Γράφει ο Κώστας Θερμογιάννης.

Είναι γεγονός ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση, λειτουργώντας θεμελιακά λόγω της αμεσότητας και της εγγύτητας με τον διοικούμενο, ενισχύει ουσιωδώς την αληθή έννοια και το πραγματικό νόημα της Δημοκρατίας. Αποτελεί δε, έναν από τους σημαντικότερους τοπικούς κοινωνικούς σχεδιαστές, καθόσον η θεσμική κατά χώρο αρμοδιότητά της αφορά κυρίως την εξυπηρέτηση της λειτουργικότητας της κοινωνίας επί της οποίας άρχει, επενεργώντας καταλυτικά στην ανάπτυξη αλλά και στην ύφανση της ιστορικής της συνέχειας. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, ως θεσμός, δεν υφίσταται απλώς και μόνο λόγω μιας νομοτελειακής επιταγής αλλά, δέον είναι, να αποτελεί την, πλειοψηφική έστω, έκφραση της βουλητικής θέλησης των πολιτών τού τόπου. Ούτε βεβαίως να λειτουργεί ως κατακτητικό λάφυρο υπηρέτησης της ενόρμησης του ναρκισσισμού των αιρετών δημοτικών αρχόντων ή, ακόμα χειρότερα, ως μέσο άσκησης βιοπορισμού. Κάθε λειτούργημα άλλωστε όταν καθίσταται ένα απλό αξίωμα, τότε ο θεσμός που υπηρετεί μοιραία θα μετατραπεί σε μια, μη κοινωνικώς αποδοτική, κανονιστική γραφειοκρατική μηχανή.

Από μόνο του κανένα όραμα, όσο κι αν αυτό στηρίζεται στην καλή θέληση, δεν είναι ικανό να μετουσιωθεί σε αυτοδιοικητική πολιτική πραγματικότητα με θετικό εξελικτικό πρόσημο, όταν εκλείπουν οι προϋποθετικοί παράγοντες εκείνοι που συντελούν στην ορθολογική και ρεαλιστική οργάνωση του κοινού βίου στη βάση ενός  μακροπρόθεσμου προγραμματισμού με αναπτυξιακούς στόχους. Οι παράγοντες αυτοί θα μπορούσαν να συνοψιστούν ενδεικτικά στο έμπειρο αυτοδιοικητικό προσωπικό, στην πιστοποιημένη εκμετάλλευση των αναπτυξιακών εργαλείων κι ευκαιριών, στην ευαισθησία της αντιληπτικής ικανότητας των παθογενών καταστάσεων που πρέπει να θεραπευτούν κυρίως όμως στη γνώση σε βάθος της θεσμικής λειτουργίας της αυτοδιοίκησης, που για την απόκτηση και την εμπέδωσή της απαιτείται κοπιώδης και επίμονη μελέτη. Οι αναγκαίοι και απαραίτητοι παράγοντες αυτοί αποτελούν για κάθε αυτοδιοικητική αρχή τους ισχυρούς εξουσιαστικούς πυλώνες δια των οποίων γίνεται πραγματικότητα η λήψη προοδευτικών αποφάσεων και ο σχεδιασμός του μέλλοντος. Βρίσκουν όλα τούτα εφαρμογή στην περίπτωση της Λαμίας;

Συμπληρώθηκαν ήδη εκατό ημέρες από την έναρξη της νέας αυτοδιοικητικής περιόδου και θα ήταν απολύτως αυτονόητο η πολιτική πρακτική να έχει δρασκελίσει και να έχει αφήσει πίσω της το κομμάτι εκείνο των αφηρημένων εντυπώσεων και των γενικόλογων κι ευφραντικών προεκλογικών υποσχέσεων και να έχει μετουσιωθεί σε χρηστική καθημερινή πράξη. Οι εκατό ημέρες άλλωστε από την έναρξη κάθε καινούριας πολιτικής περιόδου δεν είναι ούτε ένα ασήμαντο ψυχολογικό όριο ούτε ένας αυθαίρετος χρονικός προσδιορισμός, αντιθέτως, φανερώνει εν τοις πράγμασι αφενός το επίπεδο της ουσιαστικής πολιτικής προετοιμασίας πριν την ανάληψη της εξουσίας, προετοιμασία που σκοπό πάντοτε έχει τη νομιμοποίηση πολιτικώς και συνειδησιακώς τού επικεφαλής αλλά και του συνδυασμού για τη συμμετοχή στις εκλογές, και αφετέρου τη λειτουργική ετοιμότητα ανάληψης της πραγματικής διοικητικής ευθύνης. Διοικητική ευθύνη βεβαίως, δε σημαίνει γραφειοκρατική διαχείριση των τρεχουσών υποθέσεων αλλά γόνιμη εφαρμογή στην πράξη τού προεκλογικού σχεδίου για την ανάπτυξη του Δήμου. Πόση απόσταση λοιπόν έχει σήμερα, εκατό ημέρες μετά την πρώτη του Γενάρη, η πραγματικότητα από τις εντυπώσεις; Αν και η αυτοσυνειδησία τής ευθύνης μετά τις εκλογές όφειλε να έχει εκμηδενίσει την απόσταση αυτή, τούτο δεν είναι εμφανώς ορατό για το Δήμο Λαμιέων, τουλάχιστον όχι στο σημαντικό εκείνο βαθμό που να έχει εμφατικά πείσει τους πολίτες ότι πλέον έχει ανατραπεί η αναπτυξιακή, οικονομική, πολιτιστική, υγειονομική και διοικητική καθίζηση του τόπου. Ο βηματισμός της δημοτικής αρχής θαρρεί κανείς πως εξακολουθεί να παραμένει αβέβαιος, άτολμος και αδέξιος. Ενδεχομένως η μη επαρκής πολιτική προετοιμασία ή η έλλειψη εμπειρίας ή ίσως η έλλειψη γνώσης ή όλα μαζί, να επιδρούν αποφασιστικά προς την κατεύθυνση αυτή συμπαρασύροντας εξακολουθητικά το Δήμο έτι περαιτέρω στη συνεχιζόμενη εδώ και δεκαετίες αναπτυξιακή ερημοποίησή του. Προς ώρας τουλάχιστον, διαφαίνεται ότι η μοναξιά της Λαμίας συνεχίζεται και η απάντηση στο ερώτημα του τίτλου δεν είναι θετική. Οι επόμενες εκατό ημέρες όμως είναι μπροστά. Θα είναι άραγε διαφορετικές; Οψόμεθα…