Εσχάτως πολλά είναι τα ζητήματα που ανέκυψαν και τα οποία  αφορούν την εθνική μας κυριαρχία. Ένα από αυτά είναι το σκοπιανό ή «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Η τελευταία αυτή ονομασία είναι το ιστορικό απόστημα που δημιουργήθηκε στα χρόνια του Β’ παγκοσμίου πολέμου επί Τίτο, κυβερνήτη της τότε ενωμένης Γιουγκοσλαβίας. Αυτός ο ίδιος βάφτισε το νότιο τμήμα της χώρας του «Μακεδονία».

Στο σημείο αυτό συντελέστηκε το ιστορικό εθνικό μας λάθος, διότι οι ηγέτες της χώρας μας την εποχή εκείνη αδράνησαν, δεν αντιτάχθηκαν, έστω και λεκτικά, στην ιστορική αυτή αυθαιρεσία, αφού οι περιστάσεις δεν επέτρεπαν άλλου είδους αντίδραση. Είναι γνωστό ότι η σιωπή σε τέτοια ζητήματα σημαίνει αποδοχή, συγκατάβαση. Έτσι, λοιπόν, εδραιώθηκε στη συνείδηση των Σκοπιανών η ιδέα ότι αυτό το μικρό τμήμα της Γιουγκοσλαβίας ήταν κομμάτι της μακεδονικής ιστορίας, ότι αυτός ο λαός, σλαβικό φύλο ο ίδιος, με ένα πολιτικό εφεύρημα, βρέθηκε απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Οι πολιτικές σκοπιμότητες στη διεθνή σκηνή συνήθως διαστρεβλώνουν τα πράγματα, νοθεύουν την αλήθεια. Μια τέτοια περίπτωση ήταν και η υιοθέτηση του ονόματος «Μακεδονία» σε μια αλλογενή εθνότητα. Ένας από τους πιο γνωστούς ηγέτης της στα τελευταία χρόνια, ο Γκλιγκόροφ, συνεπής και συνειδητός απόγονος της σλαβικής  φυλής, δήλωσε κατηγορηματικά ότι η εθνότητα στην οποία ανήκε και ο ίδιος είναι σλαβική, δεν έχει καμιά σχέση με τη Μακεδονία, μια δήλωση αλήθειας που συγκέντρωσε εναντίον του τα πυρά των ψευδο-μακεδόνων.

Έρχομαι στο προκείμενο. Τι προσπαθούν να επιτύχουν οι τωρινοί δήθεν πατριώτες, που με την πολιτική τους, κατ’ουσίαν ανθελληνική, γίνονται οι θύτες της ιστορικής αλήθειας, όταν σκοπεύουν να προτείνουν ονομασία, όπως: «Νέα Μακεδονία» ή « Άνω Μακεδονία» ή «Μακεδονία του Βαρδάρη» κλπ. Στην πραγματικότητα υποκύπτουν στην εμμονή μιας ψευδο-εθνότητας που καπηλεύεται την ελληνική ιστορία, επωφελούμενη και από τη χαλαρή στάση των ελληνικών αρχών. Η μακρόχρονη διαβίωση της εθνότητας αυτής με την κλοπιμαία μακεδονική αμφίεση, δημιούργησε ένα προηγούμενο που αφορά την ονομασία της αποτελώντας ταυτόχρονα ένα δυνατό επιχείρημα υπέρ της για τη διατήρηση της τωρινής επωνυμίας της. Πρόκειται για ένα σύγχρονο Δούρειο ίππο, εντός του οποίου υποκρύπτονται ψευδο-αλυτρωτισμοί των σκοπιανών, διότι τους δίνει το δικαίωμα για μακροχρόνιες προοπτικές εις βάρος της χώρας μας.

Σε μια σοβαρή και προετοιμασμένη από εμάς συνδιάσκεψη με τους σκοπιανούς θα μπορούσαν να τεθούν από την πλευρά μας κάποια ουσιαστικά ζητήματα,  όπως:

Ήταν ή δεν ήταν η Μακεδονία ένα κομμάτι της αρχαίας ελληνικής πατρίδας με το δικό της όνομα, όπως οι άλλες περιοχές: Θεσσ(ττ)αλία, Θράκη, κλπ;

Ήταν ή όχι ο Μέγας Αλέξανδρος ο μεγάλος ηγέτης του ελληνισμού στους πολέμους των Ελλήνων κατά των Περσών; Η γλώσσα και οι πολιτιστικές αξίες ήταν κοινά γνωρίσματα όλων των Ελλήνων, ομού και των Μακεδόνων. Τι από όλα αυτά το κοινό με τους Έλληνες έχουν οι δήθεν «Μακεδόνες», ώστε να χρησιμοποιούν όλα τα αθέμιτα μέσα για να οικειοποιηθούν, με νόσφιση το ένδοξο όνομα της ελληνικής Μακεδονίας; Κανένα απολύτως! Πότε το σλαβικό στοιχείο που αποτελεί τη σκοπιανή εθνότητα εγκαταστάθηκε στην περιοχή αυτή;  Ασφαλώς όχι ενωρίτερα από το 600 μ Χ, δηλαδή 900 -1000 χρόνια μετά το Μ. Αλέξανδρο. Ποια ήταν η ονομασία της περιοχής αυτής πριν από τον Τίτο; Όχι βέβαια «Μακεδονία». Η ευρύτερη περιοχή που κατείχαν οι Μακεδόνες βασιλείς δε διατηρήθηκε εις το ακέραιο. Κατακτήθηκε από λαούς, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν εκεί ιδρύοντας νέες χώρες. Το γεγονός αυτό, βέβαια, δε δίνει το δικαίωμα στους λαούς των χωρών αυτών ( π.χ Αλβανούς, Ρουμάνους κλπ) να συναρτούν την εθνική τους υπόσταση με το όνομα της Μακεδονίας. Το όνομα κάθε χώρας ανήκει στο λαό που την κατοικεί. Από αυτόν προκύπτει το όνομά της. Κάτι που δε συμβαίνει με τη σημερινή ψευδή και υποκλαπείσα ονομασία «Μακεδονία». Μια τέτοια ενέργεια δεν περιποιεί τιμή σε μια σύγχρονη μικρή ή μεγάλη εθνική κοινωνία μέσα στο σύγχρονο κόσμο όπου υπάρχουν διεθνείς κανόνες που ρυθμίζουν τις σχέσεις των κοινωνιών. Δε λείπουν φυσικά και σήμερα οι παραβάσεις των διεθνών κανόνων     

από ανεύθυνες προσωπικότητες, που διαθέτουν πολιτική ισχύ.

Η πλαστογράφηση της ιστορίας με υποκλοπή της ιστορικής ονομασίας, η χρήση από τα Σκόπια ιστορικών συμβόλων, ονομασιών κλπ, αποτελεί ιστορική στρέβλωση, την οποία δεν πρέπει να υιοθετήσει η διεθνής κοινότητα, γιατί ωσαύτως δεν την ανέχεται η ιστορική αλήθεια. Να τονιστεί εδώ το γεγονός πως από ιστορική άγνοια ή θύμα της έντονης προπαγάνδας, η διεθνής κοινότητα αναγνώρισε, σχεδόν στο σύνολό της,  το κρατίδιο των Σκοπίων ως «Μακεδονία! Αυτό και μόνο αποδεικνύει το τεράστιο φιάσκο που διεπράχθη στο ζήτημα αυτό.

Η ελληνική πλευρά δεν πρέπει να υποκύψει στις πιέσεις και τους εκβιασμούς κάποιων ξένων παραγόντων για λύση του ζητήματος που θα έβλαπτε τα εθνικά μας συμφέροντα. Ας δείξουν για μια φορά υπευθυνότητα και φιλοπατρία οι μέχρι τώρα άσχετοι καρεκλοκένταυροι και ας πράξουν ότι επιτάσσει το χρέος προς την Πατρίδα και την ιστορία της, γιατί μέχρι τώρα κακοποίησαν και τις δύο αυτές έννοιες. Προπαντός δεν πρέπει με κανένα τρόπο να δεχτούν σύνθετη ονομασία που να περιέχει το όνομα Μακεδονία. Οι σκοπιανοί να βρουν μια νέα ονομασία που να τους ταιριάζει Εμάς δε μας αφορά ποια θα είναι αυτή.

                                            Γιάννης Γουργιώτης