Η ΠΥΡΚΑΓΙΑ 2343
Άσπονδε φίλε μου κι εχθρέ
Σου στέλνω μια ρουκέτα
Να ’χεις να βάφεις αδελφέ
Σε μαύρο τα κουφέτα.
Κι εγώ σου στέλνω γείτονα
Μπόμπες μ’ αεροπλάνα
Τις πόλεις και περίχωρα
Να σου τα κάνω αλάνα.
Κι έτσι μας «φύγαν» τα παιδιά
Σχεδόν κι η φαμελιά μας
Και μείναμε σαν δυο κλαδιά
Ξερά στην ερημιά μας.
Το μίσος έγινε πληγή
Ο χάρος δε χαρίζει
Γιατ’ έχει βιός του το σπαθί
Και θάνατο σκορπίζει.
Πάρε τη μαύρη μοναξιά
Κι έλα κι ας είσαι εχθρός μου
Είμαι κι εγώ μια καλαμιά
Στην πυρκαγιά του κόσμου.
Έλα να κλάψουμε μαζί
Στου χάρου μας τον ίσκιο
Εγώ κρατώ την αστραπή
Κι εσύ κράτα το δίκιο.
Τα’ αδέλφια όταν σκοτώνονται
Για μια αυλακιά χωράφι
Συνήθως δεν φιλιώνουνε
Ούτε στης γης το …ράφι.
Και τους νεκρούς οι δυνατοί
Δεν τους μετρούν διότι
Στέλνουν στην πρώτη τους γραμμή
Πάντα τον …πατριώτη.
Λαμία 26/10/2023
ΧΤ ο Βιτ’λιώτης
