Ο Δήμος Λαμιέων, ο Πολιτιστικός και Εξωραϊστικός Σύλλογος Νέας Μαγνησίας Λαμίας και ο Πολιτισμικός Σύλλογος Διστόμου, παρουσιάζουν το Σάββατο 4 Αυγούστου στο μαρτυρικό Δίστομο και συγκεκριμένα στο Θέατρο Μαυσωλείου στις 9 το βράδυ, την υμνητική και θρηνητική θεατρική – μουσική παράσταση του εκπαιδευτικού Ιωάννη Τζίκα, «Οι πρόσφυγες».

Θέμα της η Μικρασιατική Καταστροφή, μέσα από τη θεατρική προσέγγιση του καθηγητή Σωτήρη Χούπα.

Στους ρόλους εμφανίζονται:

Κόρη πρώτη: Ξένια Ελευθεριάδη

Κόρη δεύτερη: Λένα Καλογήρου

Λενιώ: Μαρία Αργυροπούλου

Μάνα:  Ευαγγελία Δημητρούλη

Αλέξης : ΠαναγιώτηςΤαγκαλάκης

Αλή:  Αλβέρτος Καραγιάννης

Πατέρας: Σταύρος Μπλούκας

Τελάλης: Χρήστος Μακρής

Ρωμιός Σωτήρης Χούπας

Μεμέτης Σπύρος Κουδουνάς

Μουζικάντης Α΄: Τριαντάφυλλος Μλούκας

Μουζικάντης Α΄: Παναγιώτης Καλτσάς

Μικρασιατόπουλο: Δημήτρης Φραγγίστας

Βασιλική: Μαρία Φραγγίστα

Παιδί στην Ελλάδα: Μαγδαλινή Ταξιάρχου

Παιδί στην Ελλάδα: Αναστασία Κατσαρού

Παιδί στην Ελλάδα: Μαρία Κατσαρού

Επιμέλεια Μουσικής: Χρήστος Μακρής

Δάσκαλος των χορευτικών Τμημάτων του Συλλόγου είναι ο Καθηγητής Φυσικής Αγωγής, Θανάσης Πύργος.

 Δάσκαλος της χορωδίας:  Δημήτριος Γκαραβέλης (μουσικός)

Τραγούδια για τη Μικρά Ασία (παραδοσιακά και σύγχρονα) θα τραγουδήσει η χορωδία του Πολιτιστικού Συλλόγου.

Τραγουδούν:

Σούλα Κόχυλα, Ελένη Κατόπη, Κική Τσαντήλα, Κούλα Ζαγκλάρα, Κόγια Αθανασία, Ελένη Σεβαστού, Μαργαρίτα Μπλούκα, Λένα Σταυροπούλου, Αγγελική Ντούμα, Λίτσα Καραδήμα, Σταματία Βασιλείου, Νίκος Λαμπρόπουλος, Θοδωρής Χανής.

Χορωδιάρχης: Δημητρίος Γκαραβέλης.

Συνοδεύουν με όργανα οι μουσικοί :

Πλήκτρα ο Δημήτριος Γκαραβέλης.

Μπουζούκι και κιθάρα, ο Γιώργος Μαυρομάτης,

Τουμπελέκι, o Τριαντάφυλλος Μπλούκας και ο Παναγιώτης Καλτσάς

96 χρόνια χωρίς Μικρά Ασία

… και γίνανε δέντρα μεγάλα …ξανάβγαλαν κλαριά και φύλλα της ελπίδας πράσινα ….Κι απάνω στα κλαριά τους –σαν τα πουλιά - κελαηδούν τα παιδιά τους δεύτερη, τρίτη και τέταρτη γενιά της προσφυγιάς.

Γενιές που πρόκοψαν γιατί γνώριζαν τι θα πει προκοπή, τι θα πει τιμή, τι θα πει αρχοντιά πίστη και αγώνας .     

….γίνανε δέντρα μεγάλα στον ίσκιο τους ξαναστήθηκε ο χορός, ξανάνθησε το χαμόγελο στα χείλη τους κι η Μαρίτσα ξανατραγούδησε.

Άλλωστε πέρασαν  96 ολόκληρα χρόνια από κείνη τη μαύρη χρονιά. Και θα περάσουν κι άλλα …..κι άλλα 96…κι άλλα 96. Μα τούτα τα δέντρα δε θα ξεχάσουν ποτέ πως η ρίζα τους είναι απέναντι…