Όσο για την φύση, ακόμη κι αν …τύχαινε να καταστρέψει ολόκληρο το είδος μας, ούτε που θα το πρόσεχε.
Η κ.Έλενα Νάμινι- Τσέλιου κατάγεται από τα Τρίκαλα και είναι Γενική Διευθύντρια της ΑΝΚΟ (Αναπτυξιακής Δυτικής Μακεδονίας). Βαθιά γνώστρια της ελληνικής φύσης, η Έλενα περιέγραψε με το γλαφυρό της ύφος, στο προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook, τις ανυπολόγιστες καταστροφές στην Θεσσαλία.
«Όταν κάτσει το νερό θα δούμε έναν άλλο τόπο απ’ αυτόν που γνωρίζαμε. Οι αλλαγές στην γεωμορφολογία που αφήνει πίσω του ο κατακλυσμός θα μας δώσουν νέες εικόνες. Οι κατολισθήσεις, οι τόνοι νερού, τα φράγματα που έσπασαν, τα ρέματα που έγιναν ποτάμια, ο κάμπος που έγινε θάλασσα, θα διαμορφώσουν ένα άλλο σκηνικό. Σήμερα έμαθα από δικό μου άνθρωπο - και το φέρνω ως ελάχιστο παράδειγμα - ότι η παραλία του Μυλοποτάμου, άλλαξε όψη. Οι βράχοι που έδιναν την γραφικότητα στον Μυλοπόταμο αποκολλήθηκαν, ξεριζώθηκαν απ’ την θέση τους και οι δυο πανέμορφες παραλίες έγιναν μια μεγάλη αμμουδιά. Η φύση πάντα βρίσκει τις εναλλακτικές και τον δρόμο της και δεν είναι καθόλου δεδομένο, ότι αυτός ο δρόμος θα συμβαδίζει με τον δικό μας. Η φύση αδιαφορεί για μας. Δεν μας αγαπά. Δεν μας μισεί. Δεν προσαρμόζεται στις εγωιστικές τακτικές μας, δεν μας εκδικείται. Απλά αδιαφορεί. Έχει τους κανόνες της που εμείς οι μικροί και ασήμαντοι παραβλέπουμε. Εφευρίσκει τα δικά της μονοπάτια διαφυγής και θα συνεχίσει να επιβιώνει και μετά από εμάς.
Μίλησα με πολλούς φίλους απ’ τα ορεινά κι απ’ τον κάμπο. Ζωτικό τμήμα ορεινών υποδομών δεν υπάρχει πιά. Γέφυρες, φράγματα, δρόμοι, ξενοδοχεία, κατοικίες, επιχειρήσεις. Στον δε Θεσσαλικό κάμπο, οι πλημμυρισμένες εκτάσεις ξεπερνούν ίσως τα 500.000 παραγωγικά στρέμματα, με σημαντικότατες υποδομές και δίκτυα επίσης να έχουν γίνει κομμάτια. Με κτηνοτροφικούς και γεωργικούς εξοπλισμούς να έχουν θαφτεί στο νερό, την λάσπη, τα φερτά υλικά. Τα σκουπίδια μας! Χωριά ολόκληρα έχουν αφανιστεί. Μεγάλες περιοχές έχουν αποκοπεί. Η έκταση της καταστροφής, ο πραγματικός τραγικός απολογισμός θα φανεί όταν κάτσει το νερό και ξεγυμνώσει ότι κρύβει κάτω απ’ την επιφάνεια και φυσικά όταν χωρίσει και πάλι η στεριά απ’ την θάλασσα, που επίσης δεν ξέρουμε και δεν θα μάθουμε ίσως ποτέ τι πήρε στον βυθό της. Η όμορφη Θεσσαλία, ο λαχανόκηπος της Ελλάδας, ο σιτοβολώνας της, πληγώθηκε θανάσιμα. Άγνωστο ακόμη αν θα μπορέσει να ανακάμψει και πότε. Κι αυτό θα το νιώσουμε όλοι φίλοι μου. Ένας σημαντικότατος τροφοδότης του ΑΕΠ της χώρας χάθηκε. Το τσουνάμι του κατακλυσμού πλέον, θα αποτυπωθεί στην οικονομία της χώρας.
Σε προσωπικό επίπεδο, το σπίτι μου στα Τρίκαλα, όσο και το πατρικό μου έμειναν παραδόξως ανέγγιχτα. Χίλιες φορές έφερα στο μυαλό μου τον μπάρμπα Χρήστο αυτές τις μέρες. «Μη φοβάσαι» μου έλεγε «εδώ που είν’ το σπίτι μας θα είναι το τελευταίο μέρος που θα πλημμυρίσ’. Το ποταμ’ είναι ανάστροφο σ’ αυτό το μέρος, έχει ανάστροφο όχτο, δεν θα ξεχειλήσ’ απ’ εδώ, αλλά παραπάν ή παρακάτ’. Και το νερό θα πάει απ’ τον δρόμο». Γέλαγα τότε μαζί του, αλλά όντως ο Ληθαίος ξεχείλισε παραπάνω και έπνιξε μέρος της πόλης και εκτονώθηκε μέσα απ’ την ροή του δρόμου! Και έσπασε και παρακάτω και έπνιξε το χωριό των Μεγάλων Καλυβίων. Όχι δεν νιώθω ανακούφιση. Δάκρυσα χθες μιλώντας με φίλους και γνωστούς από τα Τρίκαλα. Σαν να έσμιξαν τα βουνά με τον κάμπο μη λογαριάζοντας τι θα μείνει πίσω τους. Τεραστίων διαστάσεων προϋπολογισμοί δεκαετιών, εξανεμίστηκαν. Τις ανυπολόγιστες ακόμη συνέπειες της επόμενης μέρα τις κερδίσαμε όλοι μαζί και θα τις υποστούμε όλοι μαζί. Όσο για την φύση, ακόμη κι αν …τύχαινε να καταστρέψει ολόκληρο το είδος μας, ούτε που θα το πρόσεχε.
