Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε ο 4ος Μαραθώνιος Ποίησης «Αγανίκη Αινιάνος – Μαζαράκη» από τον Όμιλο Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων, τη Δευτέρα 21-3-2022, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Λαμιέων, τιμώντας την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και τους ποιητές της Φθιώτιδας.

Με την εν λόγω εκδήλωση, δόθηκε δημόσιο λογοτεχνικό – ποιητικό βήμα σε μέλη και φίλους του Ομίλου να παρουσιάσουν τις δημιουργίες τους και να απαγγείλουν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο τα ποιήματά τους. Για αρκετούς νέους ποιητές ήταν μια πρωτόγνωρη και χρήσιμη εμπειρία.

Ο πρόεδρος του Ομίλου, Κώστας Τσιαλαφούτας καλωσόρισε τα μέλη και τους φίλους της ποίησης και τόνισε μεταξύ άλλων τα εξής : […]Η 21 η Μαρτίου, ημέρα εαρινής ισημερίας, καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης από την UNESCO το 1999, μετά από πρόταση των ποιητών Μιχαήλ Μήτρα, Λύντιας Στεφάνου και της Εταιρείας Συγγραφέων που μετέφερε ο συγγραφέας και πρέσβης της UNESCO Βασίλης Βασιλικός.

Στον Μαραθώνιο Ποίησης που διοργανώνουμε κάθε χρόνο δώσαμε το όνομα της πρώτης ποιήτριας της Φθιώτιδας, η οποία γεννήθηκε στην Υπάτη το 1838 από εύπορους και καλλιεργημένους γονείς με σημαντική προσφορά στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 και τον πολιτισμό.

Η Αγανίκη Αινιάνος Μαζαράκη αναφέρει για την ποίηση :

«Είναι η ποίησις, η γλώσσα των θεών, η θεσπία
δι’ αυτήν ηδέως πάλλει πάσα ευγενής καρδία,
πλην και φλέγουσα θεότης
φορεί στέφανον μαρτύρων ο πιστός της θιασώτης».

Ποίηση λέγεται ο έμμετρος λόγος, ο λόγος που έχει ρυθμό και αρμονία, με σκοπό να παρορμά τις ψυχές των αναγνωστών ή των ακροατών. Η ποίηση, το ωραιότερο άνθος του λόγου σύμφωνα με τον Παλαμά, πάνω απ’ όλα ενδιαφέρεται να εκφράσει τις ελπίδες και τα όνειρα, τα ιδανικά και τα αισθήματα, τις εμπειρίες και τις σκέψεις του ανθρώπου, τις στιγμές της κρίσης και της αγωνίας του, να μιλήσει για ότι αγαπά ή μισεί. Στην ποίηση, η ομορφιά και η ασχήμια, η χαρά και ο πόνος, ο έρωτας και ο θάνατος, το φως και το σκοτάδι αποκτούν μια νέα διάσταση και μια νέα μορφή.

Ανάλογα με το περιεχόμενό της έχουμε διάφορα είδη της ποίησης, όπως : Επική, Λυρική, Ελεγειακή, Βουκολική, Δραματική, Ρομαντική, Παρνασσιακή, Διδακτική, Εκκλησιαστική, Συμβολική, Καθαρή και Δημοτική.

Η ποίηση είναι ένας έρωτας, που το πάθος του κρατά από τον 8 ο αιώνα π.Χ. , την εποχή του Ομήρου τον μεγαλύτερο ποιητή του κόσμου.

[…] Η ποίηση αποτελεί τον πιο αρχέγονο τρόπο, με τον οποίο ο άνθρωπος προσπάθησε και προσπαθεί μέσω της γλώσσας να προσεγγίσει τον κόσμο και να διεισδύσει στο μυστήριό του.

Την εκδήλωση, εκ μέρους του Δημάρχου Λαμιέων, χαιρέτισε ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Γιώργος Κυροδήμος και ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής: […]Αναμφισβήτητα η ποίηση είναι μία μορφή τέχνης, η οποία εμπνέει, διαμορφώνει δημιουργικούς προβληματισμούς και εξυψώνει τον άνθρωπο. Ας μην ξεχνάμε ότι η Ποίηση χάρισε στην Ελλάδα τα δύο της Νόμπελ: με τον Σεφέρη το 1963 και με τον Ελύτη το 1979.

Συχνά η πνευματική εργασία δεν έχει ευκρινή σύνορα. Είναι δύσκολο να οριστεί, γιατί αποτυπώνει την ψυχή και απευθύνεται το συναίσθημα.

Απόψε συναντώνται δυνάμεις της πνευματικής εργασίας, προβάλλοντας αξιόλογες ποιητικές δημιουργίες, αλλά δίνεται ταυτόχρονα και η ευκαιρία της συνάντησης και επικοινωνίας των ποιητών μας με το κοινό. Η σημασία, λοιπόν της σημερινής εκδήλωσης, δεν είναι μόνο καλλιτεχνική αλλά και παιδευτική».

Αξίζει, λοιπόν, να τη μελετήσουμε για να γευτούμε τους καρπούς της αποκάλυψης.»

Ακολούθησε προβολή video, όπου Έλληνες ποιητές μιλούσαν για την ποίηση.

Με αφορμή την τρέχουσα πολεμική επικαιρότητα στην Ουκρανία, το μέλος του Δ.Σ. κ. Λίλη Τσώνη παρουσίασε τρία ποιήματα Ουκρανών ποιητών :

α) Του Serhiy Zhadan από το Χάρκοβο,
[...] ξέρεις ότι πρέπει να ζήσεις κάπου, που
δεν φοβάσαι να πεθάνεις [...]

β)Της Iya Kiva από το Κίεβο,
που στα πολεμικά της ποιήματα φαίνεται ξεκάθαρα μια νεαρή χώρα, που σφίγγει απελπισμένα τη ζωή, ενώ έχει παράλληλες, πλούσιες αναφορές, στη ρωσική λογοτεχνία, και

γ) του Μοσχοβίτη ποιητή Μπόρις Πάστερνακ, που ενέπνευσε την Iya Kiva στα πολεμικά της ποιήματα (Φεβρουάριος - πάρε το μελάνι και κλάψε). (Τη λογοτεχνική μετάφραση των στίχων από τα Ρωσικά, επιμελήθηκαν οι Amelia Glaser and Yuliya Ilchuk, ενώ από τα Αγγλικά, η Λίλη Τσώνη.)

Στη συνέχεια ποιητές της Φθιώτιδας (μέλη και φίλοι του Ομίλου) απήγγειλαν ποιήματά τους.

Συμμετείχαν οι παρακάτω :

Αναγνώστου Γιώργος (Ο Εσταυρωμένος), Αντωνοπούλου Σοφία (Απόπειρα Αναγνώρισης Αγνώστου), Αγγελακοπούλου Καλλιόπη (Κράτησα τα δάκρυα), Γκόγια Εύη (Μετέωρη ελπίδα), Δεμπερδεμίδου Γεωργία (Η καθαρή γλώσσα), Δουβλέκας Πέτρος (Έπαρση), Ζαρκάδα Χρυσάνθη (Άγγελέ μου), Θεοχάρη Πελαγία (Φως ελληνικό), Καλαπανίδας Κώστας (Αφελής παλιά προσευχή), Καντά Ευαγγελία (Επιλογή μολυβιού), Καραγιάννης Αλβέρτος (Μια πεταλούδα), Καραγκούνη Αγγέλα (Ελπίζω ακόμα), Κωστόπουλος Λεωνίδας (Αντίστροφη μέτρηση), Μαστρογιάννης Βασίλης (Το τελευταίο ταξίδι), Μπαλατσούρας Ντίνος (Κατευόδιο – Ταξίδι στην αιωνιότητα), Νέλλας Κώστας (Το χέρι), Πασχαλίδη Ειρήνη (Αδύναμη φλόγα), Σπυρόπουλος Ηλίας (Το έρημο ορεινό χωριό μου), Τριανταφύλλου Γιώτα (Καταμεσήμερο σκέψης), Τσιαλαφούτας Κώστας (Η ηθική της γραφής), Τσιπούρα Μάντυ (Σε άκουσα), Τσουράκης Χρήστος (Το δικαίωμα στο κρασί), Χριστοδούλου Αθανάσιος (Ο λοχαγός και ο στρατιώτης).

Ο 4ος Μαραθώνιος Ποίησης «Αγανίκη Αινιάνος Μαζαράκη» ολοκληρώθηκε με τις μελωδικές νότες της κιθάρας του Κώστα Νέλλα, σε μελοποιημένη ποίηση.

Κώστας Αβραάμ, δικηγόρος – λογοτέχνης – ιδρυτικό μέλος του Ομίλου (1918 – 1995)
ΑΝΕΒΑΣΜΑ
Πού να σε βάλω ποιητή, και πού να σ’ ασφαλίσω,
ένα μνημείο αθάνατο και μια μεγάλη πράξη;
Όραμα θείο κι ανέσπερο, πού να κλείσω,
να μη σε φάει η λησμονιά, σα σκόρος το μετάξι ;

Μες στης καρδιάς τον πυρετό φοβάμαι να μη λιώσεις,
μες στης ψυχής τον κλονισμό φοβάμαι μη χαθείς,
μέσα στου νου τη λογική φοβάμαι μην παλιώσεις,
στης ιστορίας τα δώματα τρέμω μη σκεπασθείς.

Σ΄ ενός βουνού τ’ ακρόραχο φλάμπουρο θα σε στήσω,
που δεν το δέρνει ο κουρνιαχτός και δεν το καίει ο ήλιος.
Με μιας φυλής τα όνειρα θα σ’ αναστήσω,
άγαλμα του ιδανικού, να προσκυνάει η υφήλιος.

Δείτε φωτογραφίες: