Ανάμεσα στα φλέγοντα εθνικά θέματα, η πανδημία και ο εμβολιασμός για την καταπολέμησή της, κατέχουν τη μείζονα θέση των συζητήσεων και της ειδησιογραφίας. Και δικαιολογημένα, γιατί ο κορωνοϊός είναι ύπουλος και επικίνδυνος αθέατος εχθρός, ένας φορέας με ιικά φορτία απρόβλεπτης  επικινδυνότητας,τόσο περισσότρο, όσον αλλάζει μορφές, με συνεχείς μεταλλάξεις, η τελευταία των οποίων, η μετάλλαξη «Δ», πολλαπλασίασε τις μεταδοτικές της επιδόσεις, διό και λίαν επικίνδυνη, έως θανατηφόρος. Το γεγονός αυτό έχει ανησυχήσει σφόδρα την επιστημονική κοινότητα, το νοσηλευτικό σώμα στο σύνολό του, που νυχθημερόν βρίσκεται στις επάλξεις. Οι Καθηγητές ιατροί και το υπόλοιπο προσωπικό ανά πάσα στιγμή βρίσκονται στη διάθεση των μέσων ενημέρωσης για να ενημερώνουν το κοινό για την πορεία της πανδημίας και την αντιμετώπισή της.

Δεν μου είναι  ευχάριστο να επανέρχομαι σ’ ένα θέμα που το έχω σχολιάσει και άλλες φορές. Επειδή όμως είναι ένα θέμα που κυριαρχεί στην επικαιρότητα, επανέρχομαι σε αυτό, δεδομένου ότι   με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι αιωρείται η αμφιβολία και, το κυριότερο, αμφισβητείται από ένα μεγάλο αριθμό συμπολιτών  η ύπαρξη αυτού καθεαυτού του ιού. Προσθέτω εδώ  κάποιες συμπληρωματικές παρατηρήσεις.  Οι αρνητές το πολύ να δέχονται ίσως την ύπαρξη του ιού, όχι όμως και την επικινδυνότητά του, εξομοιώνοντας τον με απλή γρίπη. Συνέπεια αυτής της πεποίθησης είναι η άρνησής τους να εμβολιασθούν. Έτσι, προκύπτει η διάκριση δύο τάσεων: των μεν πεπεισμένων για όσα αναφέρονται από τους ειδικούς για τον ιό, άρα των εμβολιασμένων, και αντίθετα, των αμετάπειστων και αρνητών του ζητήματος του κορωνοϊού, άρα των ανεμβολίαστων. Η αντιφατική αυτή διάκριση δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα για την αποτελεσματική καταπολέμηση της πανδημίας, γιατί θα υπάρχει πάντα η δυνατότητα του ιού να επιβιώνει, μέσω των ανεμβολίαστων, οπότε ο εφησυχασμός θα αποτελεί απατηλή προσδοκία για τη μελλοντική μας ηρεμία και την  ψυχική μας γαλήνη.

 Αναζητώντας την ταυτότητα του κορωνοϊού, ανακύπτει η απορία: πώς ξεφύτρωσε αυτός ο ιός; Είναι προϊόν της νυχτερίδας, όπως εκφράστηκε και αυτή η άποψη; Είναι προϊόν του κινεζικού εργαστηρίου; Υπάρχει ασάφεια και επιστημονική αδυναμία ερμηνείας του ζητήματος. Εν πάση περιπτώσει, ως γενεσιουργός παράγων του ιού φέρεται η κινεζική πόλη Γιουχάν με τα εργαστήριά της. Δε θα  αναζητήσω εγώ  τυχόν υποκρυπτόμενες αιτίες γένεσης του ιού. Προέχει το πώς θα εξαλειφτεί αυτός ο εφιάλτης που δημιουργεί τόσα προβλήματα στις ανθρώπινες κοινωνίες, ιδιαίτερα δε στη δική μας κοινωνία, δημιουργώντας   προβλήματα κοινωνικά, οικονομικά και υγείας.

Να τονίσω εδώ μερικά αρνητικά αποτελέσματα της πανδημίας, όπως οι επαναλαμβανόμενες καραντίνες, τα lockdown, με συνέπειες στην ψυχική υγεία των κατοίκων, κυρίως των μεγαλουπόλεων, με τον υποχρεωτικό κατ΄ οίκον περιορισμό τους,  για εβδομάδες, καθώς και η υποχρεωτική αναστολή της οικονομικής δραστηριότητας: κλείσιμο των εργαστηρίων και των κέντρων παραγωγής, που σημαίνει παθητικό στις κεφαλαιουχικές επιχειρήσεις. Το κράτος διέθεσε σοβαρά ποσά για την αναπλήρωση των ζημιών που υπέστησαν οι τελευταίες, αλλά και καταβολή  επιδομάτων στους κατ’ ανάγκη  μη εργαζόμενους. Όλες αυτές οι δαπάνες παραπέμπουν σε οικονομική ύφεση της εθνικής οικονομίας. Τα ζητήματα αυτά οφείλει  να τα λαμβάνει υπόψη του κάθε έλληνας πολίτης, ιδιαίτερα όσοι δεν ακολουθούν τις επίσημες θέσεις των αρμοδίων κρατικών οργάνων,  μη λαμβάνοντας τα στοιχειώδη μέτρα προφύλαξης, ήτοι τη μάσκα και τις κοινωνικές αποστάσεις.

Πέραν των άλλων, δεν πρέπει να λησμονούμε και το ζήτημα του τουρισμού, που είναι σημαντικό μέσον ενίσχυσης της οικονομίας μας. Ο τουρισμός μας οφείλει να είναι υποδειγματικός. Ως χώρα υποδοχής, οφείλουμε να εξασφαλίζουμε  θετικές προϋποθέσεις για μια ασφαλή παραμονή των τουριστών στη χώρα μας. Φαίνεται ότι και αυτή η διάσταση είτε αγνοείται είτε αντιμετωπίζεται επιπόλαια ή αδιάφορα από τους αρνητές του εμβολιασμού  

Ας ελπίσουμε, ευχόμενοι, ότι θα υπάρξει ωριμότερη σκέψη των ανεμβολίαστων, ώστε να κάνουν το λογικό βήμα, να εμβολιαστούν, ανεβάζοντας το ποσοστό της ανοσίας στον πληθυσμό της χώρας μας

Γιάννης Γουργιώτης