και ανθρωποκεντρικής Δημοκρατίας.
