Ο χρόνος που διανύουμε, το 2023, σημαδεύτηκε έως τώρα από μια πλησμονή ψηφοφοριών. Άνοιξη, Καλοκαίρι και Φθινόπωρο, ο θόρυβος της κάλπης θύμιζε πεινασμένο θηρευτή με το τυπωμένο χαρτί να είναι το εκλεκτό του γεύμα ή δείπνο. Κάλπες το Μάη για τις εθνικές εκλογές, κάλπες για τις επαναληπτικές εκλογές, στην αρχή του καλοκαιριού, τον Ιούνιο, και τώρα ξανά κάλπες για την ανάδειξη των τοπικών αρχόντων. Σημαντικά όλα τα είδη των εκλογών, γιατί εκφράζουν την επιθυμία των πολιτών για ανανέωση της πολιτικής ζωής, για την αλλαγή πολιτικών που δεν τους εκφράζουν, προσώπων που έπαψαν να τα εμπιστεύονται για πολλούς λόγους και αιτίες.

Συνήθως οι επιθυμίες και οι λογής προσμονές των πολιτών νοθεύονται  από την παρεμβολή ατόμων που κινούνται στα περιθώρια ή και εκτός των ορίων της συνταγματικής τάξης, με προδιαγεγραμμένες στρεβλές αντιλήψεις, οδηγημένοι από εσώτερα και άγνωστα κίνητρα. Ο χώρος, όμως είναι μικρός για ψυχολογικές αναλύσεις. Περιορίζομαι έτσι να επισημάνω μερικά στραβά και ανάποδα της πολιτικής ζωής που έχουν την απήχησή τους στο κοινωνικό περιέχον της χώρας μας. Ορισμένα πρόσωπα που  παίζουν ένα ξεχωριστό ρόλο στα κοινά, διαμορφώνουν ένα κλίμα που απεικονίζει το προσωπικό τους κύρος, το ήθος τους , τα πιστεύω τους, είτε πολιτικά είτε αξιοκρατικά είναι αυτά.

Είναι δυσάρεστο και συνάμα καταθλιπτικό να μπαίνουν παράμερα, να περιθωριοποιούνται βασικές κοινωνικές αρχές, ανακόπτοντας μια προσπάθεια συλλογικής εξέλιξης. Το χειρότερο είναι πως δεν αντιλαμβάνονται το κακό που προξενούν με τη δήθεν προοδευτικότητα τους, που δεν είναι παρά μια οπισθοδρόμηση, μια άρνηση των κοινωνικών κανόνων που έχουν διαμορφωθεί προοδευτικά από θετικές συμβιώσεις στο πάτριο έδαφος.

Θα το πω ευθέως, χωρίς περιστροφές και υπονοούμενα, ότι καινοφανείς παραστάσεις, λόγοι, συμπεριφορές και πράξεις κάποιων φιλόδοξων ατόμων να χαράξουν νέους συμβολισμούς στην πολιτική ζωή, αποτελώντας όμως οι ίδιοι  εκτροπή από τα δεδομένα, καταργώντας το κοινωνικό στάτους κβο στη χώρα, δίνουν λαβή για ενθάρρυνση της αναρχίας και κατάλυση της δημοκρατικής τάξης από αναρχικά και αντικοινωνικά άτομα.

Όσα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες σε μεγάλη πολιτική παράταξη, που έχει το ρόλο της, ως αντιπολίτευση, με κυβερνητική δυναμική, είναι πρωτοφανή, θα έλεγα ακατανόητα. Αποδεικνύουν το μέγεθος του εκτροχιασμού που προκαλεί η ματαιοδοξία και η έλλειψη αυτογνωσίας.

Δε θα επιμείνω πιο πολύ πάνω σ’ αυτό το θέμα. Όχι για άλλο λόγο, αλλά γιατί δε θέλω να κουράζω τους αγαπητούς φίλους που αναζητούν μια φωνή αλήθειας, έστω και από έναν άγνωστο και ασήμαντο επαρχιώτη, πρώην εκπαιδευτικό που δίδαξε ελληνομάθεια και ορθοδοξία. Αυτά τα λίγα.

                              Γιάννης  Γουργιώτης