Γράφει ο Γιάννης Γουργιώτης   

Α.   Στο παρελθόν, όταν οι ανθρώπινες κοινωνίες ζούσαν κάτω από διαφορετικές συνθήκες,  τα μέσα επικοινωνίας και των σχέσεων μεταξύ των κρατών, ήταν σε πολύ διαφορετική, ήτοι σε υποδεέστερη κατάσταση από  την τωρινή. Οι πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ κρατών,  για  παράδειγμα, που γίνονταν για διάφορες αιτίες , δυσκόλευαν τα μέσα συνεννόησης και διαπραγμάτευσης των εμπλεκομένων  για  ενδεχόμενη ειρήνευση με παύση  της σύρραξης.  Στην εποχή μας τέτοιες δυσκολίες ξεπεράστηκαν χάρις στην καταπληκτική εξέλιξη της τεχνολογίας, που βοήθησε στην εξέλιξη της  διπλωματικής επιστήμης και τέχνης.

      Η  έννοια της διπλωματίας, ως μέσον διαπραγμάτευσης διαφοροποιείται στην εφαρμογή της, σε συσχετισμό με το πολιτισμικό επίπεδο κάθε χώρας, αλλά και με την πολεμική ισχύ της.

       Η  διπλωματία  έχει επιστημονική υφή και κύρος,  γιατί συνδέεται με τη διαχείριση των εξωτερικών υποθέσεων κάθε  χώρας. Είναι επιστήμη και τέχνη συγχρόνως.  Ρυθμίζει τις σχέσεις και τη λειτουργία των σχέσεων  μεταξύ των κρατών. Είναι  τέχνη του τρόπου αντιπροσώπευσης μιας χώρας σε μιαν άλλη. Είναι επίσης η τέχνη των συμβιβασμών με το μέσον των διαπραγματεύσεων. Αρκούν  νομίζω αυτά τα λίγα γνωρίσματα που αναφέρω  για τη  διπλωματία, ώστε να εστιάσω  αμέσως στο θέμα της ποιότητας και της εφαρμογής της,  τόσο σε παλαιότερα χρόνια όσο και στη σύγχρονη εποχή μας με τα καταπληκτικά  πολιτισμικά παράγωγα. Οι παλαιότερες κρατικές οντότητες ακολουθούσαν μια προσεγμένη εφαρμογή της διπλωματίας, που τη χαρακτήριζε η σοβαρότητα, η πειθώ,  οι ανθρωπιστικές στοχεύσεις και τα συναφή γνωρίσματα που είχε στη διάθεσή του το διπλωματικό σώμα κάθε χώρας. Να θυμίσω εδώ την περίπτωση του μεγάλου διπλωμάτη,  Υπουργού των Εξωτερικών του Μεγάλου Ναπολέοντα, του Ταλλεϋράνδου , ο οποίος είχε θέσει ως πρωταρχικό του σκοπό την ειρήνευση της Ευρώπης.

Στη νεώτερη εκδοχή της η διπλωματία στερείται ποιοτικών χαρακτηριστικών, θα έλεγα κυρίως  της αξιοπρέπειας,  νοθευμένη από το μικρόβιο της ιδιοτέλειας και τη φανερή παραβίαση των δικαιωμάτων των πολιτών με αναφορά και στην εξαπάτηση(προπαγάνδα, στοιχείο πολιτικής αήθειας , που μεταφράζεται σε αμοραλισμό). Παρουσιάζω  ως παράδειγμα την εφαρμογή  της  πολιτικής αντζέντας οικονομικών κολοσσών, όπως είναι ή Ρωσία την περίοδο αυτή. Η έννοια της διπλωματίας και η εφαρμογή της είναι εκεί εξαφανισμένη, όπως και  ο ανθρωπιστικός της  χαρακτήρας. Λυπηρό για ένα τόσο μεγάλο  και χριστιανικό κράτος! Ο τελευταίος ηγέτης της, ο  Πούτιν, είναι οπαδός της αρχής:   “sic volo, sic  jubeo”( έτσι θέλω, έτσι επιτάσσω και πράττω).

Άλλο παράδειγμα: Η γειτονική χώρα, η Τουρκία. επί οθωμανικής παντοδυναμίας,  με την ονομασία «Υψηλή Πύλη» είχε μια φαινομενική ή και πραγματιστική διπλωματία, που με τα χρόνια και την παράλληλη απώλεια της δύναμής της , η  διπλωματία αυτή ξεστράτισε, έχασε την  παλιά της αίγλη σε σημείο που σήμερα να έχει πάρει τη μορφή της φανερής διαστρέβλωσης των καλώς εννοουμένων  σχέσεων με τα γειτονικά της κράτη. Έτσι εξαπολύει ύβρεις και χυδαιότητες προς τη χώρα μας, αντιστρέφοντας  τη  λογική πορεία των εξελίξεων με γελοία επιχειρήματα. Επαιρόμενη  για τη δημογραφική της υπεροχή έναντι της Ελλάδος  και για την ενδιαφέρουσα γεωστρατηγική της  θέση, έχει εγκαταλείψει τους διεθνείς κανόνες καλής γειτονίας και όσα απορρέουν από αυτούς. Εγωκεντρικά γνωρίσματα καθορίζουν τη στάση της έναντι της Ελλάδας. Την  καλεί δήθεν για διαπραγματεύσεις, αλλά με τους δικούς της όρους, πράγμα  που η χώρα μας ορθώς πράττουσα τούς απορρίπτει. Ένα  ακόμη  αρνητικό στοιχείο της γειτονικής χώρας είναι η μη αποδοχή των  διεθνών συμβάσεων που κατοχυρώνουν την αυτονομία  της χώρας μας. Επιμένει στον αναθεωρητισμό που θα της επέτρεπε να εδραιώσει τις  παράνομες επεκτατικές βλέψεις της. Όμως,  η διεθνής κοινότητα γνωρίζει πια τις επιδιώξεις της. Τελευταία,  Ερντογάν και  Σία  υπενθυμίζουν τη μικρασιατική καταστροφή, τονίζοντας ότι  η Ελλάδα θα πάθει τα ίδια, αν δε συμμορφωθεί με τις τουρκικές  συστάσεις για εγκατάλειψη των προκλήσεων της χώρας μας  προς  την Τουρκία! Εξωφρενικό! Ο εξοπλισμός της χώρας μας τούς ενοχλεί αφάνταστα, γιατί ματαιώνει τα επεκτατικά τους σχέδια εις βάρος μας.  Η Τουρκία βασίζεται στους εξοπλισμούς της, στη δημογραφική της υπεροχή και στο διπλό παιγνίδι της στα πλαίσια της  στρατηγικής  της θέσης, παραμένοντας όμως  στο ΝΑΤΟ,  κατ’ανοχήν για ευνόητους λόγους !    

Β.  Τις τελευταίες εβδομάδες η χώρα μας γνωρίζει μια σοβαρή αναταραχή εξαιτίας του γεγονότος των παρακολουθήσεων από την  ΕΥΠ ( Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών) πολιτικών προσώπων, ιδιαίτερα δε του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ , Ν. Ανδρουλάκη.  Δε θα  υπεισέλθω στα ενδότερα της  λειτουργίας αυτής της Υπηρεσίας,  που αναμφίβολα έχει σοβαρή αποστολή: τη διαφύλαξη και προστασία της  χώρας μας από επίβουλες προθέσεις  αλλοδαπών ή και ντόπιων παραγόντων. Θα σταθώ  ιδιαίτερα στη διόγκωση  του  θέματος των παρακολουθήσεων και των  υποκλοπών, που έχει πάρει μονοσήμαντα πολιτικές διαστάσεις τέτοιες,  που ακούγονται πολλά παράδοξα σε δύσκολες περιστάσεις για την ειρήνη στην Ευρώπη,  ιδιαίτερα δε στη χώρα μας που μας αφορά άμεσα. Μυστικές υπηρεσίες οργανωμένες υπάρχουν σε κάθε κράτος. Στη χώρα μας η  διοίκηση και λειτουργία  της ΕΥΠ , υπάγεται στην ευθύνη της εκάστοτε κυβέρνησης που διορίζει τα βασικά όργανά της.  Θεωρητικά ο διορισμός,  η ευθύνη και η  επίβλεψη του Διοικητού της υπηρεσίας αυτής ανήκει στον Πρωθυπουργό. Η διαρροή της υποκλοπής στο κινητό του Προέδρου κ. Ανδρουλάκη είναι θέμα προς διερεύνηση. Ο Πρωθυπουργός,  ως  πολιτικός προϊστάμενος, αναγνώρισε αμέσως την ευθύνη της διοίκησης και τη σοβαρότητα  της κατάστασης που δημιουργήθηκε. Σύμφωνα με το σύνταγμα και τις συναφείς διατάξεις η παρακολούθηση είναι νόμιμη και ταυτόχρονα  παράνομος ο τρόπος παρακολούθησης! Η επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, με την ενεργοποίηση και της Δικαιοσύνης, διερευνά το θέμα αυτό.  Είναι επιβεβλημένο  να λάμψει η αλήθεια στη υπόθεση αυτή  και εφεξής να γίνει καλύτερη οργάνωση της λειτουργίας του θεσμού. Η αντιπολίτευση, κατά τη γνώμη μου, βιάστηκε να  προτρέξει και να  δώσει λύσεις  που ξεφεύγουν από τα νομικά πλαίσια.  Θεώρησε πως ήταν ευκαιρία να στρέψει όλα τα πυρά εναντίον του Πρωθυπουργού, ζητώντας μάλιστα την παραίτησή του! Εδώ  φαίνεται η παιδαριώδης  ανευθυνότητα. Στο μυαλό  κάποιων,   μάλλον πολλών,  κυρίως του αρχηγού της Μείζονος   Αντιπολίτευσης, η ελκυστική  γοητεία της απλής αναλογικής, που οδηγεί σε συνεργασίες , ίσως δε και  στην εξουσία,  εκτρέφει προσδοκίες,  ανατρέποντας κάθε άλλη σκέψη για  ζητήματα  εθνικής ασφάλειας και αντιμετώπισης σωρείας προβλημάτων, με βασικότερα  αυτά του ενεργειακού  και της φυγής του τιμαρίθμου προς τα ύψη!  Είναι λυπηρό που σε κρίσιμες περιόδους  που η χώρα μας προσπαθεί να ισορροπήσει εν μέσω πολλαπλών κρίσεων, κάποιοι σημαντικοί παράγοντες του δημόσιου βίου, αντί  της αναγκαίας ενότητας και της εθνικής σύμπνοιας,  των οποίων έχει ανάγκη η Χώρα, προβαίνουν στην αποδυνάμωσή της.  Είναι υπόλογοι έναντι του λαού και της ιστορίας.

Γιάννης Γουργιώτης