Γράφει ο Κώστας Θερμογιάννης...
Εσύ, ξένε διαβάτη, ανάγγειλε στους Λακεδαιμόνιους ότι ταφήκαμε εδώ, υπακούοντας στα προστάγματά τους, έγραψε ο Σιμωνίδης ο Κείος για τους άντρες που υπερασπίστηκαν τις Θερμοπύλες. Δυόμιση χιλιάδες χρόνια μετά θα τους τιμήσουμε όχι επειδή απλώς νιώθουμε την υποχρέωση να το κάνουμε αλλά γιατί το αίμα τους αποτέλεσε το σπόρο τού πολιτισμού κι αυτό στη συνείδησή μας είναι χρέος ηθικό, μεγάλο κι ανυπέρβλητο. Ανάμεσα στο τότε και στο σήμερα ο χρόνος που κύλησε στάθηκε ικανός να νοθεύσει τα όνειρα και τις αξίες μας που λίγο μοιάζουν πια με εκείνες των τριακοσίων.
Οι Θερμοπύλες έχασαν τη μάχη τότε. Την έχασαν πάλι στις μέρες μας για ακόμα μια φορά απ’ ό,τι φαίνεται. Η Σαλαμίνα κέρδισε. Η Αθήνα κέρδισε.Ο Πειραιάς κέρδισε. Η Σπάρτη δεν είναι πουθενά μήτε το Αρτεμίσιο ούτε οι Θεσπιές. Μεταμφιεσμένοι σε υπεύθυνους της πολιτικής αποφάσισαν κάποιοι πως ο Λεωνίδας μπορεί να τιμηθεί μακριά από τα χώματα που πότισε με το αίμα του. Γυμνή πολιτική χωρίς αντίβαρα να την κρατήσουν στο ύψος που της αρμόζει. Δεν είναι που ο Ήρωας θα δακρύσει από ντροπή, είναι που ξέρει πως οι κάτοικοι της Λαμίας και των Θερμοπυλών θα σηκώσουν το βάρος το δικό του αντί να το σηκώσει ολόκληρη η Ελλάδα. Είναι που νιώθει πως η ΕΥΔΑΠ είναι σημαντικότερη μάλλον από τη θυσία του. Είναι που συνειδητοποίησε, δυόμιση χιλιάδες χρόνια μετά την τελευταία του ανάσα, πως η ζωή του αποτιμήθηκε σε μερικά ευρώ χαρισμένο χρέος. Τούτη τη ντροπή πώς να τη σηκώσει ο πληγωμένος του εγωισμός;
Υπό κανονικές συνθήκες, οι θεοί του Ολύμπου θα έπρεπε να στείλουν τιμωρία στους ασεβείς. Αλλά πού να βρουν το κλειδί να ξεκλειδώσουν τις χαμένες συνειδήσεις για να νιώσουν το βάρος της τιμωρίας; Μπορεί άλλωστε ένας βάρβαρος να καταλάβει τον Έλληνα θεό; Αλλά, τουλάχιστον εμείς, οι «ιθαγενείς» της περιοχής όπως ενδεχομένως μας θεωρούν στο κράτος των Αθηνών κι όπως εύστοχα σημείωσε ο φίλος Παναγιώτης Ιακωβής τονίζοντας το λάθος τους https://www.lamiareport.gr/index.php/topika/item/143004-panagiotis-iakovis-i-lamia-den-katoikeitai-apo-ithageneis), ξέρουμε να αγκαλιάζουμε τις ψυχές των ανθρώπων που μας χάρισαν πολιτισμό κι ελευθερία. Ίσως γιατί είμαστε περισσότερο ελεύθεροι από τα λευκά κολάρα και τις βαριές καρέκλες.
Σήμερα τι θα έγραφε άραγε ο Σιμωνίδης ο Κείος; Μήπως κάτι σαν κι ετούτο: Εσύ, ξένε διαβάτη, ανάγγειλε στους Λακεδαιμόνιους ότι ακόμα παραμένουμε ενταφιασμένοι εδώ, όλοι οι Έλληνες,υποκύπτοντας στα προστάγματα της αδιαφορίας και της μικροπολιτικής. Δυστυχώς!
