Γράφει ο Γιάννης Γουργιώτης, Παιδαγωγός- δρ Ψυχολογίας.

Στην ανθρώπινη μοίρα είναι να δένεται κανείς με το κάθε τι παλιό· καλό ή κακό. Και όταν έρχεται η στιγμή του αποχωρισμού του από αυτό, να νιώθει κατήφεια, μελαγχολία ή και θλίψη, αν του δημιουργούνται κενά δυσαναπλήρωτα με τη φυγή τους ή, ίσως, να εμφανίζονται κάποιες αντίθετες συναισθηματικές αντιδράσεις.   Μιλάμε, βέβαια, για γεγονότα σημαντικά, που έχουν γραφτεί βαθιά στο υποσυνείδητο και παίζουν ένα βαρύνοντα ρόλο στη ζωή.

      Δύσκολο είναι να ταξινομήσει ή να κατηγοριοποιήσει κανείς τη σημασία που έχουν τα μικρά ή τα μεγάλα γεγονότα που βιώνει κάποιος, έξω από εμάς. Είναι ατομική υπόθεση του καθένα, όταν του συμβαίνουν, να τα αξιολογεί ασυναίσθητα με  εσωτερικό του κριτήριο την απήχηση που έχουν στο είναι του, στην ύπαρξή του ολάκαιρη, δημιουργώντας έτσι το συναισθηματικό του στίγμα με μόνιμη ή βραχύχρονη, εξαρτάται, αποτύπωση στην ψυχή του.

       Θα μπορούσα να πω ότι , τα τελικά συναισθήματα που διαμορφώνονται με τη φυγή αυτού του κύκλου προς το ατομικό ασυνείδητο, είναι μέρος της προσωπικής ιστορίας του καθένα, που χρωματίζεται από τις συναισθηματικές  αντανακλάσεις του ατομικού του  είναι.

        Θα μου ήταν δύσκολο ή απλά άχαρι, ν’ αρχίσω να αριθμώ τα καλά και τα άσχημα που αφήνει πίσω του το 2023. Είναι κοινή πίστη και βιωμένη εμπειρία ότι ήταν ένας χρόνος με επώδυνες συνέπειες ή και για κάποιους πάνω από τα όρια της αντοχής τους. Όμως, δεν αφήνομαι να με παρασύρει η απαισιόδοξη πλευρά της ανθρώπινης ματαιοδοξίας ή η μικρότητα ασύνετων ανθρώπων. Όλα έχουν το δικό τους τίμημα στη ζωή αυτή. Η αόρατη ματιά Εκείνου, αγκαλιάζει τα πάντα, κρίνει και αξιολογεί τους πάντες και τα πάντα. « Έστιν δίκης οφθαλμός, ος τα πάνθ’ ορά».

Όσο και αν τα μηνύματα των καιρών δε συνηγορούν για μια καλύτερη χρονιά- το 2024-  εντούτοις, ο πόθος για  κάτι  καλύτερο, παραμένει  επίμονος, σε διαρκή αναζήτηση και θερμά παρακλητικός προς τον ενανθρωπήσαντα Κύριο, την Αειπάρθενο Θεομήτορα  και πάντες τους Αγίους Του, να ευδοκήσει για μια νέα χριστιανική περίοδο, μακριά από πολέμους, από αδικίες, από άνισες και αντι-ανθρώπινες συμπεριφορές των ισχυρών της γης, οι οποίοι, στηριζόμενοι στην υλική-υλιστική τους  δύναμη,  ισοπεδώνουν κάθε έννοια αρετής, δικαιοσύνης, φιλανθρωπίας, ανθρωπισμού.

Λογικό και ανθρώπινο αίτημά μας είναι:  ο νέος χρόνος,  που μόλις ανέτειλε, να δώσει  ένα νέο περιεχόμενο  στο νόημα της ζωής, να  μετουσιώσει τα όνειρα και τις ελπίδες  των ανθρώπων σε έργα ειρήνης και προκοπής, υπό την ευλογία και το άπειρο έλεος του Τριαδικού Θεού.

 Χρέος όλων μας, ιδιαίτερα ημών την Ελλήνων, είναι να προβούμε σε μια ανελέητη αυτοκριτική για τα λάθη μας, τις παραλείψεις μας στις ατομικές και τις συλλογικές μας υποχρεώσεις, παίρνοντας έτσι το αρνητικό μας μερίδιο στη δομή κάθε στοιχείου της κοινωνικής μας παθογένειας.