Η φράση τίτλος του κειμένου, είναι η ερώτηση την οποία θα ήθελαν να απευθύνουν όλοι οι απλοί ,«λαϊκοί» συμπολίτες, οι πολυβασανισμένοι από τα απανωτά μνημόνια ,σε όλα αυτά τα κοινοβουλευτικά ξωτικά-φαντάσματα των φετινών μνημονιακών Χριστουγέννων, που προσπαθούν να κλέψουν την έστω αυτή, αμυδρή, εορταστική λάμψη, που είναι διατηρητέα, σε πείσμα των διανυόμενων χαλεπών καιρών.

Απ' όλα έχει ο πολιτικός μπαξές:   ύβρεις, αλληλοκατηγορίες, μεγαλοστομίες, υπερ-πατριωτισμό, υπερ-δημοκρατισμό, δωροδοκίες, μπαξίσια, ταξίματα, λαγούς με πετραχήλια, που υποτίθεται ότι ξεφυτρώνουν μέσα από κάθε λογής καπέλα: πολιτικά, τραπεζιτικά, επιχειρηματικά, μιντιακά, κ.λ.π, κ.λ.π.

Αποκαλύψεις επί αποκαλύψεων, ανατροπές, φάσεις  και αντιφάσεις, dvd με καυτό περιεχόμενο, ρολόγια- κάμερες, καταθέσεις σε εισαγγελείς, παραθέσεις και αντιπαραθέσεις, εκατομμύρια που περιφέρονται και προσφέρονται, κοινοβουλευτικές δηλώσεις τύπου «είπα-ξείπα …»,που χουν τρελάνει ακόμη και τους εκπροσώπους της δημοσιογραφίας και προκάλεσαν την επέμβαση της ΕΣΗΕΑ.

  Και σε όλο αυτό το θλιβερό φόντο, πλανάται  και η τρομοκρατία του φόβου, εκπορευόμενη τόσο  εξ δεξιών, όσο και εξ ευωνύμων και μας έχει φέρει σε ένα φοβερό δίλημμα, ανάλογο αυτού  του υπαρξιακού : να ζει κανείς  ή να  μη ζει?

    Κατά τα φαινόμενα, Πρόεδρος Δημοκρατίας δεν θα εκλεγεί, πάμε ολοταχώς σε εκλογές, εξ ου και όλο αυτό το κομματικό παραλήρημα, οι κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες για βόλεμα και τακτοποίηση μέσω κατατιθέμενων τροπολογιών της τελευταίας στιγμής.

  Πώς λοιπόν θα διαμορφωθεί η μετεκλογική πολιτική κατάσταση ?

 Αν πάμε Αριστερά, θα το ρίξουμε στους χορούς και στα πανηγύρια, βαρώντας τα πάσης φύσεως εγχώρια όργανα ,κατά τόπους  και θα αναγκάσουμε τους  τοκογλύφους, Ευρωπαίους και Διεθνείς δανειστές αλλά και τις αγορές να χορέψουν στους δικούς μας τους ρυθμούς?

Μήπως εδώ ισχύει το έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέμε και το χορεύοντας με τους λύκους –γιατί μόνο έτσι μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τους οποιουσδήποτε δανειστές, δεν είναι τόσο απλή και εύκολη υπόθεση?

 Θα έχουμε έστω μερική επαναφορά, αυτών που χάσαμε (μισθούς, συντάξεις, δώρα) ή θα δούμε μια από τα ίδια, με αριστερή επικάλυψη?

 Οι της αντίπερα όχθης, της συγκυβερνητικής μάλιστα, μας πιπιλίζουν το μυαλό ότι το κλίνατε επ’αριστερά, σημαίνει  και θα επιφέρει πείνα ,δίψα σεισμούς ,λιμούς καταποντισμούς, άδεια ΑΤΜ ,έλλειψη φαρμάκων και πετρελαίου, ακόμη και χάσιμο του ωραιότατου νομίσματος μας, του ευρώ και αντικατάσταση του από την δραχμή.

 Αν λένε παραμείνουμε ως έχουμε και δεν πάμε σε ανατρεπτικές εκλογές, μνημόνια τέλος, φάγαμε όλο το βόδι ,μας έμεινε η ουρά(αυτή η μικρή δίμηνη παράταση  και οι καλοί μας εταίροι, συνεταίροι και συνδανειστές, θα μας δώσουν και κάτι  υποστηρικτικό και προληπτικό για το μέλλον, έτσι για να έχουμε μια σιγουριά και ασφάλεια.

Η οικονομία έχει αρχίσει να επανακάμπτει, θα έρθει και η ανάπτυξη, καθ-οδόν είναι, ο ΣΥΡΙΖΑ  της  βάζει τρικλοποδιές  και δεν την έχουμε δει , έχουμε ακόμη μια χρονιά πλεόνασμα πρωτογενές και όλα  βαίνουν και θα βαίνουν καλώς.

  Ένα δημοσιονομικό κενό ,που εντοπίζει η Τρόικα και ζητά διορθωτικά μέτρα που πρέπει να ληφθούν και μάλιστα ασφυκτικά και επιτακτικά, λάθος είναι και αυτό ,διατείνονται όπως το φετινό και το περσινό το «Προϋπολογιστικό».

   Επειδή όλα αυτά δεν μπορούμε εμείς οι απλοί κοινοί θνητοί, που φυτοζωούμε και δουλεύουμε (όσοι έχουμε αυτή την πολυτέλεια) μόνο για να πληρώνουμε φόρους και χαράτσια και οι μέρες μας  από εφιαλτικές ,έγιναν και ΕΝΦΙΑΛΤΙΚΕΣ, πόσο ακόμη μπορούμε να περιμένουμε και να ανεχόμαστε?

 Και σαν κερασάκι  στην τούρτα αυτή, παρακολουθήσαμε με οφθαλμούς και ώτα πλήρως διανοιγμένα, μια απείρου κάλλους κοινοβουλευτική σκηνή και αντιπαράθεση :δυο βουλευτές οσμίζονται εντός του ναού της δημοκρατίας τον «χιτώνα» συναδέλφου τους γυναικός και εκείνη τους απαντά για την σοφία της φύσης, που όταν κάποια όργανα καθίστανται πλέον ανίκανα, φροντίζει σε αντιστάθμισμα να οξύνει την λειτουργία κάποιων άλλων. Εξ –ίσου ενδιαφέρουσα και η λογο-διαμάχη κοινοβουλευτικών μας εκπροσώπων, με υπαινιγμούς για όσους ψήφισαν Πρόεδρο και δεν είχαν ψηφίσει τον προϋπολογισμό, που κατέληξε σε αναδίπλωση ,με τους αδικοκατηγορουμένους να χρησιμοποιούν ωραιότατες και παραστατικότατες εκφράσεις για τους αδικήσαντες.

Και το αποκορύφωμα, η επανεμφάνιση του τέως (όχι του βασιλιά-του Πρωθυπουργού του μνημονίου),που μίλησε με φόντο την μορφή του αείμνηστου πατέρα του, κοτσάροντας και την λέξη αλλαγή, για αξίες χάριν των οποίων, μπορεί να ιδρύσει και κόμμα.

  Πως λοιπόν να μην αναφωνήσει  ο άνεργος, ο πεινασμένος, ο εξαθλιωμένος από τα μνημόνια συνταξιούχος, μισθωτός,  επιχειρηματίας, ο νέος χωρίς μέλλον και ελπίδα: Ήθελα να ξερα δεν ντρέπεσθε? Πόσο εγωιστές είστε? Είναι δυνατόν στη χώρα του μέτρου, του διαλόγου, στη γενέτειρα  του πολιτισμού και της δημοκρατίας, να υπάρχει μόνο το άσπρο-μαύρο?

 Επιτρέπετε να μην μπορείτε να βρείτε ένα minimum συναίνεσης, όταν ο λαός υποφέρει, αφελληνίζεται, αφανίζεται?

 Τόσο σκάρτοι, τόσο διεφθαρμένοι, τόσο σάπιοι είσαστε, ώστε έχετε κάνει ευαγγέλιο σας το Μακιαβελλικό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και το « ο σώζων εαυτόν σωθήτω?»

  Είναι ποτέ δυνατόν όταν ο έλληνας μέσος πολίτης, που σε λίγο θα είναι είδος υπό εξαφάνιση, να μετρά και το ένα ευρώ και κάποιοι εξ υμών, προκλητικά και ανερυθρίαστα να μιλάτε για εκατομμύρια, που μπορεί να δίνονται για μια ψήφο, ακόμη και αν αυτό είναι στημένο?

Που είναι ο πολιτικός πολιτισμός, που θα έπρεπε να διαθέτετε, ως υποτιθέμενα ανώτερα λόγω ιδιότητας όντα?    Ο υπόκοσμος ωχριά μπροστά σας, έχει κάποιους κώδικες τιμής,  εσείς δεν διαθέτετε ούτε αυτό. Κάτι ακούσαμε για πολιτικά σκουλήκια, εμείς θα προσθέσουμε  και το γουρούνια, γιατί αυτά αρέσκονται να κυλιούνται στην λάσπη και να την εκτοξεύουν παντού, προκαλώντας αηδία και αποτροπιασμό.

Κάποιοι βεβαίως αντιλαμβάνονται πλήρως την κρατούσα κοινοβουλευτική  κατάσταση και την περιγράφουν παραστατικά, μόνο που εξαιρούν εαυτούς. Είναι η φράση που χρησιμοποίησε βουλευτής της Αριστεράς και την διόρθωσε και την συμπλήρωσε αντίπαλος του της δεξιάς ,σε μια  ακόμη σφοδρή κοινοβουλευτική αντιπαράθεση: Όταν ο κόσμος ο παλιός πεθαίνει και μέχρι να γεννηθεί ο καινούριος μεσολαβεί η εποχή των τεράτων. Είναι η ρήση του Ιταλού φιλοσόφου και πολιτικού Γκράμσι .Σε αυτή την εποχή ακριβώς βρισκόμαστε ,έχουμε γεμίσει πολιτικά τέρατα, ,που τρώνε τις σάρκες τους, αναφωνώντας νυν υπέρ πάντων ο αγών, αλλά τίποτα και κανένας, δεν  ικανό  να τους σώσει, γιατί έχει επέλθει η σήψη, η παρακμή, η φθορά,  το τέλος που είναι μη αναστρέψιμο.

                  ΔΥΝΑΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΝΑ:

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΜΑΣ, ΑΣ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ  ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΑΙ ΑΣ ΤΟΥ ΦΩΝΑΞΕΙ: ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΞΕΡΑ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ? ΕΙΣΑΙ ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΛΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ-ΠΑΡΑΣΙΤΟΖΩΕΙΣ. ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΕΙΣ, ΝΑ ΞΑΝΑΓΓΕΝΗΘΕΙ, ΝΑ ΑΝΑΓΕΝΝΗΘΕΙ, ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΤΕΙ.