Γράφει ο Δημήτρης Κακαβάς...
12 ημέρες τώρα τα Μ.Μ.Ε. σε ολόκληρο τον πλανήτη, αφιερώνουν σχεδόν ολόκληρο το «πρόγραμμα» τους στο τραγικό περιστατικό της δολοφονίας του Αμερικανού George Floyd. 12 ολόκληρες ημέρες βλέπουμε και ξαναβλέπουμε την σκηνή του αστυνομικού με το γαλάζιο πουκάμισο, να πιέζει με το γόνατο του τον σβέρκο του Floyd και η φράση, I can’t breath να πλημμυρίζει την οθόνη!
Στην συνέχεια ακολουθούν πλάνα από διαδηλώσεις σε διάφορες Αμερικανικές πόλεις, μετά στο Λονδίνο, στο Μιλάνο, στη Ρώμη, στην Αυστραλία και …παραδοσιακά στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη! Κοινό στοιχείο όλων αυτών των κινητοποιήσεων, τα συνθήματα: «I Can’t Breath», «Black Lives Matter» και «No Justice, No Peace», οι καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και οι λεηλασίες. Περιπολικά και κτήρια να φλέγονται, άνθρωποι να λυντσάρονται σε δημόσια (τηλεοπτική) θέα. Σε αυτό το «σήριαλ», παρακολουθούμε «εξοργισμένους» διαδηλωτές, μην αντέχοντας την άδικη δολοφονία του Floyd, να βουτάνε από σπασμένες βιτρίνες καταστημάτων τηλεοράσεις, κινητά τηλέφωνα, playstation, ακουστικά και … κιθάρες. Κρατώντας τα σφιχτά στην αγκαλιά τους, τρέχουν να κρυφτούν σε σκοτεινές γωνίες και σοκάκια. Μια μικρή διακοπή στον «αγώνα», για να κρύψουν τα λάφυρα και επιστρέφουν με υψωμένη τη γροθιά και τα συνθήματα.
Σε όλες αυτές τις σκηνές λεηλασιών και άκρατης βίας, η περιγραφή απουσιάζει! Κατά κάποιο περίεργο αλλά απόλυτα κοινό τρόπο, οι συντάκτες των οπτικών αποσπασμάτων φείδονται επιφωνημάτων, αγανακτισμένων κραυγών, ακόμα και απλών αναφορών σε αυτά. Η περιγραφή, αλλά και η κριτική τους, περιορίζεται στην τρόπο που ο Floyd έχασε την ζωή του, στα παιδιά και τ’ αδέρφια του, στις αστυνομικές πρακτικές που χρησιμοποιήθηκαν στην σύλληψή του! Ειδικά στις αστυνομικές πρακτικές, ξεπερνούν κι αυτούς ακόμα τους συνδικαλισταράδες τηλεοπτικούς μαϊντανούς, που χωρίς να έχουν δουλέψει ούτε μισή ημέρα σαν πραγματικοί αστυνομικοί, εκφράζουν την «επαγγελματική» τους άποψη(;).
Στην πραγματική ζωή όμως, υπάρχουν και κάποιοι που ενδεχομένως έχουν κάπως διαφορετικό τρόπο σκέψης από τους επαγγελματίες. Είτε οι επαγγελματίες αυτοί εργάζονται στα Μ.Μ.Ε., είτε στις «διαδηλώσεις», είτε στον «συνδικαλισμό»! Και στις σκέψεις αυτές υπάρχουν κρίσιμα ερωτήματα, όπως:
- Γιατί χρειάστηκαν 4 τουλάχιστον αστυνομικοί για να συλλάβουν έναν ύποπτο;
- Ποιο είναι το ποινικό προφίλ του Floyd και πως αυτό επηρέασε την συμπεριφορά των αστυνομικών;
- Γιατί κατά την νεκροψία-νεκροτομή, δεν βρέθηκαν τα ιατροδικαστικά ευρήματα που θα πιστοποιούσαν «βίαιο θάνατο»;
- Γιατί ένας περιθωριακός, μικροαπατεωνάκος, χρήστης ουσιών που μπαινόβγαινε στις φυλακές και με καταγεγραμμένη βίαιη συμπεριφορά, έγινε σύμβολο αγώνα και αφορμή γενικής αναταραχής;
Γιατί καλή η προσφορά των Μ.Μ.Ε. στην «ενημέρωση» μας αλλά άκρως περίεργη η επιμονή τους να επιμένουν στην αυστηρή εστίαση απ’ όλους εμάς στο αδιαμφισβήτητο γεγονός του θανάτου του George Floyd. Καλή η έγκαιρη ενημέρωση αλλά για να είναι και ΕΓΚΥΡΗ θα πρέπει να «ανοίγει» το πλάνο.
Ναι. Η Αμερικανική κοινωνία εμπεριέχει ρατσιστικές συμπεριφορές και αντιλήψεις. Ο ρατσισμός όμως, δεν είναι αυτός που χαρακτηρίζει την Αμερικανική κοινωνία.
Ναι. Οι Αμερικανικές αστυνομίες καταγράφουν» μεγάλο αριθμό περιστατικών αστυνομικής βίας. Την ίδια στιγμή όμως καταγράφονται και 200 νεκροί αστυνομικοί κάθε χρόνο, κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας τους.
Μια Αμερικανική κοινωνία η οποία είναι δομημένη με τέτοιο τρόπο που είναι έντονα διακριτές οι ανισότητες. Ιδιαίτερα η απόσταση που υπάρχει μεταξύ των πολύ πλούσιων με τους πολύ φτωχούς! Όπως πολύ έντονη είναι και η διαφορά κουλτούρας μεταξύ των εθνοτικών ομάδων που την απαρτίζουν.
Μια Αμερικανική κοινωνία η οποία την τελευταία 4ετία είναι έντονα διχασμένη από τις πρακτικές του πολιτικού της προσωπικού. Ακόμα δε πιο έντονη είναι η «αναστάτωση» του πολιτικού κατεστημένου, στα σπλάχνα της, από την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά και πρακτικές του Προέδρου της.
Ας λάβουμε υπόψη μας λοιπόν τις πολλές διαστάσεις που απαρτίζουν την υπόθεση George Floyd κι ας σκεφτούμε ποιους και γιατί εξυπηρετεί η ηρωοποίηση του. Γιατί υπάρχουν συγγενείς και «άλλοι» που θα εισπράξουν εκατομμύρια δολάρια από τον θάνατο του δύστυχου. Πολλά περισσότερα από τα Κρατικά επιδόματα που συντηρούν τώρα την καθημερινότητά τους. Γιατί υπάρχουν πολιτικές και στρατιωτικές δυνάμεις που έχουν επενδύσει ήδη εκατομμύρια δολάρια στις «αυθόρμητες» κινητοποιήσεις. Πολιτικές δυνάμεις που δεν χρειάζεται να είναι αποκλειστικά από την … μία «πλευρά»!
Όσον αφορά τους διάφορους γραφικούς της Ελληνικής κοινωνίας που ξαπλώνουν στον δρόμο και φωνάζουν «I Can’t Breath», ανήκουν στην ίδια «πρώτη ύλη» που συνθέτει το εκμεταλλεύσιμο πακέτο στην Αμερική και αλλού. Περιθωριακοί, «Δον Κιχώτες», άεργοι αριστοκράτες, εύπιστοι «επαναστάτες» και αδίστακτοι τυχοδιώκτες. Όπως στην Αμερική έτσι κι εδώ, υπάρχουν ΔΥΝΑΜΕΙΣ που χρησιμοποιούν όλο αυτό τον ανομοιογενή όχλο για την επίτευξη των δικών του στόχων. Είτε αυτοί σκοτώσουν ανυποψίαστους Μπάτσους και κάψουν τραπεζικούς υπαλλήλους, είτε σκοτωθούν οι ίδιοι για να ηρωοποιηθούν, αδικαιολόγητα είναι η αλήθεια.
Δημήτριος Χρ. Κακαβάς
