Ποιητής, στιχουργός και πάνω απ’ όλα ευαίσθητος ο πολυπράγμων συγγραφέας ευθύνεται για ορισμένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα τραγούδια

«Άναψα όλα τα φώτα κι έδωσα παράσταση σαν πεθάνει η αγάπη δεν γνωρίζει ανάσταση τα βεγγαλικά σου μάτια λάμπουν σαν το φώσφορο σαν νυχτερινά καράβια που περνούν το Βόσπορο..» Κάποιοι λένε ότι μόνο και γι’ αυτό το τραγούδι ο σπουδαίος Μιχάλης Μπουρμπούλης πού έφυγε σήμερα στα 84 χρόνια του θα μνημονεύεται για πάντα.

Γεννημένος στην Πάτρα ανήμερα της ονομαστικής του εορτής στις 8 Νοεμβρίου του 1939 ήταν από μικρός ένα ευαίσθητο παιδί που μεγάλωσε στην Ιθάκη. Γιος ενός χωροφύλακα λάτρεψε από μικρός το νησί και το διάβασμα, παρόλο που μεγαλώνοντας ήταν πολύ καλός δρομέας και σε ηλικία δεκαεπτά ετών άρχισε να γράφει τα πρώτα του έργα.

Σπούδασε δημοσιογραφία, ναυτιλιακά, κινηματογράφο και θέατρο, ενώ δούλεψε ως κειμενογράφος στον χώρο της διαφήμισης με μεγάλη επιτυχία. «Από παιδί διάβαζα πολύ, είχα μανία με τη λογοτεχνία» θα πει χρόνια μετά σε μια από τις λιγοστές συνεντεύξεις που έδωσε αυτός ο «σμιλευτής» των λέξεων.

Προσπαθώντας να εκδώσει το πρώτο του βιβλίο εισήλθε στον κόσμο της στιχουργικής το 1975, όταν ο Γιάννης Λογοθέτης τον φέρνει σε επαφή με τον Σταύρο Κουγιουμτζή. Το πρώτο τραγούδι που του δίνει είναι το «Έχεις την πόρτα σου κλειστή» που θα τραγουδήσει ο Γιώργος Νταλάρας, ο οποίος χρόνια μετά θα ερμηνεύσει το «Τα βεγγαλικά σου μάτια».

Ο συνθέτης Στάμος Σέμσης που έγραψε την μουσική είχε επιλέξει να το πει αυτός σύμφωνα με τα όσα είπε πολλά χρόνια μετά ο Μπουρμπούλης, ένα βράδυ που ήταν και ο Νταλάρας στο στούντιο, ο στιχουργός του ζήτησε μια χάρη: «Ρε Γιώργο, δεν το λες κι εσύ μια φορά πρόχειρα;».

Ο ερμηνευτής του την έκανε, μπήκε το είπε μια κι έξω και μετά έφυγε χωρίς να φαντάζεται αυτό που θα επακολουθούσε, αφού ο Μπουρμπούλης είπε στον Σέμση ότι αν δεν τραγουδήσει ο Νταλάρας το συγκεκριμένο κομμάτι δεν θα γίνει ο δίσκος και το τελικό αποτέλεσμα μάλλον δικαίωσε άπαντες.

Δεν είναι πολλοί εκτός χώρου που γνωρίζουν ότι ο Μπουρμπούλης έγραψε μεταξύ άλλων το «Καμιά φορά» που τραγούδησε η Μαρινέλλα, το «Να παίζει το τρανζίστορ» και φυσικά το «Μην Κλαις» σε μουσική Ηλία Ανδριόπουλου που σημαδεύτηκε από την συγκλονιστική ερμηνεία της Σωτηρίας Μπέλου:
«Μην κλαις και μην λυπάσαι που βραδιάζει
εμείς που ζήσαμε φτωχοί
του κόσμου η βροχή δεν μας πειράζει
εμείς που ζούμε μοναχοί..»

Και είναι αυτοί οι στίχοι που σημάδεψαν αναμφίβολα μαζί με άλλους την διαδρομή ενός ευαίσθητου αριστερού στοχαστή, ποιητή και στιχουργού που έφυγε αφήνοντας πίσω του ένα σπουδαίο έργο και τραγούδια που δεν θα σβήσουν ποτέ.

πηγή: protothema.gr